De Honda Super Cub is vanaf 1958 continu in productie gebleven en intussen zijn er er wereldwijd 100 miljoen van gebouwd. Daarmee is de Super Cub ‘s werelds meest gebouwde gemotoriseerde tweewieler. Maar de C110 en de C114 waren leuker
Maar de markt vroeg om iets minder serieus
Iets sportievers. Daarom bedacht Honda voor 1960 de C110. Dat was tenminste een Echte Sportieve Motorfiets. In een Engelse test werd ronkend geschreven: Honda’s best and most charismatic 50cc sports bike, the first C110 ‘Sports Cub’. De C 110 had een aan de sportieve insteek aan gepaste C 100 krachtbron. De extra powerrrr (5- in plaats van 4,5 pk) kwam daarbij uit een hogere compressie. De hogere temperatuur waar die hogere compressie voor zorgde werd effectief bestreden met een aluminium, in plaats van een gietijzeren, cilinderkop. Zo’n C 110 was in Engeland de eerste 50 cc motor waarmee 50 mijl per uur gereden kon worden. En die daarbij heel bleef. De eerste C110’s moesten het nog doen met drie, maar snel kwamen er vier versnellingen aan boord.
De C 110 had een geperst stalen ruggengraatframe, waar het luchtfilter en de elektra keurig in zaten opgeborgen en het mengsel moest best een stuk reizen door het lange, gebogen inlaatspruitstuk. De schommelarm voorvork was nog heel erg ‘fifties’, maar het hoog gebogen uitlaatsysteem was de moeder van alles wat we vandaag de dag op allroad/offroad motorfietsen zien. Inclusief het fraai geperforeerde hitteschild. Hetzelfde model was ook beschikbaar als solozitter of met een gewoon laag liggend uitlaat gebeuren. Dan heten ze respectievelijk C 111 en C 110 D of C 114.
In Engeland sloeg Honda op imago gebied genadeloos toe in de Maudes Trophy
Dat was een 7 daagse non stop rit waarbij betrouwbaarheid en zuinigheid de opmaat waren. Norton won die trofee tussen 1923-1926. Na WO II was het fenomeen vergeten tot dat BSA in 1952 de draad weer op pakte. In 1962 ging Honda de strijd aan met een C 100, een C 102 en een C 114. Het was eind oktober en het regende zeven dagen onaf gebroken. Het trio Honda’s reed onverstoorbaar 7 dagen 24/24 en hield de trofee tot 1973 totdat BMW het vaandel over nam.
In de tussentijd is een C 110 of 114 gewoon een brommertje
Met zijn 66 kilo drooggewicht is hij gewoon op te tillen. Maar het was ook toen al een echte Honda. De doordachtheid en kwaliteit straalt nog steeds van het ontwerp af. Gemaakt voor mensen tussen de volle 160-170 strekkende centimeters lang. Intussen is de gemiddelde lengte van Noord Europeanen en idem Amerikanen is echter met een centimeter of 10-15 toegenomen. En die groeperingen zijn er ook niet veel lichter op geworden. Daarom is die in Engeland zo bejubelde 50 mph (80 Km/h) , nu zelfs met een heel frisse C 110 of 114 niet meer helemaal vanzelfsprekend.
De prestaties, remmen en vering zijn voldoende bij een berijder tot een kilo of zeventig
Tot een vaartje van een kilometer of 65-70 per uur. Maar zestig rijden vinden deze Hondaatjes ook niet erg. Van sportief stevige demping of vering is daarbij geen sprake. Nog nooit was gedateerdheid zo perfect in zijn beperkingen.
