Downgrading. Omdat minder soms meer is

Onlangs zag ik een oude- en een nieuwe Bonneville. De een, de 650 cc’er met een trots ‘Made in England’ stickertje. De ander, een 1200 cc, komt uit Thailand. Maar of alle groei verbetering is? Zo’n nieuwe Bonnie is bijkans boulemisch.

Groter dus beter?

Motorfietsen zijn sinds 1970 enorm gegroeid. Veel motorrijders zijn meegegaan in die trend. Totdat ze beseften dat het allemaal toch wel wat extreem werd. Tel daarbij dat wij klassiekerrijders soms ook aardig wat jaren op onze tellers hebben staan. Bedenk daarbij hoe tragisch het is als je ziet dat iemand echt moeite heeft om zijn dikke GS te beklimmen om er vervolgens wankel mee weg te rijden.

Er is in elk geval een voorzichtige trend om ‘kleiner’ te gaan rijden. Na 25 jaar lang op oude- of klassieke dikke Moto Guzzi’s te hebben rondgeknord, heb ik nu een V65C gekocht. Een 650 cc van vijftig pk. Dat bevalt me bijzonder. Ook al omdat de prijzen van minder iconische modellen zoveel lager liggen dat je daar als freelancer heel blij van wordt. Van de opbrengst van mijn zeer ervaren  California III  kocht ik een keurige motorfiets met maar 40d kilometer ervaring. En ik ben intussen oud genoeg om me ter herinneren dat 650 cc echt zoveel was dat het halve dorp ervoor uitliep om zoiets indrukwekkends te bewonderen.

Een stapje terug

Binnen de vrienden en kennissenkring heb ik dat intussen vaker zien gebeuren: minder cilinderinhoud, vermogen en gewicht inruilen voor meer ongecompliceerde motorpret. Een BMW zescilinder tegen een R75/5, een 1300 cc Yamaha tegen een 650 cc Triumph Tiger – want jeugdsentiment – en een Goldwing tegen een Silverwing. Vriend Gert heeft de zaak nog rigoureuzer aangepakt: Hij verkocht zijn zijn vette Aprilia en rijdt nu een Kreidler bromfiets.

In het huidige verkeersbeeld kun je het elastiekje nog meer uitrekken. Want zolang je snelwegen en de Stevio ontloopt kun je ook de dikste pret hebben met 125 cc machientjes. Natuurlijk moet je daarbij zelf geen 200+ pond wegen. Want indachtig de oude tunerswijsheid dat elke kilo die een coureur minder weegt gelijk staat met een pk vermogenswinst kom je rekentechnisch heel vreemd uit.

Jeugdsentiment en Chocomel

We besloten iemands eigen ‘Route 66’ eens rustigjes over te doen. Ooit was mijn vriend Ernie in zijn prille jeugd van Tiel naar Cadzand Bad gereisd. Op de fiets. De foeragering tijdens die nonstop monstertocht bestond uit fietstassen vol met literflessen Chocomel. Die rit zouden we zo’n halve eeuw later nog eens rijden. Op twee Hondaatjes. Ernie’s 90 cc supersport is al zo’n veertig jaar bij hem. De reis begon met een vers gereviseerd 90 cc blok. De Supercub was een opgevoerde Japans-Chinese bastaard met een enorme carburateur en een brul uit de uitlaat waar elke Ducati of Laverda eigenaar jaloers van werd.

Een oude route door nieuwe wijken

De uit het geheugen gereden koersroute was in vijftig jaar nog te rijden. Al moesten we nu door de bebouwings- en expansiedrift van een halve eeuw opeens door woonwijken, winkelcentra en voetgangersgebieden. En iedereen knikte ons vriendelijk toe. Er werd gezwaaid. Er werden duimen opgestoken. Het veer Kruiningen-Perkpolder is allang uit de vaart. Dus wij pakten de boot naar Breskens. Die ferry is er voor voetgangers, fietsers, brommers en scooterrijders. Wij reden op twee officieel gekentekende motorfietsen. Gelukkig hadden we ons huiswerk gedaan.

Voor het kaartjesloket plakten we met dubbelzijdige tape twee geleende bromfiets kentekenplaten over de nummerborden. Probleem opgelost.

Het is allang bewezen dat je met de motor in één ruk over de snelweg van Utrecht naar Tirol kunt blazen. Maar op twee motorfietsjes helemaal binnendoor van Tiel naar Cadzand Bad reizen? Een rit van zo’n 350 kilometer? Daar doe je zomaar tien uur over. Dan heb je een heerlijke dag gehad en je komt ontspannen aan.

Daarna wandel je om de spieren los te maken naar de Zeemeeuw. Je bestelt pils en maakt je keuze uit de menukaart. ’s Avonds pak je dan nog een borrel en een sigaar. En dan lig je om tien uur moe, maar zielstevreden in je mandje. Reizen is vermoeiend…