Ongerestaureerd is top tegenwoordig. Auto’s en motoren die uiterlijk de last der jaren dragen – HERSTEL: patina hebben – zijn vaak meer waard dan gerestaureerde exemplaren
Tenminste: Er wordt meer voor betaald
Een auto of motor die meer dan een halve eeuw gebruikt is, draagt daar de sporen van. En dan praten we niet over een Rolls uit 1954 die vanaf zijn aankoop maar twee eigenaars heeft gehad en nog geen 25.000 mijl heeft gereden. Hoewel zo’n vondst ook niet zonder waarde of charme is.
We hebben het over klassiekers waar aan je kunt zien dat ze geleefd hebben. Dat ze mogelijk de laatste dertig jaar in een Zuid Franse of Portugese schuur op nieuwe kansen hebben staan wachten. De verweerde, doffe, mogelijk door gepoetse lak, het doorleefde interieur, de droge rubbers… Dat alles wordt momenteel hogelijk gewaardeerd. De trend is zelfs zo ernstig dat er flink geld in wordt gestoken om klassieke auto’s en motoren er zo ‘authentiek’ mogelijk doorleefd en door de tand des tijds geteisterd te laten lijken. Spuitartiesten kunnen zo geniaal paint brushen dat ze doorgesleten plekken en ‘roest’ kunnen spuiten.
Weinig nieuws onder de zon
Wat dat betreft is er overigens weinig nieuws onder de zon. Een aantal jaren geleden kon de eigenaar van een hagelnieuwe Range Rover, Hummer of andere Jeep-achtige zijn 4WD naar een bedrijf brengen waar de auto zo beschadigd werd dat het leek of hij over de Himalaya was komen stuiteren. De opgebrachte modder werd met mat blanke lak gefixeerd…
Maar een echte authentieke vondst? Die heeft zijn charme. En zijn beperkingen. Want zo’n auto is onbeschermd tegen roest. En hier in NL kan hij binnen een half jaar al ernstig lijden onder zo’n bruime exceemlaag. Verder is de technische staat van onderhoud doorgaans in overeenstemming met het uiterlijk. Het blok, de radiateur, de slangen en bekabeling, de bussen van de ophanging, de bak, de synchromesh ringen van de bak, het kruisstuk van de cardan, dat zijn allemaal aandachtpunten. Allemaal dingen die, als ze in orde gebracht moeten worden, de zaak aardig in de papieren kunnen laten lopen.
Ongerestaureerd: Een modeverschijnsel dus?
Uiteindelijk heb je dan een klassieker die technisch in orde is, maar er niet uitziet. En dat kan toch niet meer dan een modegril zijn? Klassiekers die over- gerestaureerd zijn, die hebben hun ziel verloren. Maar klassiekers die in een staat van uiterlijk verval worden gekoesterd, die zijn het andere uiterste.
