Als je een grote liefhebber bent van tractoren en ook als hobby restaureert, hoe kom je dan op het idee om dat ook met een klassieke auto te doen? Soms kun je een stimulans vinden bij autoprogramma’s die youngtimers, klassiekers of oldtimers op twee of vier wielen een nieuw leven geven, en dat was deels bij Willem ook het geval. Een extra bijkomstigheid voor Willem om voor een Simca 1100 te kiezen, was omdat zijn ouders in de jaren 70 in hetzelfde type reden.
De vondst
Jaren geleden vond hij deze Simca 1100 in Zwiggelte, wel in rijdende staat, maar met problemen met het bruine roestduiveltje op de spatborden. Totale restauratie was niet nodig; een beetje laswerk en het vervangen van de spatborden en daarna een nieuwe laklaag waren voldoende. De bekleding werd wel in zijn geheel vernieuwd; de zittingen zijn behaaglijk en goed gevormd, en de stoffen bekleding is fraai. De Simca-club was er voor het nodige technische advies. De 1100 LE van Willem is een driedeurs uitvoering; de derde deur is natuurlijk voor de bagage. Bagage opeen persen hoeft niet; er zijn niet minder dan 370 kubieke decimeters bagageruimte in de LE.
Zomerse ritten
Ook al zijn de wegen op het platteland soms minder goed, de wagen blijft vlak, mede dankzij de onafhankelijke ophanging onder alle vier de wielen. De topsnelheid is niet minder dan 140 km per uur, dus meekomen in het hedendaagse verkeer is geen probleem. Maar ja, snel rijden is gewoon niet aardig; rustig en veiliger rijden is veel leuker. In het dashboard zijn alle belangrijke instrumenten zo gemaakt dat alles in een enkele blik te zien is.
Doodgewoon?
Willem: “De Simca 1100 LE is doodgewoon fijn om te rijden en ik merk ook dat vele liefhebbers het prettig vinden om ernaar te kijken. Het is een subliem staaltje van functionele vormgeving, een auto met stijl en karakter waar ik heel blij mee ben. Elke rit is voor Alie en mij een ‘grande aventure’.”
Wat een mooie auto!
Mijn eerste auto was een simca 1000 (1975 gekocht als 2e hands in Assen. Met mijn simca 1000 voor het eerst na het behalen van mijn rijbewijs van Assen naar Onderdendam (gemeente Bedum) gereden. Zweet in de handen op de ronde Julianaplein in Groningen.
De auto reed prima maar zeer windgevoelig. De simca dealer in Bedum
(Ik dacht Nijburg) wist dmv een zak grint voorin de kofferbak een groot deel van dat probleem op te lossen.
De tweede Simca was een simca 1100 LX. Geel met een bruine streep op de zijkant.. Gekocht bij Garage Bockhout in Groningen
Wat een verschil met de 1000.
In 1978 ( ik zat in dienst in Havelte) met de 1100 een slippartij gemaakt die eindigde tegen een boom.
Toen een 1100 le gekocht. Daarna nog een simca 1300.
Ook nog een talbot Horizon gehad. De laatste vier gekocht bij Bockhout in Groningen.
Motorisch waren de simca’s prima maar zeer roest gevoelig helaas.
Mooie Simca! Ik heb nog een grill alu. met zijstukken in goede staat liggen.
M’n eerste auto. Ik had de stationcar variant, ook in LE.
Heb er een TI motor, interieus en dashboard ingelegd… ach, je bent jong en doet wat…
Reed leuk, maar wat maakte die distributieketting een lawaai…..
Diverse 11oo fourgonette s gehad standaard bij 100000 km kopaking eruit reed als een vrachtwagen met groot stuur onbekrachtigd reed wel altijd overbeladen was 500 kg maar zat altijd r0nd de 700 kg in daarna de caddy pickup met opbouw die waren niet stuk te krijgen met hun dieseltjes
Mijn eerste auto, een metallic groene Simca 1100 Special, bouwjaar 1974 (86-BV-64). Die had een 1300 cc motor met 75 pk. Voor die tijd behoorlijk wat vermogen. De auto reed zeker niet verkeerd, maar kwalitatief was het een drama. Ik kocht de auto in 1978, 4 jaar oud. Toen verschenen de eerste roestblaasjes al op de spatborden. In 1980 was hij rijp voor de sloop.
Heerlijke auto om te rijden, maar wel een zuiperd, 1:10. Dus maar een LPG tank erin. Verder zelfde verhaal als Freek. Na vier jaar overgespoten i.v.m. roestblaasjes. Na zes jaar naar de sloop, met gaten in de motorkap, water in de voetenbak en een versnellingsbak met een pook die op drie plaatsen zijn tweede versnelling kon vinden. Dankzij de lpg tank kreeg ik vierhonderd gulden op de sloop.
Na enkele 2e handjes een Simca 1100 nieuw gekocht eind jaren 70.
Lekker rijdende auto, zonder fratsen. Helaas kroop de roest bij aflevering door de dealer al onder de felsranden van de motorkap door, ruim een jaar later liep de benzine door een doorgeroeste tankbodem de straat op. Had de auto kort tevoren verkocht aan een confectie bedrijf, dat hem inzette als dienstauto…
Een prettige en comfortabele auto ondermijnde helaas zo de reputatie van het merk SIMCA.
Ooit een Simca 1100 van een tante van mijn echtgenote overgenomen,nog nooit een auto gehad die zo snel kon roesten!
Ik herkende zonder te zien , het geluid van de tikkende kleppen .
De Simca modellen uit die tijd waren zeer herkenbaar aan hun voorfront.
en de Rancho