Weet u het nog? De Nederlandse autofabrikant DAF kwam in problemen en moest failliet gaan om te overleven. Het gaat DAF (de truck productie) weer voor de wind, maar de personenautodivisie verdween al in de jaren 70 door overname van Volvo. De droom van Hub van Doorne, een Nederlandse personen leeft nog voort in de klassiekerwereld. Het pientere pookje heeft allang geen imagoprobleem meer. Nee, sterker nog, het wordt allemaal weer volop gewaardeerd. Zo ook de DAF 33 uit 1969 in het leven van Frits.
Door: Dirk de Jong
De DAF 33 is in zijn gedachten een kranige auto en een eeuwig jonge DAF. Zijn fameuze variomatic volautomatische transmissie heft hem ver boven alle andere wagens uit. Een betrouwbare, economische wagen, vol vaart en dynamiek. De autohobby maakt zijn tijd betekenisvol. Zijn DAF 33 laat therapeutische krachten los.
Achter het stuur van een DAF?
Zijn vraag aan ons: “Hebt u zelf wel eens achter het stuur van een DAF gezeten? Hebt u de eenvoud van de bediening wel eens zelf ondervonden?”
Lofzang voor DAF
Frits vertelt: “Mijn DAF 33 is prachtig gerestaureerd en in deze staat heb ik hem gekocht. Het is voor mij een heel mooie, fijne auto die ik graag gebruik voor ritjes in de regio. Ik heb wel een rembekrachtiger laten installeren voor een beter en veiliger gevoel bij mijn ‘pientere pookje’. Het werd me steeds meer duidelijk dat mijn klassieke DAF veel meer te bieden had. Het is gewoon intelligent autorijden! Je kunt je 100 procent concentreren op het verkeer, volautomatisch-variomatisch.
Abonneer nu en ontvang elke maand AMK voor maar € 3,75
Humor
Humor is de ‘olie’ waarmee de DAF wielen rollen. Frits vertelde van de opgestoken duimen in het verkeer. Soms is één duim niet genoeg om de waardering te laten zien als hij zijn rondjes rijdt op de kleine weggetjes op het platteland. Bij uitzondering komt de DAF 33 wel eens op de snelweg en krijgt dan ook een andere vorm van waardering… de middelvinger! Frits is ervan overtuigd dat dat betekent dat men ook graag onder de motorkap van de DAF wil kijken! Dan schiet je gezicht zich toch direct in een enthousiaste plooi??
Is het geen prachtexemplaar? We horen graag jullie mening onderaan in de commentaren.
Lees ook nog:
– Kalmar-DAF. Een doelgerichte DAF
– De laatste Dafs
– DAF 66 1300 Marathon Coupé. De verrassende aankoop van Cor Tjepkema
– Daffodil 32 restauratie
– DAF 66 SL (1974). Avontuur in Lapland
Ik denk gelijk aan mijn vaders eerste tweedehands autootje, een DAF 33 , ook uit 1969, rood met beige skai interieur, dus net andersom als deze DAF. Het kenteken eindigde op JF. Mijn vader heeft erin leren autorijden en anderhalf jaar later werd de DAF ingeruild voor een half jaar oude metallic blauwe Simca 1000 Special uit 1973. Daarna volgden nog vele andere auto’s maar mijn vaders eerste eerste rode DAF 33 is me altijd bijgebleven.
Leuke kleurcombi ! Blijft een supericoontje!
Geweldig leuke auto!
Ook het DAF museum in Eindhoven is beslist een aanrader.
DAF trucks is natuurlijk alweer enkele decennia in handen van een Amerikaanse truckfabrikant.
De fusie/overname door Pacar is een hele slimme zet geweest. Heel veel synergie!
Ik heb een vroege 33 gehad. Gekocht bij een Volvo garage waar hij was ingeruild…of achtergelaten. Kostte niks, fl. 400,- dacht ik. Met een rare handle aan het stuur waar een knots van een rembekrachtiger achter bleek te zitten en zonder veiligheidsriem was het een heuse lanceerinrichting. Gevaarlijke aanpassing voor iemand met een handicap kennelijk. Leuk rijden die tweecilinder boxer, 6 volt was te weinig en hoe harder je reed hoe sneller de ruitenwissers op en neer sloegen. Het einde kwam met een kapotte achteras. Een lager misschien maar enfin, hij werd uitgezwaaid.
