Er is niets romantisch aan het ontstaan van Lada. De Fiat 124 won in 1967 de titel Auto van het Jaar. Ondertussen waren de Sovjets op zoek naar een gezinsauto die lokaal in een daarvoor nog even op te richten stad in massa kon worden geproduceerd, en vervolgens tegen een redelijke prijs kon worden verkocht, zelfs op buitenlandse markten. Deze auto moest ook duurzaam genoeg zijn om de Sovjet-wegomstandigheden aan te kunnen. En die Sovjet omstandigheden waren … Nou ja: schilderachtig.
Italianen zijn flexibel
Gelukkig voor Moskou waren de Italianen communistisch genoeg om hun auto’s te verkopen aan iedereen met voldoende harde valuta, maar in dit geval was verzending over het gebruikte gereedschap gewoon niet genoeg. En de valuta waren ook wel een dingetje. Daarom kregen de Italianen al in 1966 de opdracht van achter Het IJzeren Gordijn om de Fiat 124 sedan even helemaal opnieuw te ontwerpen, vervolgens een lopende band op te zetten, de arbeiders op te leiden en de mensen van Togliatti een product te geven waar ze trots op konden zijn.
Aan de oevers van de Wolga
De fabriek werd opgezet als een samenwerkingsverband tussen Italië en de Sovjet-Unie en werd gebouwd op de oevers van de Wolga. In Toljatti, vernoemd naar de Italiaanse communist Palmiro Togliatti, werd een nieuw stadsgedeelte gebouwd rond de fabriek.
De VAZ-2101 was in 1970 klaar om de wereld te veroveren. De belangrijkste verschillen ten opzichte van Het Origineel, de Fiat 124, waren de volgende…
Zoek de verschillen
- De Fiat 124 had een OHV-motor met stoterstangen, terwijl de Lada 2101 een geavanceerder OHC-ontwerp had.
- De Fiat heeft een horizontaal gemonteerde Solex-carburateur, terwijl de Lada werd geleverd met een verticale Weber-achtige eenheid.
- De Fiat had een dynamo, de Lada heeft een wisselstroomdynamo.
- De Fiat 124 heeft een kabelbediende koppeling terwijl de Lada een hydraulische heeft.
- De Fiat had schijfremmen op alle hoeken terwijl de Lada het met trommels aan de achterzijde moest doen. De Fiat had echter een remsysteem met enkel circuit, terwijl de Lada werd opgewaardeerd naar een dubbel circuit.
- De ophanging van de Lada werd verhoogd, versterkt en vereenvoudigd om het misbruik op en naast de weg even goed op te vangen. Het weggedrag en de wegligging zijn daarom minder goed dan die van de Fiat.
- De Lada is gemaakt van dikker staal. Jammer dat de ‘Russen’ de ongeverfde carrosserieën net iets te lang buiten lieten staan. Dat plus het feit dat er gerecycleerd staal werd gebruikt leidde vaak tot serieuze roestvorming binnen korte tijd.
- De Fiat 124 heeft natuurlijk geen carterbeschermplaat. De Russen monteerden wel zo’n voorbehoedsmiddel.
- De koelvloeistoftemperatuur wordt weergegeven op het dashboard van de Lada, maar de Fiat laat het je alleen weten als het al kookt.
- Dit zijn de basisverschillen, maar vrijwel elk ander detail is ook voor de Lada veranderd.
Evolutie bestaat
Door de jaren heen kreeg het model steeds meer vernieuwingen en varianten en uiteindelijk werd de auto doorontwikkeld tot de 2105 en aanverwante modellen.
Na de val van het communisme haalden de nieuwe kapitalisten massaal Lada’s terug uit Europa. Vaak gingen die als deklading retour thuisland. Aan boord werden ze vaak al van de bruikbare delen ontdaan. Wat er over bleef ging gewoon over boord.
Al met al zijn er hier nu niet veel nette Lada’s meer. Maar er komt voor Lada’s (en Skoda’s) een kleine liefhebbersgroep in beweging.
