Deze Renault 9 in een automatic uitvoering is vanuit Frankrijk naar Nederland ‘ontvoerd’ en inmiddels bijna 30 jaar. Hij stond geparkeerd in het Groningse Aduard en reden genoeg om er een kiekje van te maken, want het model is vrijwel verdwenen. Hij volgde de Renault 14 op (is daar nog een schroefje van over?) net als de 9 de zogenaamde compacte klasse en populair in Nederland. Voor de eigenaar is het geen verzamelobject van grote waarde. Voor hem is het nog een gebruiksvoorwerp waar hij dagelijks mee rijdt. Toch blij dat hij wakker is gekust, zijn taak is nu om de Renault 9 springlevend te houden, met liefde en aandacht krijgt hij een goede oude dag. Dirk de Jong
Renault 9 – wakker gekust?

Geweldige auto!
Auto van het jaar 1981.
Stoelen staan op rails die dichtbij elkaar staan, waardoor de achterpassagiers hun voeten makkelijk onder de voorstoelen kwijt kunnen wat voor best veel ruimte achterin zorgt. Vanaf de GTL kunnen de stoelen kantelen voor een nog fijnere zitpositie. Veel plaatwerk is verzinkt, waardoor roest sporadisch voorkomt bij de 9/11.
Ik heb een 11 TXE gehad met 1.7 liter motor ook op lpg, geweldige auto, ging als de brandweer, supercomfortabel en compleet.
14’en zijn er nog wel hoor, maar niet veel inderdaad.
Nou zo te zien aan wieldoppen(maar kort geleverd en voor 1983 veranderd in een iets ander model) en nog geen achterspoiler op de “automatic” versie is dit een 82er en daarom geen bijna 30 jaar, maar bijna 40 word het dan.
In de 9 en 11 scène worden de eerste negens “eensproeier” genoemd vanwege het feit dat de vroegste bouwjaren een sproeier op de motorkap in het midden hadden.
Aha! Da’s mijn vierde auto geweest en verreweg mijn voordeligste. Ik had een “kale”, een TL geloof ik, met 1400 motor en (let op!) een joekel van een gastank achterin! Je kon de wereld uit rijden op een tank gas, die toen geloof ik ergens in de buurt van nog geen 40 cent per liter koste. Als er al wat aan mankeerde, waren het de stoeltjes die kort en amper vertelbaar waren (Heb ik het alleen over de bestuurdersstoel, de passagier kon alleen voor- en achteruit schuiven. Na een jaar 0f drie (stond toen op bijna 200.000 km, op gas!) begonnen de aandrijfassen te klapperen in de bocht en waren de schokdempers op, verschenen roestplekjes en wou ik wat anders… werd een zilvergrijze Renaultje 11 GTX met supersonische 1700 motor en weer gas ingebouwd. Waren leuke karrtjes, pure nostalgie maar voor kilometersvreten minder gechikt en goed voor dove stuitjes en zo…!!!!