Honda CBR 600 F. Nu vrij zinloos. Maar wel leuk.

Voor veel van ons voelt 1986 nog aan als gisteren. Maar een motor uit dat jaar, zoals de Honda CBR 600 F, is intussen ook alweer 35 jaar jong. In de zomer van 1986 was de motorwereld nog anders. Het was de tijd van kuipen en sportieve, maar inzetbare motoren. In de jaren zeventig werden motorfietsen nog als allrounders geleverd. Je maakte ze na aankoop sportief door een laag stuur, naar achter verzette voetrusten (Raask!) een sportbuddy en een uitlaatsysteem dat de sportiviteit luidkeels ondersteunde. Toerrijders monteerden hogere sturen en tassen of koffers. Die jaren zeventig waren ook de jaren dat motorfietsen betrouwbaar werden.

En toen, in augustus 1986, was er de Honda CBR 600 F

In die tijd waren de Japanse fabrikanten er toe overgegaan om ‘maatwerk’ voor doelgroepen te maken. Bij Honda maakten ze de XR-serie voor offroad plezier, de VT Honda’s waren confectie customs en het ultieme toeren deed je op een Goldwing. De CBR-lijn was er voor de sportievelingen. Hier in Nederland konden we in 1987 de vloeistofgekoelde viercilinder in turnpak, de Honda CBR 600 F. Die machine leverde 85 pk (een paar generaties daarvoor was de uiterst sportieve Norton 99 van 600 cc Sport Special 31 pk sterk). In de toenmalige Nederlandse motorpers werd de Honda betiteld als ‘sprinter met marathon-kwaliteiten\. In 1998 voerde Honda het vermogen op tot 93 pk. Maar dat bleek intussen ook alweer ‘te weinig’. Daarom werd het blok nog eens goed bekeken en werd het rijwielgedeelte ook serieus aangepakt. De nog steeds 599 cc grote viercilinder leverde vanaf dat moment vlak 100 pk bij 12.000 tpm. En zo had je dan een middenklasser die heel vlot naar de 230+ km/u draafde. En ooit was de sportieve 600 cc wereld heel belangrijk!

Intussen is zo’n Honda serieus gedateerd, maar nog niet ‘highly collectable’

CBR 600 F’s tot 1990 heb je vanaf € 750. Bovenin de markt zit je op zo’n drie mille. En of dat een goeie koop kan zijn? Zou zomaar kunnen. Want de sportieve 600 was feitelijk een heel breed inzetbare motor voor mensen met een sportieve inslag. Een Honda CBR 600 F kon dan ook kilometrages draaien waar een eigenaar van zo’n Norton die we net noemden alleen maar van kon dromen. We kennen in elk geval een Honda CBR 600 F eigenaar die al dik een probleemloze ton op de teller heeft staan. Maar die Honda is dan ook altijd verstandig bereden en heeft tot nu aan toe nog steeds een waterdichte onderhoudshistorie. Maar niet alle CBR-eigenaars waren zo consequent en zeker vanaf de derde eigenaar verdient zo’n Honda het toch om nauwlettend geïnspecteerd te worden voor aanschaf.

De kans dat een vorige eigenaar een te hoge Bokitofactor heeft gehad is aanwezig

En als zo’n machine ook nog eens een circuitverleden heeft is het helemaal uitkijken. Maar ook zonder circuit heeft een ervaren Honda CBR 600 F statistisch meer kans op oude valschades dan gematigde modellen. Een net ogende CBR met ‘maar twee kleine deukjes in de tank’? Als die deukjes ter hoogte van de stuuruiteinden zitten kan die motor een tankslapper hebben gehad. Kijk dan in elk geval naar de stuuraanslagen op het balhoofd en de vork. Slecht passende kuipdelen zijn ook niet zo als Honda ze bedoeld had. Kortom: let op val en schuifschades en koop het liefst een zo origineel mogelijk exemplaar. Dan kan je heel veel schik hebben van zo’n dartele Japanner. Wel een beetje jammer dat je bijna nergens harder dan 120 km/u mag rijden.

Lees ook:
– De Honda CBR 1000F. Wat moeten we daar nu mee?
– De Honda CB1100RC (1982) , een Echte Race Replica
– Een mooie stuiptrekking: de Gilera Saturno Bialbero
– Cees Fick YZ840 Special
– Suzuki GSX-R750. Een legende