Omdat Italianen alles in elk geval vol overtuiging beginnen, waren er heel veel motormerkjes. Moto Morini was daar zeker niet de minste van. Ons fotomodel is een Moto Morini Corsarino ZZ.
In Nederland was altijd het credo ‘Een zware is je ware’. In Italië was dat anders. Het klimaat was daar in elk geval vroeger veel beter. De mensen waren kleiner dan in Noord Europa en motorrijden was – en is – echt veel meer in het leven opgenomen.
Moto Morini en tientallen andere merken maakten lichte motorfietsen
En omdat Italië niet tot de rijkste landen ter wereld behoorde waren de meeste motorfietsen er zo tussen de 50-125 cc.
Schoonheid gaat voor alles
Tel daarbij dat Italianen schoonheid prevaleren boven kwaliteit of nut en je krijgt de mooiste dingen. In de begindagen van de beurs in Imola kochten wij Nederlanders massaal motoren op die beurs. De lichte Italiaantjes kostten er bijna niets en ondanks hun overduidelijke gebrek aan praktische inzetbaarheid, werden ze vrij massaal aangeschaft. Er moet hier nog veel van dat doorgaans rode kleingoed in schuren, garages en bergingen staan te wachten op betere tijden. Dat kan niet anders. Aan de inkoopkant werden er clubsgewijs zelfs vrachtauto’s geregeld. De keuze van een driedeks veewagen was daarbij een topper. Vee=levende have, en levende have valt niet onder de transportafspraken. Dus de veewagen mocht na afloop van de beurs in het weekend wel gewoon naar Nederland rijden. En dat er geen vee, maar motorfietsen in zaten? Dat is zo’n detail waar alleen een niet Italiaan zich zorgen over kan maken.
Corsarino staat voor ‘kleine (Corsicaanse) piraat’
De laatste Morini Corsaro’s – en een Corsaro is dus een Corsicaanse piraat – waren 1200 cc of zo. Wat te modern om voor ons echt spannend te zijn. Maar wel op maat van full sized west Europeanen. De vroegere Moto Morini Corsarino zat tussen de vijftig en honderdvijfentwintig cc. En ze waren klein en zo rank dat ze tussen de bilspleet van een beetje stevige Hollander lijken te verdwijnen. Daarmee zijn ze beeldschoon, elegant op een toch bijna stoere of in elk geval dappere manier. Maar niet erg praktisch en geen esthetisch hoogstandje met een grote berijder erop. De kreet “Kijk, hij zit op een gemotoriseerde aambei!” was op zijn minst demotiverend.
De 48 cc viertakten – onze blauwe Moto Morini Corsarino ZZ komt uit 1980 – werden bijna exclusief voor de thuismarkt gemaakt. Hier in NL kregen ze als brommer een ‘no go’ bij de homologatie. In België mochten ze wel de weg op.
‘Corsarino’ betekent overigens ‘kleine piraat’. De Moto Morini Corsarino was er in verschillende versies. De meest gangbare was de ‘Z’ met zijn ‘tweepersoons’ zit, de ZT was een tikkie sportiever, er was een scrambler en de topper was de ZZ, de ‘Zeta-Zeta’, de enige supersportfiets die in een enveloppe paste.
Niet voor speedfreaks
Met 50 cc sla je zelfs met een Dell‘Orto SH 14.12.2 of UA 15BS geen deuken in een pak boter. Maar in het segment waar elke Italiaanse motorfabrikant zijn graantje probeerde mee te pikken was zo’n Piraatje een serieuze speler.
En nu? Als je aanzienlijk langer dan 165 cm (de gemiddelde Zuid Italiaanse mannenlengte in 1961) bent en meer dan een kilo of 65 weegt? Dan kom je oplopend naar je lengte en gewicht op een Moto Morini Corsarino ZZ minder serieus over.
Maar een 48 cc Moto Morini Corsarino ZZ in het halletje, in de kamer op op een schap in de boekenplank of boven de haard? Dat getuigt van een bijzonder goede smaak!
Ook interessant om te lezen:
– De Moto Morini 350: de andere V twin uit Italië
– Ducati 350 XL. Calimero rules!
– APRILIA Motó 6.5. Een nieuwe klassieker
– Peters Pantah Plus Project
– The Italian way
Hallo,
Heeft er iemand een gashe del van een Corsarino Z te koop?
Hallo Dolf cs
Bij mij in de schuur staat een Moto Morini Corsarino ZZ (48,82 cc, 4 takt)
Volgens het Italiaanse homologatiebewijs staat ook nog “P14″op de achterkant en is afgegeven in 1970.
Volgens de eigenaar is het een special, geconstrueerd door een engineer van MM (Elle Pelgrini). Het is een racer met laag racestuur, geen koplamp of toerenteller, langere tank en kleiner en oplopendebuddyseat. Deze staat hier ter onderpand van een lening. Is door de eigenaar in 1979 van deze engineer gekocht. Weet jij iemand die er belangstelling voor heeft? Of hoe de waarde te bepalen?
Ik heb op mijn smartfone foto’s staan en hij heeft ook in het MM clubblad gestaan een paar jr geleden met de naam vd eigenaar: Wiep Berghuis te Baflo.
Graag hoor ik van jou, vriendelijke groeten Balto van ‘t Hof
Leuk dit bericht…..dus je zit in de motorbranche.
Je vermaakt je wel, denk ik.
Catharina Arkema logeerde drie dagen bij mij. We hadden het over je catamaran en het ongeluk met Johan. Ellende alom toen.
Groeten van ons dan, Marianne en Catharina
Kijk, weer een, onverwacht, leuk stukje leesvoer.
Nog wel met een compliment aan het eind.
Ik neem tenminste aan dat het ook voor de Z geldt, die ik met z’n standaard clipons toch een stukje sportiever vind dan de late ZT en ZZ.
En de inzetbaarheid? prima, en leuk, om even een sigaartje te halen bij het tankstation in het volgende dorp en dat soort dingen.
Als collega roker kan ik het alleen maar ernstig met je eens zijn!