Nadat de CB750 ohc motoren al juichend liefhebbersstatus gekregen hadden, waren de Honda CB 900 F Bol d’Or DOHC viercilinders gewone ouwe dingen. En ze kostten helemaal niks. Intussen zijn die Honda CB 900 F Bol d’Ors niet alleen ik kalenderjaren klassiek, maar ook in hun hele techniek en verschijning. En daarom wil men ze nu wel hebben. Maar vind maar eens een mooi exemplaar.
Nog steeds erg Honda
Ondanks zijn gedateerdheid is zo’n 900 cc Honda CB 900 F Bol nog steeds een rappe machine. Niet te vergelijken met een moderne fiets. Maar in praktijk nog meer dan snel genoeg.
Zo’n 900 cc DOHC blok leverde in den beginnen 91, later 95 pk. En in een land waar je op sommige stukken snelweg wel 130 km/u mag rijden is een top van dik 200 km/u zat. Voor de acceleratie hoeft een Honda CB 900 F piloot zich ook niet te schamen. De viercilinder heeft en prettig vermogensverloop en een mooie koppelkromme, dus er valt ook gewoon goed mee te toeren. Een goed model kan altijd nog verbeterd worden. Bij de 900 werd de verbetering het best zichtbaar in de knip. De vroege Grote Bols waren stevige drinkers. 1 op 10 en 1 op 13 Waren waardes waar in Japan pas wat later over werd nagedacht. Met de C en D versies is een gebruik van krap 1 op 17 haalbaar.
Rijdt gewoon goed
Op het weggedrag van de Honda CB 900 F Bol d’Or is gewoon goed. En het sturen wordt ook al niet echt belemmerd door het toch vrij serieuze gewicht van de machine. Dat ‘Bol d’Or’ betekent trouwens ‘Gouden Schaal’, En dat is dan weer het ding waar de winnaars van de 24 Uur van Le Mans mee naar huis gingen. De Bol d’Or machines waren dus altijd sportief bedoeld. Toch is de vering comfortabel en de zitpositie maar lichtjes naar voren gebogen. Op lange ritten is die zitpositie, ook voor een eventuele passagier, prima. Vanaf eind 1980 is er dan ook nog de F2. Die is voorzien van een stroomlijn die ook best goede bescherming biedt. Het comfort wordt nog groter omdat het motorblok vanaf die tijd in rubbers is gemonteerd.
Van A tot D
De Honda CB 900 F begint eind 1978 met het ‘A’ type. De slotversie is de ‘D’, en die heeft zwarte dempers. Er zijn aardig wat buiten de officiële paden ingevoerde Bol d’Ors. Dus let even op verschillen tussen bouwjaar en eerste ten naamstelling. Vanaf 1981 waren er de ‘B’ types die herkenbaar aan hun ‘omgedraaide’ Comstar spaken. Die stonden vanaf dat moment met de ‘holle’ kant naar buiten. Bij de eerste generatie Comstarwielen kunnen de klinknagels trouwens los gaan zitten. En dat is iets wat je niet wilt!
De Honda CB 900 F van de ‘C’ serie hebben de ‘boemerang’ velgen, en matzwarte motorblokken. Waar de ‘A’ modellen zo hun problemen hadden, werden de opvolgers er van steeds beter. Vanuit de club horen we dat olielekkage bij de koppakking vaak ook met siliconenpakking opgelost kan worden in plaats van met de in het werkplaatshandboek genoemde aanpak.
Dat is typisch zo’n praktijkweetje. En daar voor is een club lidmaatschap heel handig. Het kenmerkende gerammel van de nokkenasketting duidt op een (komende) vervanging van de nokkenas kettingspanner. Dat is en vrij dure ingreep. Haperen van de startmotor is vaak op te lossen door dat onderdeel te reinigen. Let ook op valschadesporen op de dynamodeksel. Een wat ingedrukt deksel kan –ongemerkt – aanlopen op de rotor. De gevolgen daar van zijn ook duurder dan je lief is.
Een echte klassieker
Maar intussen is de Honda CB 900 F Bol d’Or dus een geheide klassieker. En dat zijn kleinere 750 cc broertje net wat mooier loopt? Ach, als dat je punt is, dan scoor je toch gewoon en 750? En dat de vroege Bols niet echt dik in de lak stonden? Ja, dat was wat verkeerde zuinigheid van de Japanners.
boldorclub.nl/wordpress
Met de kleine correctie dat de eerste Bol d’ors niet de typeaanduiding FA hadden maar FZ.