Lada’s zijn nu nog wat ondergewaardeerd en prettig betaalbaar. En met de standaard gereedschapsset kun je onderweg zowat alles tot en met een complete motorblokdemontage aan.
5 Lada’s 1200 in 6 jaar gekocht bij Dengerink In Zwolle allen LPG. Heel Europa doorgekruisd met die dingen nooit 1 probleem mankement mee gehad. Mijn vrouw vond de stoelen zalig zitten lekker rechtop. En ja dan die kleuren een wit een soort wit, leverkleur, okergeel mn die okergele vond ik leuk met zwarte bekleding, zwarte banden stoer bakkie. En ja als de 1200 op LPG pak m beet nu wederom voor nu Eur 10.000 te koop zou zijn (toen fl. 10.000 gulden) zou ik hem zo kopen.
Heb de boordgereedschapset van een Lada van een kennis nog liggen.
Schroevendraaiers, diverse steeksleutels in allerlei maten en allerlei ander spul
Inderdaad een slinger
Zelfs bandenlichters, een bandenpomp (fietspomp xxxl) en een manometer die de druk vast houd tot je het “resetknopje” indrukt.
Dat alles in een stevige kunstleren tas met riemen-met-gesp.
Tegenwoordig zit er alleen maar die eeuwige “omkeerschroevendraaier” en een wielmoersleutel bij een wagen.
Niet dat je iets kan met “meer”, maar toch . . .. . .
Na de trabbi 601 de luxe met standkacheltochmaar een echte auto gekocht.
Een Lada 2207, wat was dat een super auto zeg. Trok overal door heen, we kwamen ( 1989 ) geregeld in het voormalige oosten ( Tsjechië)
Daar heel wat hilarische dingen mee gemaakt, politie houd ons aan om te kijken of het echt zo was dat we uit Nederland kwamen. Schudde zijn hoofd en zei Lada lada.
De kachel, in de winter in je T-shirt in de auto. Stand koud onzeker heet zat er op.
Lampje onder de motorkap, gereedschap set ( heb ik nog steeds in de zijspanbak liggen van
de ural.
Uit eindelijk toch weg gedaan omdat de koppeling pedaal erg zwaar ging ( 2 x van binnen gebroken 😞.
Het uiterlijke ( hoe een kind een auto tekend) de eenvoud, zijn lompigheid. Wat krijgen spierballen als je in de stad woont en veel moet file parkeren.
We missen hen nog steeds.
De Fiat 124 S had ook een bovenliggende nokkenas.
Ik ben het niet eens met het roest-verhaal want de Lada had nauwelijks roestproblemen op dragende delen, minder dan de Fiat 124 in elk geval.
En er waren meer verschillen. De Lada had een zwaardere accu, een mogelijkheid tot aanslingeren (wat levensreddend kan zijn in het onmetelijke land), een veel meer versterkte motorkap (bij de Lada kan daar een ree of beer op zitten), een benzine- en een handrem/remoliewaarschuwingslampje, een duidelijk sterkere kachel en aanjager, een veel zwaarder uitgevoerde achteras en achterwielophanging met rechtop staande schokdempers waardoor de Lada ook een grotere kofferruimte heeft, bij de Lada zitten er trouwens ook lampjes in de kofferbak, het handschoenenkastje en in de motorkap. De Lada had een bijzonder goede gereedschapsset (alweer, van levensbelang daar), dikkere bumperrozetten, iets andere wieldoppen, andere kneveltjes op de tochtruitjes en het meest herkenbare: andere deurgrepen.
Gek genoeg had de Lada dezelfde tankinhoud van 38 liter, wat nogal karig was in een land dat de halve Aarde omspant.
En ja, ik heb er een gehad en nee, er mankeerde niks aan. Niet dat het een geweldige rij-ervaring was, maar hij deed wat er van hem gevraagd werd, zorgde nooit voor rare verrassingen op de rekeing en bracht je altijd thuis. In mijn dorp was er een schilder met twee stationwagons op LPG, die beiden ergens tussen de 300.000 en 400.000 kilometer hadden gebuffeld en daar kennelijk geen moeite mee hadden. Dus kwalitatief viel er weinig op af te dingen en dat zorgde er ook voor dat dit een van de meest geproduceerde auto’s werd in de geschiedenis, met ruim 20 miljoen exemplaren, waarvan er nog heel wat onderweg zijn.
