Laten we niet overdrijven. De grille is best fors, dat klopt. En chroom was onontbeerlijk voor een luxe Brit. Maar was deze Vanden Plas 1500 echt zo gruwelijk?
Bedenkelijk
Daarover waren de meningen verdeeld. De basis voor deze bedoelde niche was namelijk de Austin Allegro. Een auto die bijna iedereen kent, but for all the wrong reasons. Gegarandeerd succesvol in de pechstatistieken en steevast hoog in de top drie van lelijke-auto-lijstjes had dit model al vanaf de introductie een uiterst bedenkelijke reputatie. Niet zo vreemd, de Allegro werd bedacht en in elkaar geflanst door het al even bedenkelijke British Leyland. Dit volkomen stuurloze en tot op het randje van failliet gestaakte concern stond midden jaren zeventig nu niet bepaald bekend om zijn streven naar kwaliteit en perfectie. Dat had nare gevolgen voor de geproduceerde automobielen. In de troosteloze fabrieken ging werkelijk alles met forse tegenzin en dat karma werd blijkbaar onvermijdelijk ingebouwd in de auto’s, die daardoor al kreupel de poort verlieten. Succes ermee.
Dure Allegro
Dat succes bleef dan ook grotendeels uit. Toch bedacht iemand, tussen twee werkonderbrekingen door, dat een luxueuze Allegro interessant zou kunnen zijn voor gefortuneerden. Het grijze, bingospelende gedeelte daarvan althans, want alles wat niet bejaard was liep er steevast met een grote boog omheen. Er moest echter wel het een en ander aangepast worden aan de beruchte Austin om te rechtvaardigen dat ‘ie maar liefst tweemaal zo duur werd als een standaard Allegro. Badge engineering was de oplossing. Of eigenlijk meer een noodzaak, want voor een Austin kon je eigenlijk met goed fatsoen al helemaal geen geld meer vragen. Dus werd het van oudsher chique Vanden Plas label weer van stal gehaald. Maar met alleen dat chromen typeplaatje achterop zag nog iedereen dat het zo’n lelijke Allegro was. Hij moest beter vermomd worden.
Glimmen
Met meer chroom. Die meerwaarde beperkte zich in eerste instantie tot de luxere Vanden Plas wieldeksels, de standaard Allegro was al rijkelijk voorzien van het glimmende stolsel. Want superhip, midden jaren zeventig. Maar nu was het nog steeds een Allegro met zijn kenmerkende pudding-styling, alleen met glimmende doppen. Daar trapte natuurlijk geen enkele bemiddelde pensioner in. Een veel voornamer aanzien was wat deze povere luxury car dringend nodig had, maar hoe? Een Bentley-grille. Natuurlijk. Eenmaal erop geknutseld bleek het ding een schril contrast met de styling van de kleine Engelsman te vormen, maar dat mocht de pret niet drukken. En zeker niet de prijs.
Abonneer nu en ontvang elke maand een verse AMK voor maar € 3,75 in plaats van € 5,99
Weelde
Een vlag op een modderschuit is veel mooier dan geen vlag en onder dat mom werd ook het interieur aangepakt in de beste Britse traditie. Leer en hout dus. Want daarin waren ze uniek en vaardig, die traditionele, Engelse craftsmen. Het karige binnenste van de Allegro werd door hen vakkundig omgetoverd tot een luxe salonnetje met duur leer op het meubilair en prachtig walnotenhout op het dashboard. Dik tapijt op de vloer en extra geluidsisolatie maakten de weelde compleet. Je waande je in een baby-Bentley. Om dat gevoel nog te versterken monteerde men zelfs de obligate picnic-tafeltjes in de rugleuningen van de voorstoelen. Dit idee was waarschijnlijk in een pub tegen sluitingstijd opgevat, want wie wilde er in godsnaam achterin een Allegro met een glas bubbels? Maar het kon in ieder geval.
Niet slecht
De techniek bleef grotendeels ongemoeid. Het belangrijkste verschil met de proletenversie was dat deze Vanden Plas standaard de 1500cc, 69 pk sterke E-series viercilinder onder de bolle motorkap kreeg. Later werd dit zelfs de 1750cc versie, die 90 pk naar de voorwielen stuurde en te combineren was met een automaat. De anderhalf liter versie had 69 pk en was standaard voorzien van een handbak met vier verzetten. In zes jaar tijd, van 1974 tot 1980, werden er een kleine 12.000 stuks van deze vreemde, maar luxe eend in de bijt verkocht. Zo slecht was Vanden Plas 1500 niet. In elk geval heel bijzonder. Zo bijzonder dat dit sympathieke bolhoedje nu een cultstatus verdient, en je hoeft er allang niet meer bemiddeld voor te zijn. Niet eens bejaard.
