Onlangs zag ik bij een bevriende adverteerder een heel nette Yamaha XS650 uit 1977. Ik mijmerde weg. Zo’n XS is één van de weinige motorfietsen die ik ooit nieuw heb gekocht. Dat was na het beëindigen van een verkering. Het had natuurlijk een ‘match made in heaven’ kunnen zijn. Maar het werkte uiteindelijk suboptimaal. We waren feitelijk nog te jong en onervaren in de liefde. Aan de pluskant: Later zag ik die periode in mijn leven als leertijd: ‘Lessons in love pt 2” of zo.
In relaties gaat aardig wat tijd zitten
Als je dan weer relatieloos bent, dan heb je opeens best veel tijd te besteden. En zo scoorde ik bij Nico van de Kuinder in de Hilversumse Koningsstraat een nieuwe XS650. Ik herinner me dat ik al inrijdend in de buurt van het Nieuwkoopse Plassengebied was terwijl ik vrij naar Manfred Man’s Earth Band “Dolf is on the road again” zong. Blijkbaar had ik de relatiebreuk verwerkt. De XS was een heerlijke machine. De 1977’er vond en vind ik de mooiste van alle versies. Het motorkarakter, de sound… Top!
Een kapot plestikje
Totdat het nylon wormwieldingetje waarmee de koppelingsdrukstift bediend werd stukging. Er was een leveringsprobleem wat onderdelen betreft en tijdens een tussenbezoek aan Van de Kuinder zag ik een Triumph T150V Trident achterin de zaak staan. De eerste blik was als bij blikseminslag het begin van een nieuwe relatie.
Emotie als leidraad: Riskant
Na een emotioneel onderhandelingstraject had Nico van de Kuinder een ZGAN Yamaha XS650 met een kapot plastic onderdeeltje ingeruild op een Triumph waarvan hij niet ophield te zeggen dat ik niets van de driecilinder mocht verwachten. Dat het een onmogelijke inruiler zonder ook maar de minste vorm van garantie was. Dat hij hem eigenlijk niet eens durfde te verkopen. Of ik echt wel zeker, heel zeker, wist waar ik aan begon? Maar liefde maakt blind. De Trident kreeg nog een keurige afleveringsbeurt en werd opgehaald op het moment dat het kapotte Yamaha onderdeel net binnen kwam bij Van de Kuinder.
De eerste rit op de Triumph resulteerde al in een bijna dood ervaring omdat ik nog even moest wennen aan het schakelen aan de andere kant. Maar daarna werd de Trident een langdurige relatie. De driecilinder met zijn Norton S pipes werd respectvol bereden en zorgvuldig onderhouden. Moderne motorrijders zullen het niet snappen. Maar elke 2500 kilometer de olie vervangen, de kleppen en ontsteking controleren hield de de Triumph bijna 50.000 kilometer vrijwel probleemloos ‘on the road’.
Mr. Jim als jongeling
Toen het blok op was is het door de inmiddels in gedachten voortlevende Paul Postma en een toen nog heel jonge, maar intussen ook legendarische ‘Mr Jim’’ gereviseerd. Daarna kwam er een poosje dat ik dacht dat ik carrière moest maken en waren er nog een paar verkeringen. Gelukkig kwam er toen rust in mijn leven door het vinden van mijn uiteindelijke Lief en de ontdekking van Moto Guzzi’s en Urals.
De overeenkomst tussen…
Tegen die tijd had ik de overeenkomst tussen oudere motoren en vrouwen al ontdekt: Zolang je ze constant oprecht aandacht, liefde, zorg en respect geeft zijn er nooit serieuze problemen. Als je dat nalaat, dan krijg je op het meest onverwachte moment de meest onverwachte problemen. Met de goede insteek kan de liefde groter en dieper worden. Hoe dan ook. Een onverwachte bos bloemen voor je Lief. Een keer een een dosis Yellow Miracle Oil voor je motor… “Het zijn de kleine dingen die het hem doen”. En als op ‘spanning’ in de relatie aankomt, dan is bandenspanning ook best belangrijk.
De kopfoto is trouwens ooit gemaakt door Frank Pekaar die nog steeds Triumph rijdt en bewerkt door FB vriend Olaf Bok, die dat uit hobby overwegingen doet. Hij geeft ook photoshop trainingen.
