De jaren tachtig was een decennium waarin veel gebeurde binnen de wereld van de gemotoriseerde tweewielers. Het aanbod motorfietsen werd diverser. Ze wakkerden de motorfietsboom na de eerste golf van de jaren vijftig weer aan. De nieuwe generatie motorfietsen vervulde…
De tijd dat Japanse auto’s binnen de oldtimerwereld nog weinig aanzien hadden ligt al een tijdje achter ons. Vanaf de jaren zestig groeiden meerdere generaties in Europa ook op met de auto’s uit het Verre Oosten. En dat wordt meer…
Als eigenaar Marc me verheugd meldt dat we een geweldige, 50 jaar oude 7-zits stationwagen mogen fotograferen dan kan dat Duits, Frans, Zweeds of Amerikaans zijn, maar in elk geval iets moois. Wanneer ik enkele dagen later in een wijk…
Karel heeft zijn mouwen eens stevig opgestroopt en dat leidde tot een onverwacht resultaat: een hoogst sportieve Honda Goldwing. Het Arnhemse posterfenomeen Loesje zou vragen: “Mag dat?” Ons lijkt van wel. Zeker omdat de eerste Goldwings als echt dynamische naked…
“Wat is dat nou?” Het is de vraag die de wegwerker aan zijn collega stelt als we de heren passeren. De vraag dringt het interieur binnen. Pak hem beet 25 jaar geleden zou deze nooit gesteld zijn. Want toen was…
Ook revoluties raken gedateerd. En waar de Honda CB750 F in 1969 wereldschokkend nieuws was, daar was de Honda CB750 K7 (1977-1978) een hekkensluiter van het Honda viercilinderverhaal met enkele bovenliggende nokkenassen. De K7 (en de K8) was een brave, intussen bijna klassiek gestileerde motor voor mensen die de Honda F1 en F2 viercilinders te modern of gewoon lelijk vonden. En die F1 en F2 waren Honda’s laatste poging om hun oude getrouwe nog even mee te laten gaan totdat het bedrijf zijn modellen met bovenliggende nokkenassen klaar had.
Zo omstreeks de tweede helft van de jaren 80 waren de Japanse customs door en door betrouwbaar. Alleen ging bij de eerste jaargangen Honda VT 1100, de vierversnellingsmodellen (1987-1996), de derde versnelling te vaak stuk. En intussen zijn daar de onderdelen NIET meer voor leverbaar.
In de eerste helft van de jaren zeventig was de Japanse automobielindustrie bezig aan een opmars in Europa. De gevestigde orde op ons continent kreeg steeds meer concurrentie. Eén van de Japanse fabrikanten die insprong op de Europese marktpotentie van die jaren was Honda. Na een bescheiden start met de 600 en 800 typen verrasten de Japanners met de voorwielaangedreven Honda Civic, een dynamisch en compact antwoord op de toenemende verkeersintensiteit.
Aan het begin van de jaren tachtig werd er gedacht aan het schoner en zuiniger laten lopen van verbrandingsmotoren. Het leek wel alsof ze toen al wisten dat de benzine hier bijna 2 euro ging kosten. Suzuki was bezig met de Twin Swirl Combustion Chambers, Honda experimenteerde succesvol met het CVCC, of Compound Vortex Controlled Combustion gebeuren en dat was dan met Yamaha’s YICS het begin van een heleboel aan slimmigheden waardoor we nu met een rijstebrijberg aan afkortingen zitten. Kewl!
Voor veel van ons voelt 1986 nog aan als gisteren. Maar een motor uit dat jaar is intussen ook alweer 35 jaar jong. In de zomer van 1986 was de motorwereld nog anders. Het was de tijd van kuipen en sportieve, maar inzetbare motoren. In de jaren zeventig werden motorfietsen nog als allrounders geleverd. Je maakte ze na aankoop sportief door een laag stuur, naar achter verzette voetrusten (Raask!) een sportbuddy en een uitlaatsysteem dat de sportiviteit luidkeels ondersteunde. Toerrijders monteerden hogere sturen en tassen of koffers. Die jaren zeventig waren ook de jaren dat motorfietsen betrouwbaar werden.