Joop Stolze gaat ermee ophouden. Het was afgelopen november even schrikken voor de klassiekerliefhebbers, toen deze mededeling ineens de wereld in geslingerd werd. Maar wèl begrijpelijk. De inmiddels 80-jarige Stolze heeft besloten zijn voorraad auto’s te veilen en hij is inmiddels drukdoende om alles te fotograferen en te beschrijven. De drie kinderen van Joop Stolze willen zijn onderneming niet voortzetten, vandaar zijn beslissing alles dan maar van de hand te doen.
Tekst en foto’s: Peter Vader
Vijftig jaar lang heeft de ondernemer uit De Lier gewerkt aan zijn enorme collectie. En het begon allemaal toen hij een Triumph TR3 kocht. ‘Ik was in 1958 met mijn vader op de autobeurs, daar stond zo’n auto er nieuw. En toen dacht ik: als ik nog eens geld heb, ga ik die kopen. En dat gebeurde toen ik een keer in Londen was. Dat TR3tje uit 1958, ja, feitelijk is het daarmee allemaal begonnen. Ik heb hem nog steeds en het is tevens de enige auto die ik nooit zal verkopen. Ik kocht dat ding van de eerste eigenaar voor 1.200 gulden.”
Ruim 50 jaar
“Deze Triumph TR3 heb ik nu ruim vijftig jaar. Het was en is mijn eerste auto. Ik wilde destijds een autootje kopen om rustig zelf op te knappen. Iemand in ons dorp had zo’n Engelse sportauto en die wilde ik ook wel hebben. Toen het zo ver was ben ik met mijn broers naar Engeland gegaan, om eens rond te kijken. Ze dachten: hij doet het toch niet. Wèl dus.
Deze kocht ik in 1972 van de eerste eigenaar in Londen en inmiddels heb ik er zo’n 120.000 kilometer aan rally’s mee gereden. Dat was super! En geen krimp geven, hè. Ik heb hem net zo lang als mijn huwelijk. Hij is alleen maar één keer overgespoten, verder heb ik er niets aan gedaan. Zelfs de originele vloerbedekking zit er nog in. Ik rij er zo weer mee naar Italië. Dan neem ik wel een paar liter olie mee omdat ik dat onderweg te duur vind. Toen ze nieuw waren, verbruikten ze al 1 liter op 800 kilometer en dat doet-ie nou nog steeds.”
In Amerika kopen
“En met dat rode bakkie is al die gekkigheid begonnen. Het was mijn eerste klassieker. Daarna ben ik in Amerika auto’s gaan kopen, terwijl ik toch eigenlijk een orchidee kweker was. Inmiddels heb ik er zo’n 530. Het is wat uit de hand gelopen. Sommigen zijn wel zo’n drie ton waard. Helemaal super, maar ze zijn eigenlijk te duur om te gebruiken. Dat is wel jammer. Trouwens, ik koop alleen auto’s die ik zelf leuk vind, niet om er aan te verdienen. Een normaal mens doet dat natuurlijk niet. Als ze blijven staan, is dat ook helemaal niet erg. Ik hou er ook niet van als ze gekocht worden als een investering. Ze moeten rijden, de weg op. Dat is mijn autoliefde. Ik ben er helemaal gek van. Soms een beetje te veel misschien.”
Het meeste plezier
“Maar met die Triumph heb ik het meeste plezier gehad. Flink doortrappen in de bergen, terwijl mijn vrouw navigeerde. Geweldig! Of in één streep met gemiddeld 150 terugrijden vanuit Italië. Ik heb zo veel met die open wagen meegemaakt. Ben ook bijna gecrasht. Gelukkig zat alleen het achterlichtje tegen de boom aan, anders was ik er niet meer geweest. Maar ze hebben mij eruit getrokken en ik ben daarna gewoon verder gereden. Hij staat natuurlijk nog steeds in de showroom van mijn bedrijf Joop Stolze Classic Cars. En ja, ik werk hier ook nog steeds. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds twaalf. Het zou mooi zijn als deze Triumph in de familie blijft. Het is de enige auto die hier niet te koop is.”
Geen gedoogbeleid meer
De rode TR3 markeerde het begin van een grote liefde. Joop Stolze begon er steeds meer te kopen en ook te verkopen. De tuinder stalde de auto’s in een kas van zijn orchideeënkwekerij. “De afdeling auto’s werd steeds groter en de ruimte van de orchideeën steeds kleiner. Dus dat was natuurlijk wel een beetje een probleem.” Daarom besloot hij te stoppen met kweken en zich volledig te richten op auto’s.
In 2014 betrok hij vervolgens zijn huidige pand. 3500 vierkante meter beneden en de showroom boven beslaat nog eens 3000 vierkante meter. “Ik wilde ’s zomers wat te doen hebben, dus begon ik aan mijn nieuwe pand. In de kassen waar ik daarvoor zat, mocht je eigenlijk geen auto’s hebben. Ik had er zo’n 400 tot 500 in een kas staan op 5000 vierkante meter. Met een gedoogbeleid! Op de plek waar ik nu zit gaat dat allemaal veel beter. Dit was de fabriek waar mijn kassen werden gemaakt.”
