Kalmar-DAF. Een doelgerichte DAF

Pruttelende Dafjes waren nooit uitsloofgereedschap, maar deze Kalmar-Daf had al helemaal geen pretenties. Het unieke ding bezorgde alleen maar de Zweedse post.

Held

Daar was vrijwel geen enkel ander voertuig beter in dan deze working class hero. Hooguit groter. In de Verenigde Staten reden vanaf midden jaren vijftig de kenmerkende Willys Dispatcher Jeeps de post rond, de legendarische Chevrolet en Grumman LLV’s kwamen nog veel later ten tonele. Maar dat waren stuk voor stuk zwaarlijvige zuipschuiten en voor de relatief lichte en compacte lading van brieven en pakketjes bovendien ruimschoots overbemeten. Uiteraard, dat was eigenlijk allemaal in de Verenigde Staten.

Minimalistisch

Deze in 1968 geïntroduceerde Tjorven, zoals de Kalmar-DAF in Zweden genoemd werd, was een stuk bescheidener. Bijna calvinistisch en dat paste erg goed bij onze kruideniersmentaliteit. De prototypes werden namelijk gebouwd met als basis de oerhollandse DAF 33-techniek. Maar dat vonden de Scandinaviërs bij nader inzien wel érg minimalistisch. Zo nederig hoefde het nu ook weer niet. Toen het Zweedse Kalmar Mekaniska Verkstad daadwerkelijk met de productie van deze werkpony begon, was de techniek inmiddels geüpgraded naar die van de DAF 44. Geen halve maatregelen. Hoewel… dat waren nog steeds maar twee cilinders onder de motorkap. Die hoestten nu samen wel een vermogen van zo’n 30 pk op, uit een inhoud van 844 cc. Daar vloog de dienstdoende brevbärare in ieder geval niet snel mee uit de bocht tijdens zijn bezorgronde.

Abonneer nu en ontvang elke maand AMK voor maar € 3,75 in plaats van € 5,99

Variomatic

Dat was maar goed ook, de beste man of vrouw was er waarschijnlijk niet goed vanaf gekomen. De Kalmar-DAF was behoorlijk nihilistisch, ook in zijn constructie. Het rijdende schuurtje bestond, buiten de genoemde DAF-techniek, uit niet meer dan een buizenframe en polyester. Veiligheidsvoorzieningen bestonden uit een rempedaal, een stuur en verder vooral goed opletten. Dat werd aanzienlijk vergemakkelijkt door de welbekende variomatic, DAF’s befaamde continu variabele transmissie. Nodeloze afleiding door veel schakel- en koppelbewegingen was uitgesloten door dit pientere pookje. De handen konden aan het stuur blijven. Dat zocht men trouwens tevergeefs op de voor de hand liggende plek. Vanwege het vele in- en uitstappen en de bereikbaarheid van de brievenbussen was de Kalmar-DAF namelijk altijd rechtsgestuurd. Dat was tot een jaar ervoor nog handig geweest: op zondag 3 september 1967 ging men in Zweden voortaan ook rechts rijden, vanaf 05.00 ‘s ochtends wisselde men voorgoed van weghelft. Het liefst ook allemaal tegelijk.

Opvolger

De 19 prototypes waren nog linksgestuurd, omdat het testen hiervan al ruim voor Dagen H (de dag van de omschakeling) begonnen was. De Zweedse posterijen zochten namelijk al even naar een opvolger voor de Bedford CA die het in dienst had. Populair vanwege de standaard aanwezige schuifdeur voor de bestuurder, maar de Britse bus bleek niet bijzonder betrouwbaar en bovendien slecht bestand tegen de Zweedse winters. Dat veroorzaakte nogal wat problemen. De ‘Badford’ moest eruit en werd vervangen door de samen met Daf ontwikkelde Kalmar-DAF. Deze kreeg ook schuifdeuren. En heel veel glas, de verhoudingen waren wel een beetje zoek. Elke vorm van luxe ook. Een paar klapstoeltjes, een karig dashboardje en twee schuifruitjes: meer viel er niet te genieten in dit containertje.

Gezinsauto

Ook de enkele Kalmar-DAF’s die omgebouwd werden naar een gezinsuitvoering met achterbank waren niet veel luxer of comfortabeler. Helemaal niet, eigenlijk. Maar het Combi interieur was in ieder geval niet somber, door dat enorme glasoppervlak was het lekker licht in de doorzon-DAF. Bovendien was door de buitenwereld meteen te constateren of het gezin compleet was en in welke staat het verkeerde. Niets bleef geheim. En op zonovergoten dagen moest er bijkans gesmeerd worden met factor 30. Van de paar gezinnen die dit bescheiden busje toch als dagelijks transport inzetten, was papa waarschijnlijk geen petrolhead.

In totaal werden er een kleine 2200 exemplaren van dit uiterst sympathieke brievenbusje gebouwd en tot volle tevredenheid ingezet in allerlei disciplines. Voornamelijk als postauto, maar dit hardwerkende DAFJE kon veel meer. Behalve uitsloven.

Lees ook:
– De laatste Dafs
– DAF 66 1300 Marathon Coupé. De verrassende aankoop van Cor Tjepkema
– Daffodil 32 restauratie
– Daf 55. Elegant en volwassen
– Oldtimers te koop op Auto Motor Klassiek