In de augustus 2019 uitgave van Auto Motor Klassiek besteedden we onder andere aandacht aan Richard van der Bijl, zijn Siku verzameling en voorál zijn VW 1200 Export. Zijn nieuw in Zweden geleverde en vandaag de dag gepersonaliseerde Kever uit 1964 is een Dickholmer. Fans en kenners weten dat het de laatste Kever was met kleine zijruiten en dikke raamstijlen. Deze Kevergeneratie ging zeven jaar mee, en is een beschrijving meer dan waard.
De Volkswagen Typ 1 kreeg in 1957 onder meer een grotere voor- en achterruit. Daarmee werd het einde van het Ovaal tijdperk ingeluid. De gewijzigde Kever hield wél de dikke deur/raamstijlen, daar heeft de Kever zoals deze van 1957 tot halverwege 1964 werd geproduceerd de bijnaam Dickholmer aan te danken. Het vergrote achterraam luidde het einde van het Ovaaltijdperk in, ook de voorruit. Tussen 1957 en 1964 werd de Volkswagen Typ 1 traditioneel jaarlijks bijgepunt.
34 PK motor, andere carburatie en Startautomatik
Tijdens het Dickholmer tijdperk kreeg de Kever bijvoorbeeld een nieuw ruitensproeier reservoir in de kofferruimte. Dat had de eigenschap dat het door de gebruiker regelmatig handmatig op druk moest worden gezet. Verder werden er aanpassingen aan de benzinetank doorgevoerd, om de kofferruimte effectiever te kunnen gebruiken. Bovendien werd de Kever vanaf juli 1960 ook geleverd met een 34 pk motor (bestemd voor de Exportversie) met een hogere compressie en andere carburatie. De 34 PK-motor kreeg de Solex 28 PICT-1 met automatische choke. Ook kwam de opbouw van de sterkste 1192 cc versie in basis overeen met de motor zoals die vanaf mei 1959 dienst deed in de Transporter, en was geconstrueerd om ook grotere cilinderinhouden mogelijk te maken.
Verbeterde klimaatbeheersing
De Export kreeg bovendien een volledig gesynchroniseerde versnellingsbak. Ook kreeg de Kever in die jaren richtingaanwijzers in de achterlichten, en inzittenden konden dankzij de toepassing van warmtewisselaars van frisse warme lucht in het interieur (in plaats van verwarmde lucht die vermengd werd met vloeistof- en uitlaatdampen) genieten. Voor die verbetering werd de door de cilinders verwarmde lucht rechtstreeks naar het interieur geleid. De reminstallatie werd vanaf het begin van de jaren zestig ook bij de Standaard uitvoering hydraulisch bediend, een voorziening die de Exportversie al vanaf de jaren vijftig had.
Ook in het laatste modeljaar diverse modificaties
De Dickholmer uit het laatste modeljaar is onder meer te herkennen aan het stuur met claxondruktoetsen, in plaats van de claxonring. Andere wijzigingen tijdens het modeljaar waren de schokdempers vóór (Monotube met kunststofbehuizing), en het vervallen van het vouwdak op de Export modellen. In plaats daarvan kon de klant een stalen schuifdak bestellen. Het VW-logo op de wieldeksels was niet meer zwart gekleurd. De knipperlichten op de voorspatborden werden groter, en aan de achterzijde van het chassis werd de uitsnede voor het schakelstangenmechanisme vergroot.
Nog meer details voor 1964
De wol stoffen hemelbekleding werd vervangen door een kunststof variant. Ook andere zaken, zoals de werking van het deurslot van binnenuit, vergrote contactoppervlakken voor het rugleuning verstelmechaniek, de inbouw van het ruitensproeierreservoir en de veranderde sectie op de motorklep (met gewijzigde bevestigingsplek van de kentekenplaatverlichting) gaven aan dat Volkswagen altijd werk maakte van wijzigingen aan de Kever.
Volledig waxconservering
In 1964 profiteerden de laatste Dickholmers nog van Volkswagens’ beslissing om een volledige waxconservering uit te voeren, in plaats van een gedeeltelijke. Die conservering vond onder meer navolging bij de volgende generatie. Vanaf 3 augustus 1964 verving een (vooral optisch gewijzigde) nieuwe generatie de laatste Kever met de kleine(re) zij ruitjes. Daarmee verdwenen ook de roterende greep voor het openen van de motorkap en de draaiknop voor de verwarming, die naast de versnellingsbak was gemonteerd. Wat er nog meer wijzigde aan de VW Typ 1 voor modeljaar 1965 leest u hier.
Prachtig, dat mandje op de middentunnel.
Maar waar die die witte draaiknop, naast de handrem voor ?
Dat was de verwarmingskraan, waar je in de winter niet al te veel van moest verwachten.
ik herinner me ook nog de sterke doordringende geur van de binnenbekleding van deze kevers.
Er werd in die jaren vismeel gebruikt in de plastics van volkswagen.
Mijn vader had het 1958 model, grote achterruit, maar wel nog met de semafoortjes aan de zijkant i.p.v. knipperlichten. bijgevoegd de enigste foto die ik nog heb van deze kever.