Lees ook:
– Austin Allegro
– Austin Allegro. In de herkansing
Wij hebben 8 jaar een Allegro Stationwagen gehad. Nimmer pech gehad. Wel frequent de vering op laten pompen. Én, elke week een litertje Hema olie. Maar het was een ruime en fijne gezinswagen. Technisch niet allemaal doordacht. Denk er toch met weemoed aan terug.
Die chrome grille staat best harmonieus op zijn snuit, om niet te zeggen dat ik het eigenlijk best mooi vind! Niets mis mee. De achterkant is dan weer een ander chapiter. De vierkante wieldoppen horen misschien op een grotere broer. Maar wie zeurt daar nu over. Ik vind hem best geslaagd en mis bij hedendaagse ontwerpen de flair in alle eenvoud van toen. En badge engineering? Laat maar. Ik vind het geen porem. Picknick tafeltjes achter in de stoelen vind je niet alleen terug bij de Van der Plas, de Tiguan of welke andere auto dan ook, maar ook in de trein en in de vliegtuigen. Wie het weet, mag zeggen wie ze echt uitgevonden heeft, hi! Tafeltje heen of terug, zo’n van der Plas kon best wel mijn vriendje zijn, zo lief vind ik hem.
Ik vind een Allegro, Maxi en ook de Meastro altijd een leuke verschijning.
Van de Meastro weet ik dat hij heel goede stoelen had.
Jammer dat er geen middenklas Britse merken zijn overgebleven
Waar de Allegro waar ik vroeger af en toe in reed me met regelmaat tranen van verdriet bezorgde, biggelen bij het lezen van dit artikel tranen van het lachen om de spel- en zinsbouwfouten over mijn wangen……ik ga er maar even van uit, de ook de vertaalcomputer van Engelse makelij is? Maar leuk artikel, dat dan weer wèl!
Zonde van die bedenkelijke kwaliteit, want best een leuk model.
De gewone Allegro, in n donkere kluer, met brede wielen.. ik vind het een ontzettend stoer wagentje!
Jeremy Clarkson maakte ooit een reportage met de vraag wie verantwoordelijk was voor de ondergang van British Leyland en, hoewel ter rechterzijde van rechts, vond hij het een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Beetje goedkoop en Baudet om over stakingen te leuteren.
Badge engineering maakte ook GM en hun concurrenten kapot. Vandaag zie je het fenomeen bij de VW-groep en Stellantis. Een Olds met Chevystoelen, een Lamborghini met bedieningsknoppen uit een Audi… kun je oldtimerliefhebber zijn wanneer zoiets jou onverschillig laat? Elke passie leeft van authenticiteit. Ook de Britse fiets is eraan ten onder gegaan (Sun, Hetchins, BSA, Triumph, Dawes, Sunbeam… verdwenen uiteindelijk onder Raleigh dat nu puur Aziatisch is).
Lessen trekken uit het verleden is echter moeilijk wanneer winstmaximalisatie elke andere visie smoort. Alfa en Lancia zullen niet de laatste slachtoffers zijn.
Als jongeling van 25 droomde ik van de VandenPlas. Ik vond en vind het een fascinerende auto, maar het model was niet leverbaar In Nederland. Dus het werd in 1976 een ‘gewone’ Allegro, een rode 1300 sdl. Ik heb er 10 jaar in gereden. Nooit spijt van gehad. Ik heb nu nog een Allegro in de garage staan, inmiddels 41 jaar oud.
De meeste Allegros in Nederland kwamen niet uit Engeland, maar werden geassembleerd in België, in Seneffe. En de Belgische Allegros waren van beduidend betere kwaliteit dan de Engelse, dat had wel in het bovenstaande redactionele stukje genoemd mogen worden, dus het is een tikje tendentieus.
Edoch, die van mij kwamen en komen beide uit België, dus ik bedank onze zuiderburen voor de kwalitatieve ruime, betrouwbare en aparte auto. Toch blijft het een beetje zeuren dat ik nooit een VandenPlas heb gehad, maar mijn toenmalige vriendin, nu mijn vrouw, dreigde met een echtelijke wrijving van ongehoorde afmeting als ik het er over had. Dus blijft het nu bij mijn RussetBrown voiture.
Durf ik het te schrijven……aaibaar? Maar die rechthoekige wieldeksels vind ik van de lompe.
Rij nu zelf in een Tiguan met picnic tafeltjes in de voorstoelen. Nooit geweten dat dit kennelijk afgekeken is van de Allegro. Heb er vroeger in GB wel in meegereden, maar daar zaten ze niet in. Kennelijk een minder luxe uitvoering……..Leuk artikel!
allegro forte .
Niet moeders mooiste, maar wel ontzettend leuk.