Vanochtend kwam ik bij de Aldi Hugo tegen. We hadden het over auto’s. En Hugo vertelde dat hij best weer een Simca 1100 wilde hebben. Hij had er eentje gehad die hij had willen opknappen. Maar elke keer bij het schoonvegen van de garagevloer was er weer een stuk verkruimelde Simca opgeveegd. Simca 1100’s. Je zag ze veel. Het waren schitterende autootjes. En ze roestten…
2.000.000 Simca 1100’s
Tussen 1967 en 1985 zij er meer dan 2.000.000 exemplaren van gemaakt. En de van striping voorziene ‘LX’ werd in de markt gezet als ‘de mooie Elix’. De Simca was een voorwielaandrijver met een dwarsgeplaatste motor en onafhankelijke wielophanging met torsiestaafvering. De cilinderinhoud was 944, 1118, 1204 of 1294 cc. En er was een Norev modelletje van plastic dat niet roestte. De Simca 1100 was een prettige, goedkope gezinswagen.
Ooit was de Simca 1100 een verkooptopper op de Nederlandse automarkt. Dat kwam door de prijs, de ruimte die het interieur bood en het ruime modellenpakket.
Ruim en comfortabel
De Simca’s waren niet alleen ruim, maar ook comfortabel. Maar gelukkig was de vering was niet zo zacht en week als Franse boter. De besturing was licht, maar direct. De versnellingsbak schakelde licht, maar wat indirect.
Intussen is de 1100, net als bijna alle auto’s uit het ‘goedkope’ segment uit de jaren zeventig verdwenen. Er werd door Simca (en laten we niet vergeten: ook door meeste andere automerken uit die tijd) nauwelijks aan roestbescherming gedaan. Als zo’n auto tien jaar geleefd had, dan was hij meestal bijna dood. Technisch gezien waren de synchromeshringen in de bak een zwak punt. Door een gebrekkige olietoevoer in de kleppentrein klonk de motor “als een bak met spijkers”. Maar dat deed weinig af aan de betrouwbaarheid en levensduur.
Een ruim modelaanbod
Om het overzicht in het toenmalige aanbod niet te verliezen geven we het volgende geheugensteuntje: De LE, LX, GLS en ES zijn motorisch identiek. Ze hebben allemaal dezelfde 1118 cc motor die 58 DIN pk bij 6000 tpm levert. De compressieverhouding is 9,6:1 (loodvrij) en de Simca’s staan op 145 SR 13 rubbers. In de Tourist uitvoering hebben de Simca’s 155 SR 13 banden. De 1100 Special en de 1100 TI hebben 1294 cc blokken (zoals die ook in de Simca Rallye 1 en 2 zitten). De Special is daarbij 75 pk sterk. De Special Tourist heeft 82 pk.
Ze zijn er nog wel
Simca 1100’s, goede Simca 1100’s zijn er nog wel. Maar die wonen doorgaans nog in Frankrijk. Exemplaren uit die regio kunnen nog best ‘hard’ zijn. Maar vaak zijn ze danig versleten. Zeg maar: ‘opgereden’.
De waarde
Als we al over ‘waarde’ spreken, dan is de Simca 1100 TI de meest waardevolle Simca 1100. Denk in praktijk aan prijzen tussen de 500-5.000 euro. Maar gemiddeld vonden we in Frankrijk (en Marokko) redelijk tot goede exemplaren voor omstreeks 1.500 euro.
Weinig aanbod
Hier in Nederland is er een aanbieder die met regelmaat perfecte Franse klassiekers aanbiedt. Maar de prijzen die dat bedrijf – Garage de l’Est- vraagt zijn in overeenstemming met de kwaliteit, en niet met enige marktwaarde. En dat zorgt voor een spanningsveld. Hoewel je bij de perfecte aanschaf blijft genieten van de kwaliteit en het gebrek aan ‘investeringen na de aankoop’ terwijl je de prijs vergeet.
Volevo mostrarvi la mia auto. E’ perfetta, non ha ruggine. Ho letto che quelle fatte di giorno avevano antiruggine, di notte no perchè pulivano gli impianti. Funziona perfettamente, basta andare a 70-80 km/h e scalare la seconda marcia con la doppietta. Il rumore di secchio di chiodi lo senti solo se vai troppo piano, poi no.
I cerchi sono Fiat abarth, perchè ha gli stessi attacchi.
Heb er nog één. Er wordt aan gewerkt (in schaarse vrije tijd) om deze weer een keer de straat op te krijgen. Duurt nog even, maar komt wel goed. We doen ons best. Heb dacht ik de oudste 3 deur van NL. Groet Ton
Hallo Ton,
Hoe staat het ondertussen met de restauratie?
Grt. Johan.