@peet ik heb nog goede herinneringen aan mijn ’70 en ’80 er motorjaren. En wie zijn wij om de jeugd te beoordelen over hun voorliefde voor smartphones nu? Andere tijden, andere voorliefdes. Zo kan ik nog lachen met de anti Jappen scene van toenmalige Britse machines rijders. Alles veranderd en evolueert . . . Zie Bob Dylan
De XS 650 was mijn tweede motor, nadat ik eerst in 1978 mijn A-rijbewijs had gehaald en anderhalf jaar een XS500 had gereden. Beide gebruikt gekocht bij Gebben op Staphorst en de eerste nog bij Gebben-Sr… Bijzonder man, hij zag met zijn ene oog beter dan veel van ons met twee werkende exemplaren. Een gulden wisselgeld terug, kon hij overal vandaag goochelen. De XS heb ik in de anderhalf jaar dat ik ‘m had maar een paar keer met de drukknop gestart, aantrappen was een fluitje van een cent: zonder contact een paar keer met choke erop doortrappen, tegen de compressie zetten en alle gewicht op de kickstarter die wél helemaal tot het eind moest worden doorgetrapt. Één keer (maar…) deed ik dat niet, de kickstarter kon net verder terug want ik zat al met met rechterknie tegen het stuur… Duurde toen wel even voor ik mijn rechterbeen weer onder controle had maar de les was duidelijk. Het laatste half jaar (van de anderhalf jaar totaal) heb ik vooral gezocht en geprobeerd te ontdekken waarom het gevaarte al bij 70 km/uur in staat was om met een “speedwobble” zodanig in cadans te komen dat ik er nog wel eens van droom als ik met griep op bed lig of zo. Ingeruild op een Laverda 1000 bij Jos Jansen in Grave (zat toen nog aan de Marssingel) en daar ontzettend van genoten maar ook veel aan vervangen en aangepast. Dat wist ik van tevoren want hij was 3 jaar oud toen ik ‘m kocht maar had duidelijk “iets meegemaakt”. Helemaal tip-top heb ik ‘m 39 jaar lang gehad en wat rijden betreft kán het niet beter, kom woorden tekort. Onlangs afscheid genomen en het geluk gehad dat hij nu bij een èchte liefhebber en techneut is terecht is gekomen. Inmiddels een lichtere motor gevonden, wéér een italiaan en wéér vliegen de vonken over en weer!
De XS650 had een geweldig blok maar het frame… was het niet bij die van mij. Als ik nú een XS (blok) zou hebben, denk ik dat ik er iets ging doen in de trant van Yamton of een Yamaha/Triumph kruising bouwen. Het blok is zó goed dat Ton van Heugten het destijds opboorde naar 1000 cc en in zijn zijspancrosser hing. Alles bleef ook nog heel en ze zijn er kampioen mee geworden. Zegt toch ook wel wat!
Xs 650, in mijn ervaring een lastige starter. Zo’n staande twin wakker krijgen, viel zwaar tegen. Als ik weg moest, kreeg ik hem vaak niet aangeschopt…maar als hij starte dan liep hij perfect met dat mooie ronkende geluid!
Stationair warm draaien op middenbok zorgde voor een krachtenspel uit het blok via standaard richting stoep dat de betreffende stoeptegel doormidden trilde…
Startproblemen bleven aanhouden waardoor ik terugverlangende naar mijn inruiler: Honda v twin
@Peet: Mooi is dat. Wat we ook gehad hebben: De herinneringen blijven tussen de oren zitten En dan te bedenken dat er een generatie op groeit waarvan de hele ervaringswereld alleen maar uit smart phones heeft bestaan
In de zestiger jaren woonde een ex dienstmaat op de Keizersgracht. Zijn Fiat 500 had doorgerotte dorpels en zou helpen met het lasklusje. Het was echter onbegonnen werk. Wat een voorbijganger ook opgevallen was. Meneer……..volstorten met tuinaarde……primulaatjes erin, en je hebt er nog jaaaaren schik van.
@ Bram: Kleurrijk en duurzaam. Een gouden tip!