Olav, bedankt voor dit leermoment!
sinds enkele jaren de trotse bezitter van een lada 1200 uit 1972.
Fantastische auto! zeer betrouwbaar en heel goed betaalbaar.
Iedere kilometer is genieten,geen stuurbekrachtiging of rembekrachtiging, ja het is echt nog werken in de lada.
Begin jaren 80 met de HAVO een excursie door Noord Nederland gedaan. Ook het terrein van de firma Gremi autoimport gezien. Dat was waar alle Lada’s stonde. En inderdaad… de kleuren waren vaak batchgewijs geleverd, wat je in het veld goed kon zien. Minder leuk vor de rondleider van onze groep was, dat we tijdens de rondleiding ontdekten dat de nacht ervoor een inbraak had plaatsgevonden op het terrein. Met een paar aiuto’s waren ze wezen joy-riden met alle schades van dien. En ook een paar auto’s waarvan het dak was ingedrukt omdat ze er op hadden staan springen. Jammer.
Maar wel een mooi verhaal!
Heerlijke autos. Ik reed altijd best dure autos en kocht al jong nieuw tot ik op een dag besloot dat ik ook wel een auto wilde die tegen een stootje kon. Afdankertje gekocht voor 100 piek. Lada 1200 was met de kwast geschilderd maar technisch niks mis mee. Alle onderhoud durfde ik zelf wel omdat het verlies toch niet groot kon zijn gezien de aanschaf prijs. Echt alles was te repareren wat bij de huidige plasticautos wel anders is. En op de sloop was alles vooradig. Een deukje deed ook geen pijn. Later nog een stationcar met allesdragers en trekhaak bijgekocht voor 150 gulden. Ook in de weiland een heerlijk hulpmiddel destijds. Wat een heerlijk werkpaard was dat. Gereedschapset erbij zodat je onderweg de 10000km beurt kon doen. Zelfs aanslingeren was mogelijk. Ik houd ervan dingen te repareren wat vaak nodig was dus ik had iedere keer weer een succesje als het gelukt was. Nadeel was wel dat ik geen muziek meer hoorde boven de 50 km/h.
Met de juiste insteek is het leven zoveel leuker!
Ik heb zelf twee Lada,s gehad, maar ben er mee gestopt omdat de plaatselijke dealer ook Honda,s verkocht. wat service betreft kwam Lada duidelijk op de tweede plaats, na elke onderhoudsbeurt beschadigingen en slecht uitgevoerde beurten, na enkele minder prettig verlopen gesprekken met de dealer gestopt met Lada. Verder een prima auto.
In de tachtiger jaren een witte Lada 1200 gekocht, vier jaar oud, 50.000 km op de teller en al twee keer getectileerd. Een perfecte auto, nooit een probleem, geen roest. Na 10060 duizend kilometer kwam door een ongeval een einde (total los) aan de auto. Helaas. Anders hadden we er nog vele jaren met veel genoegen in gereden. De russische mercedes.
Ik rij nu in 2021 een lada 2101 bj 1978 heb er een 1600 motor in en heb er een 5 versnellingsbak in gebouwd en een snaar aangedreven compressor op gezet het is gewoon erg leuk rijden en veel mensen vragen er naar als je ergens stopt
Die versnellingsbak was wel een dingetje, al 3000 toeren bij 80/u
De auto speelde met huilende motor door naar ruim 150/u
Met 5 bak is het denk ik heerlijk rijden
In 1977 heb ik mijn eerste Lada gekocht van de directie van de firma Poels van de pasteitjes en andere deegwaren uit Weert waar ik toen woonde. De Lada 1600 met dubbele koplampen had 35 duizend kilometer gelopen en rood van kleur. De auto was rijk uitgerust met oa een toerenteller. Ik heb er ruim 5 jaar in gereden en toen ik de Lada verkocht had de auto ruim 280 duizend kilometer gelopen zonder ook maar een moment met pech langs de weg gestaan. Het grappige van de Lada was als we naar Arnhem reden via Son en Breugel dan zakte de ramen een heel klein stukje naar beneden omdat de weg bestond toen uit beton platen. Later heb ik nog even een Lada 1200 stationcar gereden waar je veel in kon laden. Ik heb veel plezier van de Lada,s gehad en herken mij in de leuke reacties.
