Een heuse Austin Mini Cooper MkIII waarmee het niet zomaar Verkeerd Afgelopen is, maar ècht Verkeerd Afgelopen. Het uit 1971 daterende wagentje heeft na een werkzaam en sportief leven zeker 15 jaar, misschien wel 20 jaar, in een Overijsselse boomgaard gestaan. Onder de bomen en in hoog gras. En dat heeft zijn tol gekost. Wij hebben in al die jaren nog maar héél weinig auto’s gezien die zó verrot waren als deze. Met grote zorg werd het kleinood op de trailer geladen en met ondersteuning van balken op de tweekolomsbrug geplaatst. Langzaam kwam het ding kreunend en steunend met z’n wieltjes van de grond. Spontaan klapte de deur aan de chauffeurszijde uit z’n scharnieren en knapte de achterruit. Nee, hier was geen eer meer aan te behalen, want waar moet je beginnen? Zelfs het dak was aangevreten door de roest. En niet zomaar. Is dus maar gesloopt, hoewel niet veel onderdelen te redden waren. Zo zit het motortje zo vast als een huis en waren de schijfremmen aan de voorzijde zo ver aangetast dat ook die onderdelen zo de Oud IJzer bak in konden. Net zoals de rest van het wagentje. Weer een heuse Cooper minder op deze wereld… en wordt de andere weer meer waard.
Foto 26): Hoe gek moet je zijn om een heuse Mini Cooper jaren in een boomgaard in het gras weg te laten rotten…