Vauxhall Chevette, een soort Opel Kadett

Vauxhall, een soort van Opel

In 1980 had General Motors besloten dat het ooit roemruchte merk alleen nog maar geleverd zou worden aan de inwoners van Portugal, Griekenland en Engeland. En dat kwam natuurlijk omdat in die tijd Vauxhall en Opel dezelfde auto’s leverden onder het dapper wuivende GM vaandel. En buiten Engeland werden de Vauxhalls gezien als tweede keus Opels.

En dat doet afbreuk aan de historie van het merk. En zegt veel over de reputatie van de Britse automobielindustrie aan het begin van de jaren 80.

In 1857 begon Alexander Wilson met de fabricage van scheepsmotoren

Hij noemde zijn bedrijf Vauxhall Iron Works. Dat ‘Vauxhall’ heeft trouwens een heel historische achtergrond. Hij verliet het bedrijf in 1892 en de nieuwe eigenaren besloten ook auto’s te gaan produceren. Ondanks de goede verkopen ging in 1925 de directie akkoord met het overnamevoorstel van het Amerikaanse automobielconcern General Motors (GM).

Vanaf de jaren zestig gaat Vauxhall intensiever samenwerken met een andere GM dochter: Opel.  In 1963 werd de Vauxhall Viva geïntroduceerd, een Opel Kadett kloon. In 1975 volgde de Vauxhall Firenza, deze leek op zijn beurt weer veel op de Opel Manta. Om verwarring te voorkomen, werden Vauxhalls alleen nog maar verkocht in het Verenigd Koninkrijk en ander landen van het Britse Gemenebest.

En de Vauxhall Chevette?

Dat was gewoon een besneden Kadett. In tests uit zijn tijd komt de Chevette er dan ook goed af. En dat goede testresultaten samen zouden hangen met de sterke wens om importeurs te plezieren omdat ze dan beter zouden uitpakken met hun advertenties? Ach… Dat zal toch niet?

Maar evenzogoed was de Chevette een onderdeel van GM’s plannenmakerij om ‘wereldwagens’ te maken. Auto’s die in vrijwel identieke uitvoering in verschillende landen onder verschillende namen konden worden worden verkocht. De Chrysler, Sunbeam, Talbot, Dodge en Plymouth gedachte was gebeuren uit dezelfde gedachtentrein. Denk maar aan de ‘Horizons’ die verscholen achter diverse merkemblemen de vergetelheid ingingen.

T-cars

Bij GM begon het plan al in 1970 toen ze bij GM een platform bedachten dat met dezelfde ophanging en aandrijving de wereld kon veroveren. En dat de T-car de motor voorin en de aandrijving aan de achterkant zou hebben? Dat leek iedereen vanzelfsprekend. Ondanks de mondiale insteek werd het hele project eigenlijk bij Opel ontwikkeld. In 1972 werd de wagen in Brazilië gepresenteerd als Chevrolet Chevette.

Standaardisatie op zijn Brits

De mannen bij Vauxhall pakten de insteek van een mondiaal standaardconcept op Britse wijze aan: ze zaagden zo’n 25 cm van de achterkant af en boetseerden een hatchback aan de kont. Kwade tongen noemden dat een poging om de nieuweling terug te brengen naar de door de Britten zo gewaardeerde afmetingen van de eerste generatie Vivaatjes.

Blijkbaar waren er plannen om de auto nog korter te maken. Maar die zouden er voor zorgen dat de inzittenden tot een wezenlijk deel van de kreukelzones zouden gaan behoren. Het platform werd ook wat aangepast om de 1300 cc Vauxhall motor en versnellingsbak erin te kunnen krijgen. De Chevette kreeg door de aanpassingen een heel eigen smoel. Door de korte kont leek de neus langer en daardoor ‘leek’ de Chevette op de veel potenter Firenza. Dat was slim gedaan. Opel adopteerde het idee liefdevol voor de Kadett.

In 1980 begon de Chevette wat gedateerd te raken. De Polo en de Fiesta waren intussen verschenen en de nieuwe Opels waren voorwielaandrijvers geworden.

Vauxhall Chevettes zijn vertederende, heerlijk gedateerde en een tikkie eigenwijze klassiekers. Goede exemplaren zijn niet duur. Behalve als het de (dubbel) gespierde sportversies betreft.