Iedere rechtgeaarde klassiekerliefhebber kent de MG MGB, misschien wel één van de vaandeldragers binnen de wereld van de klassiekerbeleving. De wagen werd als roadster en als coupé geleverd. Hij was tijdens zijn loopbaan in verschillende uitvoeringen en met diverse motorvarianten leverbaar. Een bijzondere variant was de MG MGC, die van 1967 tot in 1969 werd gebouwd. Dankzij collega Jouke Bloem mochten we met zijn wonderschone MGC GT op pad.
In uiterlijke zin lijkt de MGC, onder meer herkenbaar aan de bobbel op de motorkap, op de MG MGB. Onderhuids is de MGC echter anders van snit. Abingdon lepelde een zescilinder in lijn motor met 2912 cc in het aangepaste vooronder van de Britse sportwagen. Twee SU-carburateurs zorgen voor de juiste brandstof-/luchtverhouding. De C-series engine, die ook werd gebruikt in de Austin 3-Litre, levert in de MGC 145 pk. Het blok is veel gewichtiger van aard dan de 1.8 liter motor van de MGB. Het leverde de nodige aanpassingen op, zoals een gewijzigde wielophanging met telescoopschokdempers en een stabilisator. Die nodige wijzigen werden doorgevoerd om de MG MGC een wegligging te geven die bij de veranderde gewichtsverdeling paste.
Gestrekte houding
We staan op het punt om het specifieke karakter van de MG MGC GT te leren kennen. Jouke en zijn partner Jolanda hebben net een trip naar Groot-Brittannië gemaakt met deze in Pale Primrose gespoten GT, om daar onder meer de viering van het 50-jarig MGC-jubileum te bezoeken. Ook ik sta te popelen om met deze MG op pad te gaan en installeer me in de MGC GT. De pedalensectie nodigt uit om de benen te strekken. In combinatie met de lage zit is de houding achter het stuur sportief en gestrekt. Het typisch Engelse sportwageninterieur met die fraaie meters en mooie materialen zit behaaglijk.
MG MGC GT: Gewicht in de schaal
Eenmaal onderweg merk ik dat de MG MGC GT een volstrekt andere rijkarakteristiek heeft dan de lichtvoetiger aandoende MGB modellen. De zijdezachte 2912 cc cast iron krachtbron legt gewicht in de schaal. En dat gegeven nodigt vooral uit tot het maken van lange ritten, en niet tot een amechtige avonturen waarbij bochten lekker scherp worden aangesneden. Goedmoedig is het juiste woord. De transmissie laat zich met een stevige schakelpook met een lange spatiëring bedienen. Zeker de eerste kilometers vraagt dat om gewenning, zoals dat ook geldt voor de overdrive functie in de hogere versnellingen.
Warmte
Maar vooral die overdrive is een heel fijne toevoeging, die op de langere ritten absoluut rust aan boord brengt. Verder wordt de versnellingspook na verloop van tijd heet, en dat heeft te maken met het feit dat de motor veel warmte genereert, die onder meer via de transmissie teruggegeven wordt aan de inzittenden. “Het is tijdens lange trips sowieso raadzaam om na een paar uur de auto even aan de kant te zetten. De 3-liter motor kan in deze auto simpelweg zijn warmte moeilijk kwijt, en dat merken we na verloop van tijd dan ook echt”, zegt Jouke Bloem.
In de puntjes
Het moet gezegd worden: de auto voelt solide aan, en aan alles is te merken dat Jouke Bloem de MG MGC GT werkelijk tot in de puntjes verzorgt. “Warmtebeheersing, verbruik, wegligging: bij deze auto kan bij wijze van spreken het kleinste schroefje het verschil maken. Het luistert allemaal nauw. Maar ik vind het prachtig om iedere keer de auto weer een procentje beter te maken.”
Juiste Britse snit
Het timmermansoog van Jouke Bloem heeft een mooie uitwerking op de Prime Rose Yellow MG. Ook daardoor is deze MG MGC GT een Gran Turismo van de juiste Britse snit, die zeker op het nieuwe asfalt van De Centrale As zijn kwaliteiten het optimaalst etaleert. Zijn uitstekende onderstel- en stuurkarakteristiek komt ook van pas als ik ineens moet uitwijken voor een invoegende bestelbus. Niets aan de hand. Binnen de bebouwde kom ervaar je, met het uitvoeren van diverse handelingen, de stevige bediening en de daarbij gevraagde arbeidsethiek. De niet bekrachtigde besturing doet daarbij een duit in de zak.
Abonneer nu op Auto Motor Klassiek en krijg hem maandelijks voor maar € 3,75.
Inspanningen ruimschoots beloond
Tot slot wil ik nog wel iets kwijt over de vooroordelen ten aanzien van deze auto én de gemengde gevoelens waarmee deze auto werd ontvangen. Nog altijd wordt de MG MGC geassocieerd met zwaarlijvigheid. Wanneer de MGB-reeks als referentiekader dient dan is de constatering dat de zescilinder broer meer gewicht in de schaal legt terecht. Ik zou daar graag aan willen toevoegen dat de auto vooral op zijn eigen waarde moet worden geschat. Want het is vooral die verrukkelijke zespitter, die van de 9.002 maal geproduceerde MG MGC ook met terugwerkende kracht een unieke propositie maakt. Ja. Het is waar. Op bewerkelijke routes vraagt de onderstuurde Brit arbeidsethos van de bestuurder. Maar op langere routes brengt hij op ontspannen manier ongefilterd genoegen. Of zoals Jouke Bloem zegt: “Het is een auto, die de inspanningen van de bestuurder ruimschoots beloont.”
Lees ook:
– MG MGA. Een nieuw tijdperk in Abingdon (1955-1962)
– MG ZT 190. Autonome sportsedan. Klassieker in wording
– Een MG Sebring. Een bijna echt exemplaar
– MG MGB Roadster (1964) en Triumph Spitfire IV (1977)
– Elektrische MG Midget, de e-Midge
Prachtige auto met die bobbel in de voorklep.
Het straalt gelijk zijn zwaarlijvigheid uit, maar ook de rust van de zware motor.
Ik heb al lang een B. Staat al lang stil. Wij hebben er tot in Noord-Afrika mee gereden, maar ook slinger de slang van London in het spitsverkeer binnendoor het platteland op, over ontelbare mini rotondes, soms 2 aan elkaar en dan is de ‘B’ inderdaad helemaal in zijn sas.
Betrouwbare auto. Het is maar net wat je wilt. De ‘C’ voor de grote rechtere ritten en de ‘B’ voor in de bergen en bochtige routes.Heerlijke auto’s.
Het lijkt trouwens de auto van Jack….. of van iemand die hem in onderhoud had daar, die een garage had in Voorburg eind jaren ’90.
Wat een schoonheid is de MG B en C serie toch.