De stokoude foto kwam via What’s App op mijn toestel binnen. De afzender was mijn oom, die in een oud fotoalbum deze afbeelding ontdekte. Op de foto uit 1971 staat de groene Volkswagen Kever, die ten tijde van het maken van de analoge afdruk in het bezit was mijn opa. Hij was met mijn oma en mijn oom, de jongere broer van mijn moeder, naar Ens gereden, naar mijn geboortehuis, dat u op de foto ziet.
De auto was Volkswagen Kever nummer twee van mijn opa. Deze Perugroene VW met een Sportomatic transmissie werd in november 1968 nieuw op naam gezet. Mijn opa was de gelukkige eigenaar, en hij was maar wát trots op zijn Volkswagen. Die automaat was een noviteit, die werd geïntroduceerd op de nieuwe generatie Volkswagen Kevers, die in 1967 het levenslicht zag. Het moest een sportieve rijstijl bevorderen, en daartoe werd een achteras met dubbele homokinetische koppelingen gemonteerd. Mijn opa vond het prettig om met pittige snelheden ‘s lands Heeren wegen te berijden. Een verbeterde wegligging van de Kever kwam daardoor goed van pas.
Klaar voor avontuur
Ik kan mij de Volkswagen Kever nog goed voor de geest halen, temeer daar mijn oom er tot in 1976 mee reed. Mijn opa sloot in 1974 een tijdperk van tien jaar Volkswagen rijden af, en kwam in de gelegenheid om een nieuwe DAF 44 te bestellen. Mijn oom zorgde ervoor dat de Volkswagen Kever in de familie bleef. En zorgde met zijn avonturiers bloed dat de VolkswagenKever een ware Europa reiziger werd. Nederland ging per vliegtuig naar Spanje, of met de auto naar Frankrijk. Mijn oom ging regelmatig met zijn beste vriend het échte avontuur aan. Eerst per trein, later per Kever.
Zekering in Griekenland
De Volkswagen bracht het tot diep in Griekenland. Dwars door het linke Joegoslavië. Over de weg. Op de autotrein, tot hartje Peloponnesos aan toe. Legendarisch is het verhaal dat de VolkswagenKever in 1975 dienst weigerde. Midden in Griekenland. Geen mobiele telefoon. What’s App was verre toekomstmuziek. En een telefooncel was in geen velden of wegen te bekennen. Gelukkig bood een zekering soelaas om de reis verder te kunnen vervolgen. Aan alle mooie avonturen kwam een eind, onderweg terug naar Nederland gesymboliseerd door noodweer op de Duitse Autobahn. De ruitenwissers weigerden dienst. Een touwtje aan het mechaniek vond via het rechter ventilatieruitje zijn weg. Menskracht deed de rest. De ruitenwissers garandeerden op ingenieuze wijze met een beetje hulp het zicht op de weg.
Familieband voor eeuwig
Die goede oude VolkswagenKever van mijn opa en mijn oom herbergt nog veel meer geheimen. Met name in het bezit van mijn oom viel hij ten prooi aan de geneugten van het opwindende uitgaansleven aan de kust. De Volkswagen Kever verdween in 1976 uit het beeld van de familie, een nieuwe Golf kwam ervoor in de plaats. Maar de heldhaftige VW werd één van de belangrijkste auto’s uit mijn jeugd. Het fenomeen liet mij niet meer los. Natuurlijk reed ik zélf jarenlang in een Kever. En vaak voelde ik, achter het stuur van mijn VW 1303, de familieband. Ik voelde dan de verwevenheid met mijn opa. En mijn oom. Zoals ik die als piepklein ventje op de foto ook voelde.
Heel herkenbaar. Ik was 17 toen ik mijn eerste kever uit bouwjaar 1954 kocht. Zal nooit vergeten dat met een sluitspeld het contact werd doorverbonden en dan kon je met een knop de auto starten.
Mooi verhaal 🙂 ik kan mij onze rode kever 89-16-ND ook nog goed herinneren.
heb mijn automatic nog altijd 😉