Wat geven we ervoor?

Op de huizenmarkt is de vraag blijkbaar veel groter dan het aanbod. Als er voor een hut € 650.000 gevraagd wordt is het dus blijkbaar al zinnig om een ton boven de vraagprijs te bieden: ‘de jubelton’. Je zult maar een huis zoeken. Je zult maar veel te besteden te hebben.

In ons wereldje, de klassiekerscene, zijn de prijzen voor topstukken al net zo daas geworden

Want als genetische klassiekerliefhebber moet ik blijkbaar niet verbaasd meer zijn als er een ton voor een motor of een miljoen voor een auto wordt geboden. Dat is dan voor topstukken en door investeerders. Ik heb geen ton, laat staan een miljoen en ik kan me ook gewoon niet voorstellen dat ik dat soort bedragen ook maar zou willen aftikken voor een oud stuk ijzer, hoe zeldzaam of mooi het ook mag zijn.

Maar blijkbaar is dromenland nu ook doorgelekt naar de wereld waarin ik me tot voor kort nog wel op mijn gemak voelde. Op dat verdraaide Internet worden nu prijzen gevraagd waarvan ik duizel. Natuurlijk zijn of waren er klassiekers die in de heel prettig betaalbare hoek zaten. Die blijkbaar voor bijna niemand interessant waren. In dat soort gevallen kon je tot voor kort – en als je wat oplet ook nu nog – voor een vertederende prijs/kwaliteitsfactor gaan. Zo rijd ik al 25+ jaar oud Russisch, Ural en Dnepr. En tot voor niet eens zo lang geleden had je in dat segment voor zo’n € 2.500 een 650 cc kopklepper in een welhaast perfecte conditie.

Intussen zijn die oude Sovjets een soort van ‘hot’ geworden

Het aanbod stijgt. De prijzen stijgen. Al zijn het alleen al de vraagprijzen. Bij de aanbieders van het eerste uur is de kwaliteit van de aangeboden waar geheel in die trend meegestegen. En intussen hebben ook aardig wat old school klassiekerliefhebbers de 750 cc zijkleppers van IMZ en KMZ – Irbitskiy Mototsikletniy Zavod,en Kievskiy Mototsikletniy Zavod –, de lokale werknamen van Ural en Dnepr ontdekt. Die machines met BMW’s R71 als eerstelijns voorouder vallen technisch en historisch onder dezelfde noemer als de roemruchte WLA en C modellen van Harley-Davidson. Een goed exemplaar zit kwalitatief en technisch op hetzelfde niveau als zo’n zijklep V-twin van Harley. En voor iets van een derde van de prijs krijg je er dan nog een derde wiel bij cadeau.

Die zijkleppers zijn zo gedateerd dat ze doorgaans wel bij echte liefhebbers terechtkomen

Die weten ook dat de KMZ K750’s niet uit WOII komen, maar tot iets van 1970 zijn gemaakt. De M72’s zijn ‘the real stuff’. Maar de 650 cc kopkleppers hebben blijkbaar hun aantrekkingskracht op het moderne soort mannen met verzorgde woeste baarden, knotjes, tattoos en merkkleding. Dat zijn in tegenstelling tot de elementaire Russenrijders geen lieden die alles te duur vinden en die alles zelf kunnen repareren. Ze zien zo’n ex-Sovjet werkpaard als een lifestyle item en verwachten in hun onbevangenheid dezelfde kwaliteiten van zo’n driewieler als dat ze die van alle moderne dingen verwachten.

En daar wil het nog wel eens mis gaan vanaf de aankoop tot het moment van verbittering bij het afscheid. Een Ural of Dnepr combinatie van € 3.000-3.500 hoeft nog helemaal niet te duur betaald te zijn. Maar dan moet hij wel zover in orde zijn als zo’n utliliteitsgereedschap maar kan wezen. En hij vraagt daarbij de aanpak en het onderhoud van een motorfiets die een jaar of zeventig oud is. Anders breekt gegarandeerd de pleuris los.

Dus: beginnen met echt klassiek rijden kan nog goedkoop tot goed betaalbaar zijn

Maar als je een klassieker als lifestyle dingetje koopt? Dan heb je een grote kans dat je met een oude Rus meer werk in huis haalt dan dat je lief is. Deze markt is in ontwikkeling. Buiten de paar mensen die zich er al 20+ jaar prettig mee bezig houden zijn er nu dus vrij opportunistische aanbieders die van de hele materie niet de hoed en de rand weten. Zo zagen we een kop voor een Russische zijklepper dapper aangeboden voor € 350. En als je ook maar een beetje in het wereldje thuis bent, dan weet je dat een setje je doorgaans minder dan € 100 hoeft te kosten. En als je als koper op hetzelfde niveau zit als de verkopende partij, dan kunnen die paar honderd extra euro’s winst bij aankoop nogal eens duur uitvallen.

De Russen kunnen dan nog steeds wel als B-merken gezien worden

De prijzen zitten in de lift. Ook al omdat het voor ´de handel´ moeilijker wordt om aan goed (basis)materiaal te komen. Maar we zagen op Internet een 1986’er Honda CB250 voor 4.800 euro en een niet originele CB750 K2 voor 8.500 euro. En zeg nu eens zelf: Dat is toch te gek voor woorden?

In de ex Sovjet republieken zijn nog voldoende onderdelen te vinden

Een IMZ kopklepper. Er zit veel kaf onder het onderdelenaanbod. Deze zuiger (en zijn tegenligger) heeft zo´n 500 km gedraaid. Iets met kartonnen zuigerveren of zo

Bij voldoende zorg en verstandig gebruik trouw door weer en wind