Dit 1969 model 33 zou wat mij betreft zo weer in produktie kunnen als Daf (Dutch Automobile Factory) en een verkoophit kunnen worden. Prijs-idee € 7.500 – € 10.000
Z’n eenvoud en bedieningsgemak zijn ideaal voor stad en platteland, en ik weet dat er in landen als de Filippijnen en Indonesie positief op gereageerd zal worden. Dat geldt voor heel Azie en Afrika.
Lanceer voor Europa gelijk de elektrische versie en laat er nooit een europesche auto-journalist in rijden, want die begrijpen dit soort auto’s niet! Die willen alleen Ferrari’s….
Trots op dit Nederlandse product!! Hier schaam ik me niet voor!
Ooit zelf gevoeld hoe dat met dat pookje en zo voelde? Ja!! De 33 was zowaar de allereerste auto waarin ik (pssst…) op hoogst illegale jonge leeftijd mijn eerste kilometers reed. Prachtige en geniale eenvoud. Bij de oudere Daf modellen zonder differentieel was het wel oppassen op de autoweg. Er knapte wel eens een aandrijfriem van de variomatic. Gebeurde dat op de autoweg bij en je was niet alert, zo had het ding sterk de neiging om een scherpe bocht te maken zonder sturen en dan belande hij niet zelden op zijn dak. Heb ook eens zo’n eindgear gerepareerd waarin een lager kapot gelopen was. Een kogellager vervangen door een draagkrachtiger kegellager. Heeft nog lang gelopen.
Ik heb zelf 27 jaar gewerkt bij Nedcar toen was het net Volvo ,wel nog de Volvo 66 gemaakt die nog een beetje aan de Daf doet denken ,zelf nog een Daf 55 gehad ,reeg heel goed met die 1100 motor.
Deze mijnheer is géén kenner. Dat gebroken riem verhaal is onzin!! Als er een riem breekt kan hooguit wat riemslip bij het accelereren optreden. Een kenner van bijna 80 jaar die zijn halve leven Daf rijder was, vocht al jaren tegen misvattingen over pientere Dafjes!!
Herinnering aan een DAF46. Gekocht van een kloosterling met linker klompvoet en kort erop doorverkocht (jaar 1980 denk ik?).
Maar tussenin heb ik ermee wat rondgereden want het was een leuk autootje, zo’n automaat, en zelfs een schuifdak. Ik kwam in de verleiding om met de DAF zelf te gaan rijden. Totdat ik over een klinkerweg reed….
De Eend van me was toch best wel heel veel comfortabeler en die is dus gebleven.
Achteraf heb ik daar best wel wat spijt van gehad (niet van de 2CV maar wel van de keuze om het DAFje door te verkopen en had ik het stoere Wagentje best graag in mijn bezit gehouden.)
Was een reuzewagentje! Zelfs in de winter een voordeel, want hij trok op 2 wielen, wat wel een grote luxe betekend.
Het doet me denken aan mijn schoonmoeder in haar 33. Dat was nog redelijk veilig, de auto was niet zo snel. Dat werd een ander verhaal in de 55, die haar 33 opvolgde. Ik zat naast haar toen het verkeerslicht binnen de bebouwde kom groen werd en zij het gas intrapte, om pas bij de 100 het benul te hebben dat ze wat gas moest minderen. Ik werd er wit van, ik ben nooit meer bij haar ingestapt. Die 55 was boven haar macht. Ze had beter die aaibare 33 kunnen houden. Wat een leuke auto´s waren dat. Hier in Bleiswijk worden DAFS gerestaureerd, ook die leuke besteluitvoeringen met schuifdeur of de cabrioversie.
ooit van de vader van een vriend de daf geleend om mijn vriendin van emmen naar deventer te brengen , een ervaring die je eeuwig bij blijft , wat een dapper en ondergewaardeerd autotje !
Dit doet mij herinneren aan mijn vader,,die had zo’n dafje in de stationcar uitvoering..ook nog verhoogd ! Het hele gezin paste erin. Mijn vader was steenhouwer en er zijn tientallen grafstenen vervoerd met het dafje. Problemen waren er nooit en het dafje deed altijd trouw zijn werk !
Erg goede herinneringen aan !