Dit jaar vierde de Yamaha TDR 250 zijn dertigste verjaardag. Maar niet alleen daarom is de TDR een klassieker. Deze 250 cc Yamaha is ook een van de laatste generatie serieus verkochte tweetakten. En het ding heeft nog ballen ook! Want een litervermogen van 200 pk is geen kattendrek. En intussen zijn tweetakten alweer zolang uitgestorven dat ze bijna terug zijn…
Tweetakt kon toen nog
Omstreeks midden jaren tachtig was het leven nog een feestje voor tweetaktliefhebbers. Suzuki en Yamaha waren natuurlijk de genetische tweetaktmerken, maar zelfs Honda deed mee in het spel van de koppen zonder kleppen. In 1986 kwam de circuit compatibele TZR 250 op de markt en kort daarop verscheen de Yamaha TDR 250. Ze deelden dezelfde motorisering: een 249 cc tweetakt twin met het karakter van een ADHD’er op coke en een vermogen van 50 pk. De TDR werd daarbij niet als puur rendier gepresenteerd, maar als ‘dual purpose bike’. Een motor voor op- en naast het asfalt. Een ‘enduro’ of een ‘scrambler’ dus. Tegenwoordig zouden we hem wat in de hoek van de ‘Supermoto’s‘ zien. Een fantastisch idee. Maar het stond niet garant voor enorme verkopen. En als je er vandaag de dag eentje vindt, dan ben je spekkoper.
En goed rijwielgedeelte
Van het op zich mooie rijwielgedeelte met zijn dubbele wiegframe is maar bar weinig te zien. Jammer. Want de mensen van Yamaha hadden echt hun best gedaan om dat off road compatibel te maken. De achtervork is een stevige stralen doosconstructie met een via een hevel bediende centrale veerpoot. Aan de voorkant heeft de Yamaha een veerweg van 160 mm, achter is dat 150 mm. Dat is genoeg voor serieus stoeiwerk naast de gebaande wegen. En daar doet deze venijnige krachtpatser van maar 154 kilo het dan ook fantastisch. Mede door de serieuze 320 mm schijfrem in het voorwiel die daar omhelst wordt door een vierzuiger remklauw. Daarbij werken die voorrem en de koppeling ook nog eens vingertjelicht.
Het blok dus
Dat is in principe gelijk aan dat van de TZR. Maar de zaak werd wel aangepast voor offroad gebruik. Zo is de eerste versnelling lekker kort. Het blok is met silentblocks in het frame gemonteerd. Dat houdt de typische tweetakttrillingen effectief weg van het frame en de berijder. Onder de 7.000 tpm is de twin vleugellam. Daarboven knalt het vermogen er in. Zeker als er een set aftermarket expansie uitlaten is gemonteerd. Het eindschot gaat door de 10.000 tpm waarna het vermogen vanaf 10.500 tpm rustig begrensd wordt.
Leuk!
In de huidige tijd is de Yamaha TDR 250 zeker nog geen muurbloempje. Op secundaire wegen is hij nog rap genoeg. Op snelwegen – waar je met een machine als deze niks te zoeken hebt – zorgt de ingebouwde tegenwind er voor dat het feest zo omstreeks de 150 km/u wel voorbij is. Maar waar je ook rijdt: besef dat je tank na 150 km droog staat.
Het aanbod bestaat vooral uit overleden exemplaren, donorbikes. Maar een goede zal toch snel vanaf een mille of drie kosten. Als je er eentje vindt. Zo’n TDR is zeker geen verstandigste keus, maar het is wel een motor waarmee je ongelooflijk veel schik kunt hebben.
