De sauna waar ik al jarenlang kom is een vriendelijk, ongecompliceerd exemplaar, waarbij de hitte duidelijk voorrang heeft op de Horeca. Mijn vaste parkeerplek is gemarkeerd door gelekte olie uit mijn klassiekers door de jaren heen. De tap gaat pas om half elf open. Voor zover ik weet ben ik de enige bezoekende motorrijder op Gert na. Maar Gert rijdt niet meer. Bij een auto ongeluk heeft hij een been verspeeld. Dat bewijst eens te meer hoe gevaarlijk autorijden is.
Maar laatstelijk stonden er drie andere motorfietsen op de parking
Grote, stoere machines van het merk dat zoveel marketing als in zijn techniek steekt. Binnen bleken de bezitters bikers van de dubbel getatoeëerde soort met biceps, buiken, baarden en snorren. Maar omdat mijn sauna een goede sauna is, maakt uiterlijk niet uit. Ze laten mij immers ook zonder problemen toe?
De bikers gedroegen zich passend en hun tattoo’s bleven keurig zitten. Dat waren dus heel echte bikers en geen handtamme weekendbikers met opplaktattoo’s. Echt, dat soort mensen bestaat!
Tijdens een saunagang voelde ik opeens een hand op mijn schouder en tegen mijn hals. En zo’n soort sauna is mijn sauna toch echt niet. Ik draaide mijn hoofd over links en één van de getatoeëerden duikelde overlangs me heen en plofte op de rubber mat. Hij bleef liggen. Er was enige consternatie. Vanuit mijn brandweer- en duikopleidingen heb ik moeten leren reanimeren. Ik sleepte de gevallen kolos naar buiten en deed mijn ding.
Later bedacht ik hoe vreemd dat eruit moet hebben gezien
Een dikke blote man die op zijn rug lag en beademd werd door een andere dikke blote man die met zijn billen omhoog naast hem zat. Het beademen van een man met volle snor- en baardgroei is trouwens geen aanrader. Het voelt aan alsof de beademer zijn tanden flost met een stekelvarken.
Ik was blij dat de professionals in een echte Amerikaanse V8 met lampen en toeters aankwamen om de zaak over te nemen. Ze hadden van die stroomstootpaddels die het in ziekenhuisseries op televisie ook altijd zo fantastisch doen.
Mijn werk was wel gedaan, ik nam een douche, spoelde mijn mond en ging wat zwemmen
Na het zwemmen kwam ik terecht in een lege sauna. Lekker rustig. Na de saunagang pakte ik nog tien minuutjes zwembad, wilde ik wat drinken, maar in het bargedeelte was het licht uit. Een geschrokken sauna-uitbater vroeg waar ik in hemelsnaam vandaan kwam. “Uit het zwembad en uit de sauna en toen weer uit het zwembad. ”De saunabaas vertelde me dat de biker het niet gehaald had. Hij had de zaak dus in overleg met de geschrokken klandizie gesloten. “Dat wist ik niet, ik was aan het zwemmen.”
De afgebroken saunagang werd een rondje van de zaak
Alweer een meevaller die avond. Saunabaas Gerard wilde nog even leunen op mijn motorexpertise. Hij had geprobeerd de achtergebleven Harley in zijn garage te zetten, maar de door zijn baasje verlaten twin zette het telkens op een droef loeien wanneer hij bewogen werd. Gerard had zoiets ooit ook meegemaakt met de hond van zijn overleden schoonmoeder. Gelukkig wist ik de standaard door de fabriek ingevoerde code om de starblokkering te overrulen. Er is bijna geen Harleydealer of -eigenaar die de code na verkoop of aanschaf personifieert. Raadpleeg onmiddellijk uw handboek! Met wat toetsenwerk op de knipperlichtschakelaars ging de V-twin van zijn alarm af.
We zetten hem naast de XT250 van Gerard
Dan hoefde hij zich niet zo alleen te voelen. Later kreeg ik complimentjes van de ambulancebroeder. Ik had prima gereanimeerd. Het resultaat was alleen beneden plan gebleven. Ik werd uitgenodigd voor de teraardebestelling van de man die op zo’n trieste manier gestopt was met rijden. Zelf was ik toen lid van de Odd Fellows, een club die ook niet schrikt van wat rituelen. Maar wat de in mannen van de, in de media toch niet als erg braaf bekend staande, MC aan eer bewezen aan hun gevallen broeder was oprecht indrukwekkend.
Het bleek dat de overledene een ondernemer was die na een hectisch jaar voor het eerst iets aan ontspanning was gaan doen. En dat plotselinge ontspannen was hem lelijk opgebroken. Een fenomeen dat bekend is uit veel eerste vakantieweken, want dan liggen alle hartbewakingsafdelingen vol met gevallen veertigplussers. We moeten dus maar structureel ontspannen. Ons meer onthechten. Wat vaker op de motor stappen. Een saunaatje pakken. Een pilsje doen.
De Harley werd opgehaald en staat nog steeds ter nagedachtenis in de garage van de weduwe van de biker, een ook al getatoeëerde wat oudere ‘babe’. Een aardige meid. De grote tweede of derde liefde van de biker die zeker niet ‘in het harnas’ was gestorven.
Ik heb zijn jack geërfd.
Het past me niet.
Tjonge jonge, want een toestand was dat.
Triest dat de reanimatie niet meer mocht baten
voor de ondernemer, die eindelijk eens van zijn rust ging genieten. Maar zeker ook niet prettig voor de reanimator.
Het leven heeft rare wendingen en daarbij is het frappant dat motorrijden blijft verbroederen. Kijk, dat is dan weer heeeel mooi!!
Respect meer kan ik niet zeggen.