Takeo Fujisawa was het financiële genie van Honda en hij de drijvende kracht achter de Honda Super Cub. In een (westerse) wereld van na WOII waar gewone burgers voorzichtig aan de aanschaf van hun eerste autootje dachten zag hij een andere toekomst.
Een man met een plan
En Soichiro Honda was het enorm met hem eens. Fusjisawa had een vrij duidelijk beeld voor ogen: een lichte motorfiets waarvan zoveel mogelijk onderdelen verborgen waren achter een overkapping, een motor die bruikbaar was voor woon-werkverkeer maar ook voor bezorgingen in ontwikkelde en ontwikkelingslanden. Scooters vond hij geen goede alternatieven. “Te kleine wieltjes voor slechte wegen en onderhoudsonvriendelijk”.
Met toestemming van de echtgenotes
Hij zei tegen Soichiro Honda: “Het moet een motorfiets zijn waarvan echtgenotes zouden zeggen: “Koop hem maar”. Deze motorfiets moest in enorme aantallen te produceren zijn, want Fujisawasa dacht er per maand 30.000 van te verkopen. Toen de Super Cub zijn voltooiing naderde verzamelde hij een “denktank” van jonge mensen om zich heen. Daaronder waren muzikanten, beurshandelaren en advertentieontwerpers, zoals Tsugio Ogata. ‘s Avonds ging hij naar ’s lands wijs met die ploeg mensen drinken en overleggen.
Kanpai! (Proost!)
Indachtig hoeveel er gedronken werd en hoe slecht Aziaten tegen alcohol kunnen is het definitieve ontstaan van de Super Cub eigenlijk een wonder. Nog voordat de Honda Super Cubs werkelijk bij de dealers stonden waren ze al een succes. Er kwamen zelfs mensen aan de fabriekspoorten om een Super Cub te kunnen kopen.
De eerste Honda Super Cub verliet de fabriek in 1958
Hij was door Soichiro Honda zelf ontworpen met een glashelder doel voor ogen; “Op een plezierige manier een belangrijk deel uitmaken van het leven”. Soichiro Honda’s idee was daarbij dat de Super Cub overal ter wereld door iedereen onderhouden en gerepareerd moest kunnen worden. Daarna gingen productie en verkoop wereldwijd. Waarbij de Chinezen (z)onder licentie er ook nog wel een paar weg zetten. In 2017 werd de 100.000.000 Super Cub verkocht. De Hondaatjes gingen naar blije en tevreden klanten in 160+ landen. Vandaag de dag loopt de productie van de C110 Super Cub nog steeds in een aantal Zuid Aziatische landen.
Ze worden nog steeds gemaakt
In Azië en veel Afrikaanse landen zijn deze super betrouwbare en ongelooflijk zuinige motorfietsjes het vervoer waar hele economieën op draaien. Een Honda Super Cub is daar passend transport voor twee volwassenen, een kind en een geslacht varken.
Het succes gaat door
Honda laat het er niet bij zitten. Want nu, zestig jaar na de eerste Cub, is er de Super Cub C125 en die komt met zijn neo retro looks en al ook naar Europa. De jongste telg van de familie heeft nu ABS, knipperlichten LED verlichting, een sleutelloos startsysteem en natuurlijk een digitaal dashboard. En al dat moderne gedoe heeft de authentieke uitstraling van de kleine dappere tweewieler niet eens noemenswaardig aangetast.
Nu maar afwachten hoe Europa op dit eerbetoon reageert. De kleine Honda gaat net vier mille kosten en verbruikt daarbij minder dan 1 op 66.
De motor
De boring x slag is op 52,4 x 57,9 gezet, met een compressieverhouding van 9,3:1. De nieuwe Super Cub heeft een topvermogen van 9,6pk (7,1kW) bij 7.500 tpm en een maximaal koppel van 10,4Nm bij 5.000 tpm. De 4-versnellingsbak is, volgens de Super Cub traditie, aangedreven door een automatische centrifugaal koppeling. Dus er is geen koppelingshendel nodig. Het verbruik van de Super Cub C125 is opgegeven op 1 op 66,7 km in WMTC modus.
