Een fors aantal van ons heeft het momenteel wat rustiger. Dan kun je natuurlijk rustig gaan Netflixen. Maar dat is vluchtgedrag. Als er dan toch gevlucht wordt, vlucht dan met vuile handen vooruit, de zomer tegemoet. Je zou bijvoorbeeld je eigen camper of food truck kunnen maken. We geven de voorkeur aan een food truck. Dan heb je tenminste altijd wat te eten. En slapen? Dat hoor je in een echt bed te doen. De Peugeot J9 die we bij Gerard Kramer uit Wolvega is een buitenbeentje in Gerards collectie. Het is een busje, een utiliteitsvoertuigje. En een project.
De Peugeot J9
De voorganger van de J9 was de ronder vorm gegeven Peugeot J7. Na een technische update en modernisering van de carrosserie werd de J7 dus Peugeot J9, en uiterlijk herkenbaar aan de strakke zwarte bumpers, grotere achterlichten, een schuifdeur opzij en een gewijzigd dak. De J9 werd geleverd in verschillende hoogtes en lengtes met een toelaatbaar maximaal gewicht variërend van 3,1 tot 3,5 ton.
De Peugeot J9 was leverbaar met: 1618 cc of 1971 cc benzinemotoren en 2122 cc of 2304 cc dieselmotoren, die uit de Peugeot 504 voorraden kwamen. Later werd in de J9 ook de 2498 cc dieselmotor uit de 505 leverbaar. De J9 had schijfremmen voor en trommelremmen achter.
Meer van hetzelfde
De versnellingsbak van de Peugeot J9 was in grote lijnen hetzelfde als van die van de J7, maar had langere overbrengingsverhoudingen voor een lager brandstofverbruik. In 1987 werd een 5-versnellingsbak standaard. Om de zaak niet te lethargisch te maken, kregen de chassis-cabine en verlengde varianten een verkorte overbrengingsverhouding.
Na het eind van de officiële productie in 1991 ging Karsan uit Turkije tot 2010 door met de licentiebouw.
De aanschaf van zo’n ex arbeider als de Peugeot J9 is niet zonder risico’s. Vaak hebben dit soort auto’s veel kilometers gemaakt zonder daar op latere leeftijd de passende beloning in onderhoud bij te krijgen. Terwijl auto’s, net als mensen, meer onderhoud vereisen als ze ouder worden. Veel van dit soort klassiekers zijn ook fors aangeknaagd door de elementen, parkeerschades en roestwurmen. Aan de andere kant: Een gezond exemplaar zit ongeveer even moeilijk in elkaar als een baksteen en is ongeveer even betrouwbaar. Je moet alleen geen haast hebben als buschauffeur en er zijn uitvoeringen die beladen of verbouwd niet snelwegdeugdelijk zijn. Of met de 100 km/u regel: nauwelijks snelwegbestendig zijn, Denk aan reissnelheden tussen de tachtig- negentig kilometer per uur. Maar we hebben geen haast. Dus dat scheelt.
Busjes bouwen
Zo’n busje is een mooi uitgangspunt. Met busjes kun je van alles doen. En er kan ook heel veel misgaan als je dat in je onbevangenheid doet. Dus denk eerst rustig na, en maak een plan. Kijk vervolgens waar je boort en zaagt. Staanders in de zijkant van de opbouw zitten daar niet alleen omdat ze daar zo lekker hinderlijk in de weg zitten. Ze vormen een deel van de structuur van de auto. Werken aan het elektrisch gedeelte moet ook serieus gedaan worden. Daarover staat van allerlei aan handigs op Youtube. Maar het grote probleem bij enthousiaste, maar weinig kundige bussenbouwers is lekkage. Ramen, luiken en ventilatie openingen kunnen evenzovele bronnen van nattigheid in het interieur zijn. Natuurlijk is alles – of bijna alles – op te lossen met siliconenkit en meer siliconenkit. Maar dat is een zwaktebod. Denk er dus goed over na of veranderde carrosseriedelen inregeningsgevoelig zijn.
Maar wanneer je zo je eigen bus hebt gemaakt, dan mag je trots zijn. En wij kunnen voor een paar lekkere recepten zorgen als de bus food truck wordt. Als het een camper wordt, dan willen we hem wel eens lenen.
Misschien ook interessant om te lezen:
Hallo
ich hatte 35 Jahre einen J9 mit 2 Liter Benziner. 155 000 km am Schluss.
Aber viel Reparaturen. Selbst das 4 Gang Getrieb brauchte nach 28 Jahren alle Dichtungen
neu. Alle 50 000 km ein neuer Vergaser ( Welle ausgeschlagen ). Schwer zu bekommen das Teil.
Reifen / Schläuche auch kaum mehr zu bekommen. Als Womo Weinsberg Ausbau sehr schwer.
Berge auf der Autobahn im 2 Gang mit 20 Std / Km das kostete Nerven. Dann die Motor-Wasser-
Themperatur ( Messgerät eingebaut ) darf man nie aus dem Auge lassen. Schnell sind am Berg 100 ° C erreicht. Vier ( 4 Stück ) Zyl. Kopfdichtungen waren erforderlich. Es gibt kaum noch Firmen die mit den Dehnschrauben und der Anziehreihenfolge klar kommen. Auch die Fußdichtungen der schwimmenden Zyl. Laufbüchsen sind so nicht mehr auf der Ausbildungs Liste der KfZ Handwerker. Es gibt viel Pfusch und dann war es natürlich keiner. Man hat hohe Rechnungen bezahlt und steht da wie der A . s.c.h. Daher genau überlegen ob es ein Oldtimer sein muß. Gruß HUC
……………………………………………………………………………………………………………………………………