Toen ik begin jaren 90 bij een Rusisisch scheepsagentschap in Rotterdam werkte, sprak ik talloze scheepslieden die naar een goedkope VAZ Zhiguli op zoek waren en ze kwamen letterlijk overal vandaan… plus, aangezien ze zelf op haventerreinen niet of amper in hun nieuwe aanwinst mochten sturen (want reeds geexporteerd voor de Douane) werd ik regelmatig gevraagd om ze een stukkie verderop naast een kraan met hijsgerei te zetten. Zo kwam ik ook in contact met talloze andere merken, oude E32, E28, W126, W124, Audi C2, B1, B2 waren ook populair. Later in 2001 nog in een toen vrij nieuwe 2107 in noord Rusland (Archangelsk) gereden en die auto was daar gewoon thuis op die glooiende wegen die ook een sterke golfbeweging opwekten omdat ze dwars door de plaggengrond waren gelegd. Mooie herinneringen.
Had een 1500s en daarna een 1200 de1500 was occasion en de 1200 nieuw gekocht in 1983 belastingvrij voor 4500 nlg
Beide waren hele praktische en fijne auto’s en makkelijk zelf te repareren en onderhoud te geven
Mooie herinneringen. Koester ze. En deel ze! Bedankt
Heb zelf gesleuteld aan een 1979 Lada 1600. De kleppen stellen was een dingetje. Die motor tikte altijd en was stationair moeilijk goed te krijgen. Al gauw werd de oorzaak gevonden. Een van de inlaatkleppen was niet te bereiken met de voelermaat tussen tuimelaar en klepsteel. Dus had de garage die dan maar nooit gesteld!
Kopiëren van de maat tussen sleeptuimelaar en nokkenas van een andere inlaatklep bij juist ingestelde klepspeling, dat lukte prima. Probleem opgelost. Lopen als een zonnetje.
Nog drie jaar heeft de Lada ‘s Neerlands wegen gesierd totdat de volgende eigenaar na een voorrangsfout vooraan door een andere auto van links met illegaal grote snelheid geramd werd. Het motorblok van de Lada werd eruit geslingerd. Maar de rijder had geen schrammetje. Kijk, dat was dan toch weer die sterke Lada.
De deurstopper van het achterportier op de laatste foto is ook met vlag en wimpel geslaagd!
Ik vond de Poolse versie van de Fiat 125 geslaagder, maar die Fiat was ook als origineel veel meer auto dan de 124.
Het is maar hoe je het bekijkt. Technisch was de Fiat 125 en dus ook de 125p gewoon een Fiat 1300 / 1500 van 1961 en dus ouder dan de 124. Hij was ook groter en had dus meer gebruiksgemak.
Helaas wilde Fiat de FSO’s geen concurrent in eigen huis maken en mochten de Polen bijvoorbeeld niet het fraaie Italiaanse 125-dashboard met ronde klokken gebruiken. In plaats daarvan had de 125p het oude 1500-dashboard. In tests liet de afwerking van de Polski Fiat vaak te wensen over: grof spuitwerk, grote carrosserienaden en bedrading die onder het dashboard bungelde.
De 125p / Fiat 1500 diende nog steeds als basis voor de FSO Polonez van 1978, die er heel mooi modern uitzag, van binnen en van buiten, maar onderhuids nog steeds dezelfde Fiat 1500 was, met starre achteras en bladveren. De Lada’s waren moderner en door die nieuwe fabriek eigenlijk ook gewoon beter gemaakt.
