Volkswagen Polo’s waren en zijn prima (kleine) auto’s. En de inmiddels volgens de kalender ‘klassieke’ exemplaren bewijzen dat klassiekerrijden nog steeds heel goedkoop kan zijn. Sterker nog: een kennis heeft onlangs zijn uit een erfenis afkomstige, keurige maar sober uitgevoerde exemplaar na een jaar adverteren maar weggegeven aan een bevriende student.
Polo rijden is economisch duurzaam. Toch?
Die was er blij mee, maar had liever wat geld of een volle tank toe gekregen. De verse APK maakte gelukkig veel goed. In studentensteden werkt het formaat van de klassieke Polo in zijn voordeel. De kleine VW is 365 cm kort. Vanuit de huidige optiek is een flink deel daarvan kreukelzone. Het blijft immers maar een kleine auto. De Polo heeft voor schijven en achter trommelremmen. Het moeilijk losmaken van de veiligheidsgordels was bij deze Polo geen leeftijdsdingetje. Het probleem werd al bij zijn introductie aangekaart. Het had te maken met de positionering van de vangers van de gordels.
Maar op de drempel van het midden van de jaren tachtig?
Toen waren de pers en het publiek heel blij met de Polo’s. Sommige testers waren er zelfs lyrisch over. Zelfs de heel karig uitgevoerde basisuitvoeringen kregen de handen nog op elkaar. En de loodrecht afgezaagde achterkant? Die was ook al zo fantastisch! Die achterkant maakte eigenlijk een gewone combi van de kleine Polo. Maar het wagentje zag er zeker niet raar mee uit. De Polo had niet de uitstraling gekregen van een bestelwagentje. De Polo L20 was geen dramatische klassieker in wording, maar een betrekkelijk kleine auto die een maximum aan praktische ruimte bood.
Een twee plus tweetje
De zijdeuren zijn nog steeds ruim genoeg om een full sized volwassene goed te laten instappen. De achterbank bereiken is iets uitdagender. Die achterbank is daarbij hoogstens geschikt voor opslag en transport van kinderen. De beenruimte is er erg beperkt. De klep, de achterdeur is indrukwekkend groot en maakt de redelijk ruime bagageruimte perfect belaadbaar. De hoedenplank kan eruit en de achterbank kan neergeklapt worden. En dan heb je opeens serieuze bergruimte.
Al die ruimte wordt aangedreven door een 1100- of 1300 cc motor. De Polo is daar lekker mee gemotoriseerd. Het is een pittig stadskarretje. Met een 1300 cc motor draaft de kleine VW zo’n 150 km/u. En alle elektrische- en hybride zuinigheids gezwatel van nu even terzijde latend: lekker vlot rijdend liep en loopt zo’n Polootje dan 1 op 14, 1 op 15.
Daarbij zit de bestuurder niet slecht achter een duidelijk, maar niet uitbundig dashboard. Er zat indertijd wel een ‘maar’ aan het verhaal. De Polo was best duur. Een kop uit een test die we in ons archief vonden brulde in dikke letters:
“Bespaar ruim 52.000 gulden: Koop geen Polo GT maar een Visa GT!”
In dat verhaal werd de kwaliteit van de rappe Polo geroemd, maar de prijsstelling ten opzichte van de concurrentie (Ford Fiësta XR2, MG Metro) werd als niet realistisch gezien. De Polo GT kostte 22998 gulden. De Citroën Visa GT kreeg een nieuw baasje voor 17.775 gulden. En daarbij werd nadrukkelijk gemeld dat de Citroën eigenlijk op alle punten riant beter scoorde dan de Polo.
Toch leuk die Polootjes. En met een prijsniveau van “Neem hem alsjeblieft mee!” tot een paar duizend euro voor een keurig exemplaar is zo’n kleine VW misschien wel de ideale boodschappenauto voor de gemiddelde klassiekerliefhebber. Dit soort Polo’s duikt nog niet vaak op onder de kop ‘klassiekers’. Maar op de reguliere gebruikte autosites vind je ze hier en in Duitsland nog vaak als je als zoekterm ‘minder dan 1000 euro’ invoert.
Een Audi 50 (1300); Polo GT & Polo G40 gereden, waren super…
Hebben twee jaar in een polo gereden een route in een speciale uitvoering, volgens mij een Oxford model