Ik heb er begin jaren 80 zelf twee opgereden, een tourist en een ex PTT fourgonette. Ook mijn moeder had er eentje. Toen we daar een wiel van moesten wisselen en de auto op de krik zetten – deze ging overigens niet door de bodem – gingen de deuren niet meer open. Na wat kracht was de bestuurdersdeur open, maar ging nooit meer dicht! De deur zat opeens 5 cm te hoog… De auto was zo verrot dat deze tordeerde bij het opkrikken…..
We hebben de auto gesloopt en het motorblok is verhuisd naar een Simca 1307 omdat daarvan het blok vast zat. Het motorblok ging zonder problemen in de 1307 maar de auto was daarna niet een van de snelste…
Mijn ouders kochten hun eerste nieuwe auto in 1969, een beige 3 deurs Simca 1100. 9 jaar meegereden met weinig mankamenten en nog steeds niet verrot. Daarna werd de elfhonderd ingeruild voor…..weer een 1100, nu de mooie Elix. Deze was kwalitatief minder dan de eerste, maar had wel een evolutie meegemaakt qua uitstraling en geluidsisolatie. Daarna een Simca 1308 en een Talbot Simca Horizon, geen slechte auto’s. De 1308 reed geweldig en ging als de brandweer!
Dus goede herinneringen aan het merk Simca. Ik kan bevestigen dat er nog steeds mooie exemplaren van de 1100 in Nederland rijden!
Ik werkte bij een Simca dealer toen de 1100 zijn intrede deed. We kregen technische training in Rotterdam. Als een torsiestang vervangen werd moest die met speciaal gereedschap (lange stang) voorgespannen worden. Ik was maar een iel ventje dus kreeg dat niet voor elkaar. Ik weet ook nog dat de eerste exemplaren aandrijfassen hadden met open kruiskoppelingen. Deze leefden niet lang en moest de aandrijfas geruild worden. De gedemonteerde as werd dan weer voorzien van een nieuw kruisstuk en zo gereed gemaakt voor de volgende vervanging. Overigens is de Simca 1100 in 1968 auto van het jaar geworden.
Mooie herinnering! En dan te bedenken dat we het in de werkplaats nu bij uitlezen houden!
In 1981 een metallic-bruine Simca 1100 gehad. Was toen een jaar of 3 “oud”, had al twee nieuwe voorspatborden en overal kwamen zomaar donkere biezen op de lak… De tweede versnelling was na een paar maand alleen met dubbel-clutchen nog een beetje te schakelen dus bak is omgeruild. Reed prima maar toen veel mazzel gehad dat er nog geen APK bestond. Een van mijn huzarenstukjes was de ophanging van de benzinetank nadat ik 20 kilometer van huis verwijderd, tot de ontdekking kwam dat een van de twee stroppen waarin de tank hing, “kats doorgerot was” en of de straat kraste bij enthousiast Frans-overhellend bochtenwerk. Héél rustig naar huis gereden, een paar lange, dikke spijkers opgezocht en een hamer, ongeveer uitgemeten in de kofferbak tot hoever de tank kwam en iets verder een spijker door de bodem geslagen. Aan de achterkant van de tank nog eentje en met dik ijzerdraad mijn eigen stop gemaakt en aan spijkers opgehangen die in de kofferbak dwars over de gaten lagen. Nog twee winters goed mee gereden! De zomers kwam hij nauwelijks in beweging want dat had ik mijn LAverda 1000… Hele mooie tijd gehad, ondanks roest en kleinigheidjes want je kon bijna alles zelf aan de Simca!
Topverhaal. Het belang van spijkers in de automobielbouw wordt zwaar onderschat!
De tank hangt niet in stroppen maar is onder de auto geschroefd met drie bouten…
Dus Johan, groot kan die strop niet zijn geweest!
Nog een TI gehad, lekker snel ding, kwam met een major blowup tot zijn einde bij het volgas de drechttunnel in rijden, kon nog net het einde halen. Drijfstangen die naar buiten keken, snuf, niet oud genoeg geworden om weg te roesten
Sneuvelen in de strijd. Helden tekenen er voor!
In 1973 begon mijn loopbaan bij de politie en na een jaar opleiding kwam ik bij de Gemeentepolitie Sliedrecht terecht. Daar reden ze met 2 Simca’s 1100 Tourist in opvallende politieuitvoering. Nou ja, opvallend… Dat hield in een soort smalle imperiaal op het dak met een blauw zwaailicht, toeters, mobilofoonantenne en een “grote bek” (luidspreker). Op de beide voorportieren een grote Gemeentepolitie-sticker. En binnen natuurlijk een mobilofoon. Dat was het. En een onopvallende 1100 LE voor de recherche.
Comfortabele auto, zeker. Maar wat een hérrie maakte het motortje, niet te geloven. ’s Nachts surveilleren met het licht uit had geen enkele zin, want men hoorde ons al van verre aankomen. Ja, die versnellingsbak…..
