Sommige mensen worden als Saabrijder geboren en Willem Vijn is en een van. Voor hem raakt zijn Saab 96 uit 1971 nooit uit de tijd. Saab een merk wat bijna iedereen kent en duidelijk een eigen gezicht heeft. Voor Wim is dit de ideale klassieker voor dagelijks gebruik.
Door: Dirk de Jong
Willem: “Mijn ouders hadden twee Simca’s die in 1975 werden ingeruild voor de spreekwoordelijke Zweedse kwaliteit. Dat was in dit geval een Saab 99 van 1974. De kennismaking was voor mijn moeder een sensatie op zichzelf, want de jaren daarna kwam er maar één merk op het erf: Saab. De eerste 99 werd in de loop van de jaren gevolgd door vier andere Saabs, waaronder opnieuw een 99, een type 900 en een 900 NG. De vaste plaats voor Saab is voor mij gebleven.”
Ervaren rijder
Dat het rijden in een Saab voor hem een genot is laat hij zien door de aantallen en types op te noemen die hij de loop van zijn (auto)leven in bezit heeft gehad. Zoals drie keer een 99, twee keer een 900, twee keer een 9000, twee keer een Aero 9-5 en een 9-3. Over een rijk (Saab)autoverleden gesproken!!
Documentatie
Zijn boekenkast vult een grote variatie aan brochures, werkplaatsboeken tijdschriftartikelen en fotoboeken, allemaal over de schone Zweed. Daarnaast – en dat is heel bijzonder – heeft hij van elke auto die hij in bezit heeft gehad een model dat staan te pronken in zijn kast.
Prettige sensatie
Als ‘pensionado’ is het voor hem zeker geen leven in een lagere versnelling. Sterker nog hij komt nog steeds enkele dagen per week tekort. Zijn Saab 96 is een auto met een goede techniek en bovendien een origineel Nederlands exemplaar, die ook door de vorige eigenaar is gekoesterd. Hij blijft Saab bewonderen om zijn mooie vormgeving en ook dankzij meer fervente liefhebbers is de klassieke Saab nog niet uit het verkeersbeeld verdwenen. Het blijft voor Willem de betere klasse in alle opzichten: Mooi, technisch goed, verfijnd comfort, felle acceleratie en fantastische wegligging. Wie zou hem durven tegenspreken? Dat de passie na een lang Saab autoleven nog springlevend is, is wel duidelijk.
Lees ook:
– De SAAB Silver Arrow
– Saab 96, de auto van tante Cornely
– Rij-impressie SAAB 99 GL 5 Speed. Bekoring, originaliteit en onafhankelijkheid
– Saab 96 2-takt Short Nose, 1962
– De SAAB 96 “Special”, unieke Nederlandse jubileumeditie uit 1979
Saab 96 is een prachtig exemplaar autotechniek. Ik mocht ooit in de oranje auto van Marie rijden. Haar vriendje Bertus maakte het mogelijk. Na 300 km en een weer volle benzine-tank kon ik de auto teruggeven zonder kras of schade. Wel 300 km ‘slijtage’. Recent kon ik een gereviseerde Saab 96 kopen. De restaurateur was niet klaar met zijn werk. Nu met AOW kijk ik met andere ogen. Dan wordt het een hobby die wat kosten mag.
Groetjes uit Oldenzaal
Jan
Schitterend merk !!
Ik heb Saab altijd best een mooi automerk gevonden.
Doodzonde dat ze ten onder zijn gegaan.
Ik had vroeger een schoolvriendje wiens moeder een Saab 96 had.
Een buitengewoon aparte auto met een beetje vliegtuig gevoel van binnen.
Op latere leeftijd in een Cessna vliegtuigje gezeten deed me meteen aan deze auto denken.Gezien Saabs vliegtuighistorie natuurlijk niet zo vreemd.
Was in de gelukkige omstandigheden om diverse Saab 96 te hebben mogen rijden maar over de bevlogen techniek heb ik weinig gemerkt uiteindelijk een bonkige rumoerige V 4 motor van Ford die ook in de Ford taunis stond.Maar apart dat dan weer wel
Ik wil niemand tegen de schenen schoppen, maar ik kom als vanzelf tot een vergelijk met de andere Zweed: VOLVO. 🤨
Ik heb eigenlijk nooit begrepen dat SAAB in de schaduw van VOLVO werd geplaatst. Want een SAAB was altijd toch van een andere klasse dan VOLVO, zelfs met veiligheid (o.a. voorwielaandrijving, lage voorruit (Elands), sterke buizenconstructies, bedieningsfilosofie) was een SAAB vooruitstrevender en explicieter.
Kort door de bocht in twee zinnen:
– een VOLVO was toch een beetje Oost Europees van opzet met doordacht IKEA design binnenin.
– een SAAB had een vliegtuigtechnische achtergrond en paste die ingenieursfilosofie toe in haar auto’s.
Zelfs GM wilde liever niet dat SAAB in Chinese handen viel wegens de toegepaste en in huis zijnde techniek: dan maar failliet en het verlies pakken. Need to say more?
Je schopt wel mensen tegen de schenen denk ik, namelijk hen die een oude Volvo PV444 of PV445 of P1800 of 1800SE of de 120-, 140- en 240 series enorm waarderen om hun degelijkheid, doordachtheid en aan veel andere merken veruit superieure kwaliteit. En wat is “Oost-Europees van opzet”? De hoekige lijnen van een Polski Fiat of Lada kwamen toch echt uit een Italiaanse pen.
Vergelijken is altijd gevaarlijk. Elke auto heeft zijn kwaliteiten. Ook de mindere broeders. Zelfs een schuimgebakje als de Zastava 750 (Fiat-kopie, Oost- én Zuid-Europees en veel te lang doorgebouwd) heeft miljoenen mensen gelukkig gemaakt.
De Saab 96 is tot voor kort ernstig ondergewaardeerd gebleven in de oldtimerwereld, met belachelijk lage prijzen. Gelukkig trekken de prijzen nu aan, zodat restaureren de moeite waard wordt.
Toen ik mijn rijbewijs kreeg in 1980 liep de laatste van de band, helaas.