Overweldigend aanbod
In het pand in De Lier staan honderden auto’s. Veelal bijzondere modellen, op merk gerangschikt. Aan de dakspanten hangen rijen oude reclameborden van veelal al lang vergeten auto- en benzinemerken. Trapauto’s geflankeerd door glazen bollen, die ooit op benzinepompen stonden, torenen hoog boven de klassiekers uit. De achterwand van de enorme ruimte wordt grotendeels in beslag genomen door brom- en motorfietsen. Het is meer dan een showroom. Het lijkt een beetje op een museum.
Maar alles is te koop. En het aanbod is overweldigend. Niet één XK maar een stuk of tien. Niet één 911, maar wel twintig. In welke kleur wil je hem hebben? Of wat te denken van een rijtje Lancia’s of een nog grotere rij met Alfa’s? Die twee Italianen hebben een enorme historie. Samen met Citroën is dat smullen voor de klassiekerliefhebbers. En wat staat er ook nog? Een beetje achteloos verstopt in een ander rijtje? Een Facel Vega. O nee, er staan er zelfs drie!
Het gaat om de conditie
Joop Stolze doet nuchter over zijn paleis van 7000 vierkante meter, inclusief werkplaats en onderdelenmagazijn. Hij is blij dat hij weg is uit de kassen van zijn oude bedrijf. Maar de link blijft, want zijn huidige vestiging is het pand dat ooit de kassen van zijn vader vervaardigde. Een echte kassenfabriek dus. Maar de overstap heeft zijn vruchten afgeworpen, want de markt groeide en de presentatie werd steeds belangrijker.
“Nee, het is geen grote glazen pand met gouden deurkrukken, zoals bij de autodealers. Het ziet er wèl mooi uit, maar ze verdienen volgens mij geen pepernoot. Banken zien ze liever gaan dan komen. Mijn huidige pand is gewoon functioneel. De auto’s staan er netjes bij en blijven ook netjes. Dat was in de kassen wel eens anders. Maar de presentatie van een auto blijft belangrijk. De prijzen stegen als een dolle. Van sommige auto’s zijn de prijzen in een half jaar wel met 50 procent gestegen. Dat verhaal van de eerste eigenaar, oud vrouwtje geweest, enzovoorts, dat kan ik ook wel verzinnen. Het gaat om de auto, de conditie van de auto!”
Honderden informatieverzoeken
Als je door de showroom loopt, vergaap je je aan een reeks Lancia’s met Zagato carrosserie, de Fulvia, de Flavia en de Flaminia. Van sommige staan er zelfs meerdere exemplaren. Twintig Lancia’s, twintig Alfa’s, een veertigtal Benzen. Maar ook merken als Osi, Cisitalia, American La France, Studebaker en Facel Vega. Alleen een èchte klassiekerliefhebber heeft van deze merken gehoord. Zijn auto’s gaan de hele wereld over. Stolze ontvangt zo’n honderd e-mails per dag met informatieverzoeken over auto’s die hij te koop heeft staan. Maar hieraan gaat nu definitief een einde komen.
Alles moet weg…
“Mijn kinderen willen het bedrijf niet overnemen, en dat wil ik ook niet van ze vragen. Daarnaast: ik ben 80… Het kan vandaag of morgen ook ophouden voor mij. En dan moeten zij hier de hele boel ineens verkopen. Daar wil ik ze niet mee opzadelen. Nu kan ik het zelf allemaal nog goed regelen.” Maar de ondernemer uit het Westland heeft alweer een nieuw plan.
“Op deze plek moeten seniorenwoningen komen. Dat is hard nodig. Dus op het moment dat de hele boel leeg is, dan wordt het pand gesloopt en ga ik met een architect aan de slag. In zo’n appartement kunnen ze een spelletje doen, een bakkie doen samen, praten met elkaar, eten met elkaar. Heel belangrijk en hard nodig! En er komen weer huizen vrij voor jonge mensen die het nu niet kunnen betalen. Dus dat is een beetje de opzet.” Zijn oldtimers wegdoen gaat hem desondanks aan het hart. “Er zitten auto’s tussen waar er maar één van gemaakt is”, zegt Joop Stolze trots. Binnenkort is er een veiling van de auto’s die nog niet verkocht zijn. Alles moet de deur uit. Toch zal hij er eentje zelf houden: de rode Triumph TR3, zijn allereerste oldtimer!
(Het artikel gaat hieronder verder met de foto’s.)
Jaar of 20 geleden was hij te bekakt om 15 te geven voor mijn zilveren 911 Carera full options, 85″er met g50 bak, dikste fuchs velgen, compleet roestvrij, zelfs de paravan.
Weinig km.’s, oud vrouwtje geweest+ mij. Met flauw handelaars smoesje erbij ook nog. Dus ook een echte liefhebber!
Joop, dank je wel voor de wereld een stukje mooier te maken!!!!!!
En indeed, in conditie houden én rijden met die hap……..
Groetjes van Perry en Linda nu in Spanje met een 1960 Cadillac en 1968 SMV
Wat een geweldige verzameling!
Jammer dat de kinderen het bedrijf niet doorzetten, toch vrij uniek, ook voor de ambachts mensen die er werken, maar goed, niets blijft zoals het nu is, vriendelijke man die Joop…enne, mooiste producten uit de glastuinbouw!
Dag Joop.
Ik kom graag autootje uitzoeken!