En als het flink regende, vooral niet door diepe plassen rijden, want de kans was heel groot dat de motor afsloeg door een natte ontsteking.
Mooie tijd!
Met de komst van een minder zuunige korpschef, verdwenen de Simca’s om plaats te maken voor Volkswagens Passat TS (!!) automaat en een snelle Golf voor de recherche. Ook automaat.
Wat een ommekeer……!!
Vroeger was niet alles beter. Maar de ellende van toen zorgt voor de verhalen van nu. Bedankt!
ik heb nog een TI hebben 1294 cc gehad, plezant auto om mee te rijden maar op zijn 8ste jaar al een goed gat in het kofferdeksel (doorgeroest)
Na 8 jaar pas 🙂
Haha, Dolf als je het over de 1100 gaat hebben, realiseer ik me dat we echt oud worden!
Begin jaren ‘70 werkte ik op de schoolvrije momenten bij de fa. Henstra in Arnhem. Collega Frits, monteur en sjaggeraar eerste klas, zweerde bij de 1100. Om het jaar kocht hij een nieuwe Tourist van de kilometervergoeding ?. Andere collega Jan zweerde bij Peugeot. Liefst 204 of beter nog 304 als break met een luide dieselmotor in het vooronder.
De Simca’s werden uiteraard gekocht bij Zijm’s Boulevardgarage in Arnhem. Ik ging regelmatig met Frits op pad en het waren indertijd best pittige wagentjes én er kon veel in! Van koelkast tot wasmachine en de allereerste ktv’s, het ging allemaal moeiteloos!
Of Frits en Jan nog steeds onder ons zijn weet ik niet, maar de herinnering blijft!
Beste Hans, We worden niet ouder, maar ervarener !
Heb een Simca 1100 GLX en rij er met veel plezier in.
In Nederland rijden er nog voldoende heel mooie exemplaren die door hun eigenaren worden gekoesterd. De slechtste exemplaren waren de tweede serie daarom zijn er meer vroege dan latere jaartalen.
Simca’s roesten net als andere merken in die jaren maar hadden een slechte reputatie terwijl de Duitse merken heden ten dagen nog roesten en de Franse en Italiaanse bijna geen last meer hebben van de roestduivel! Maar helaas hoor je niemand hierover.
Daar moeten we dan maar eens verandering in brengen! Ik stuur u een mail voor een afspraak. Dan kunnen straks alle 40D AutoMotorKlassiek lezers weten waar ze over praten!
Goed zo Hans!
Mijn allereerste auto, een 1100 Special uit 1974 (86-BV-74). Een mooie groene vierdeurs met ingebouwde verstralers. Voor die tijd best een luxe en snelle auto. Helaas liet de kwaliteit te wensen over. Je kon hem horen roesten. In 1981 (7 jaar oud) rijp voor de sloop. Het concept was wel goed.
Een van mn 1e autos geweest. Begon idd lustig te roesten. Maar kreeg geen kans om heel ver te komen met roesten. Een aanrijding door mijn broer. En later door mij op een winterse donkere ochtend een bus van links deden hem de das om. En zetten mn vader op een zwartelijst voor de verzekering. De bus reed nl op een voorrangsweg?
Als weggebruiker geef ik bussen en andere zware dingen altijd voorrang 🙂
Ik had een oranje 1100TI, uit 1973 of 1974 (nog met dunne achterlichten). Pittige auto voor die tijd. Versnellingsbak kraakte inderdaad en bij het verwisselen van een band ging de krik een stuk de bodem in voordat de auto omhoog kwam. Maar verder comfortabel en ruim. Ik zou willen dat ik nog een nette had in die uitvoering.
Je vindt ze niet vaak meer. In Frankrijk zoeken bij leboncoin wil nog wel eens werken. Want het is de moeite waard om er eentje te vinden. En het kleppenlawaai is blijkbaar een kwestie van de kop heel goed op moment aandraaien en de kleppen heel secuur stellen
als de 1100 geen kabaal maakte was hij stuk of was in het begrip stuk te gaan , vooral de bestelversies waren kabaalhokken , gastank op het dak en binnen nul isolatie.
Vroeger was niet alles beter 🙁
Mijn pa had er ene van 1977 .. en in 1982 mocht ik ermee leren rijden ..
Ik heb er tijdens mijn verblijf in Spanje eentje gehad van 2009 tot 2014. Het was een mooie en originele 1200 LS van 1975. Ja, een 1200 en geen 1100, want zo werden de in Spanje gebouwde 1100’s genoemd. Op het platteland van Spanje kom je ze heel soms nog in “het wild” tegen, “dans son jus”. De vijfdeurs-versie is de meest algemene.
Dat wordt dus zoeken op de Spaanse versie van Marktplaats