We lopen bij AMK vaak best vooruit bij het ‘ontdekken’ van klassiekers. Maar in het geval van de in 2005 als conceptmodel gepresenteerde Honda DN-01 zit de markt ons op de hielen.
Onze diverse regeerders zijn er berucht om geworden: Het oplaten van proefballonnetjes. Om gevoelens en meningen te testen. In de auto- en motorwereld gebeurde en gebeurt hetzelfde. Maar buiten de politiek kunnen die proefballonnetjes ook nog eens dienen om het publiek te tonen wat een fabrikant nu eigenlijk in zijn mars heeft. En daarmee dan het liefst om duidelijk te maken dat de concurrentie ruimschoots voorbij is gestreefd. Soms gaan die proefballonnetjes in productie. En doorgaans worden het geen verkooptoppers. Met dezelfde wetmatigheid worden het later dus gezochte items omdat ze apart en schaars zijn.
In Velp
De Honda DN-01 die bij Roadrunner in Velp binnenkwam heeft de site niet eens gehaald. Hij vond direct iemand die ervoor viel. We hebben trouwens vaker gemerkt dat het bezoeken van een motorzaak aanvullende waarde heeft vergeleken met al het geloer op Internet. Zo kennen we iemand die een Aprilia Moto 6,5 zoekt en er maar geen kan vinden. Terwijl zo’n designstuk ook gewoon in Velp in de showroom staat.
Het leek zo’n goed idee
Entree voor de nu nog jonge Honda DN-01, een uiterst unieke mensvriendelijke verkoopflop met potentie. En de Honda’s insteek was de Human Friendly Transmission. Met Honda’s eigen oneindig variabele hydraulische mechanische transmissie realiseert deze HFT de lichtgewicht en compacte configuratie die nodig is voor motorfietsen. Om aan het brede scala aan behoeften van de berijder te voldoen, biedt HFT een keuze uit twee volledig automatische schakelmodi – D-modus voor normaal rijden en S-modus voor een sportieve rijervaring – of de handmatige modus met 6 versnellingen, die berijders de mogelijkheid geeft om te rijden met een handgeschakelde versnellingsbak.
Heel gebruiksvriendelijk
De HFT creëert een uniek rijgevoel door eenvoudige bediening, variërend van ontspannen en ontspannen rijden tot behendig en sportief met directe gasrespons. Honda besloot het 680cc-blok uit de Transalp – en de Deauville – een motorblok dat terug te leiden is tot de Honda VT500 uit 1982 te koppelen aan deze bijzondere versnellingsbak. ‘Bijzonder’ is daarbij een understatement. De transmissie van Honda DN-01 is namelijk via een centrifugaalkoppeling gekoppeld aan een oliepomp die weer een hydromotor aanstuurt. Hoeveel olie de motor gevoerd wordt, bepaalt de acceleratie. We hebben het dus over een automatische versnellingsbak. Met daarachter een cardan. Honda paste de HFT-techniek al langer toe op haar landbouwvoertuigen en quads, maar met de DN-01 werd het systeem asfalt compatibel. Maar de looks waren een brug te ver voor de doorgaans aardig behoudende motorwereld. De bijna € 14.000 kostende Honda was lang, laag en van bijna wellustige welvingen voorzien.
Een scooter, een toerfiets of een cruiser?
Of gewoon een brug te ver? Een heel forse, uiterst futuristische machine met maar 680 cc longinhoud. Op volle draf reed de heel prettig sturende DN-01 zo’n 180 km/u. De ergonomie en windbescherming waren helemaal oké. De anime/manga meets StartTrek vormgeving werd niet opgepakt door het publiek. De meeste DN-01’s werden door de importeur aan de dealers geleverd. En bleven daar. Tot nu toe.
Lees ook
– Meer verhalen over klassieke motoren
– De Honda Transalp 600 cc
– APRILIA Motó 6.5. Een nieuwe klassieker
– Honda TL250. De topper die het niet maakte
– Honda Fireblade: klassiek of niet?
Heb hem tot 8 jaar geleden dagelijks gebruikt gedurende 5 jaar voor woon-werkverkeer. In ‘t WE en verlof reed ik met mijn BMW F800ST. Ik moet zeggen dat, nadat ik de Honda verkocht, wegens mijn op pensioen stelling en dus de BMW behield, ik er achteraf spijt van had. Was een heerlijke motor om mee te rijden (ook sportief) ondanks zijn gewicht.
.
Ik vind ‘m prachtig. Had een modern alternatief geweest voor mijn Honda CB750A automaat, maar is er nooit van gekomen.
Ik ben motor rijder door de weeks en biker Inc. Vestje in het weekend . Ik weet niet meer welk jaar het was maar zijn ding stond op de motorbeurs in Utrecht . Wat een lelijk ding maar ik kon het niet laten om er toch eens op te zitten . Tot mijn verbazing paste hij beter dan m’n schoenen alles klopte , zeker met de duo als rugleuning . Maar ja op zo’n ding wil je niet dood gevonden worden toch ? Of misschien is het wel iets om stiekem s’nachts op te rijden ?
Allemachtig wat een lelijk ding.. Ziet eruit of hij klem heeft gezeten onder een hunebed.
Maar gelukkig is dat alleen maar mijn kijk op het ding. Er zullen vast mensen zijn die hem geweldig vinden.
Mocht ik in de nabije toekomst als Judge Dread een baan vinden, dan houd ik me aanbevolen…
Verdraaid! Daar heb je gelijk in! die film heb ik gezien
Moest daar ook een beetje aan denken