Bedankt voor deze aanvulling!
shiguli !
Shiguli voor Rusland, maar de Russen gaven wel de voorkeur aan de geëxporteerde Lada’s omdat die meer kwaliteitscontroles kregen.
En niet alleen kwaliteitscontroles… bij ons waren versies te koop die door hun veren zakten van de extraatjes die in Rusland niet eens te krijgen waren!
Daar kregen ze behoorlijk de pest over in. In Rusland was een auto duur en er zat een wachtlijst op en diezelfde auto’s werden hier onder de kostprijs verkocht en je kon ze zó de showroom uitrijden. En de onderdelenvoorziening was ook al prima, in tegenstelling tot in het thuisland.
Reden was natuurlijk, dat de USSR voortdurend behoefte had aan harde valuta, anders kon het land niks importeren. Zonder Lada’s geen bananen en ananassen, maar ook de noodzakelijke machines, ertsen en chemische stoffen die nodig waren om het land draaiend te houden. En dat kwam dan weer door de Conferentie van Bretton Woods, waarin na de oorlog tussen de Westerse mogendheden was afgesproken dat de Sovjet-Unie en haar satellietstaten moesten worden uitgesloten van de internationale deviezenhandel: met Roebels, Ostmarken, Leva, Kronen of Zloty was bij ons niets te koop.
Over kleuren van Lada gesproken, in de jaren 70 en misschien ook 80 kon je geen kleur kiezen.
Eerst kwam er een schip gifgroene Lada’s aan, daarna een schip babyblauwe, dan weer witte of kersrode. Je kreeg gewoon een kleur. Zo stonden er ook vele Lada’s op de sloop van amper 2 jaar oud, gewoon omdat de kleur niet in de smaak viel. Maar dat gaf niet, want ze waren ook zo belachelijk goedkoop. Versleten banden vernieuwen was vaak al een te grote investering voor velen. Dan maar liever een nieuwe besteld. Dat waren heerlijke tijden.
Te koop in alle kleuren, als het maar babyblauw, diarree, koffie verkeerd, wit, knalrood of oranjeachtig was.
En ze zijn idd massaal verkocht buiten Rusland, en in de armere landen kom je ze nog steeds regelmatig tegen. Cuba, voormalige sovjet rebublieken, Egypte en Ethiopie als taxi. Vaak rijdend gehouden met kunstgrepen en tiewraps. Ik heb er 1 gekocht in 2013 als hobby oldtimer, geimporteerd uit Hongarije. Een 1200 station in kanarie geel in keurige staat. Leuke betaalbare oldtimer, en elke keer als ik er mee rij is ‘t net alsof ik weer op vakantie ben in 1 van de bovenstaande landen. Leuk feitje: 1e eigenaar had een groene besteld in 1977 en kreeg pas in 1981 deze gele.
Hij ergerde zich groen en geel?
Mijn eerste auto in 1982 was een Lada 2103 (of Lada 1500S)
Het was een 6 jaar oud tweedehandsje voor 200,- euro. Nadat ik de Roestgaten van ca 10 cm gedicht had met polyester, heb ik nog 2 jaar en 50.000 km veel plezier beleefd aan deze wagen. Ook in de winter van 1985-86 was het -21 C. Nieuwe wagens raakten niet gestart, maar de oude Lada startte altijd onmiddellijk. De opvolger was een Mitsubishi Galant 2.3 turbodiesel. Een grotere wagen lang buiten, maar vanbinnen veel kleiner als de Lada. en technisch heel snel versleten (op na 100.000 km)
In 1982 was de Lada 1200 (en de versie met vierkante lampen) de meest verkochte wagen in Belgie. tegenwoordig zeldzamer als Ferrari.
Ik heb al vele soorten auto’s gehad, maar de goede rechttoe-rechtaan herinnering aan Lada blijft.
en mijn goede herinneringen aan Lada hebben als neveneffect dat ik nu af en toe zit te lonken naar een UAZ busje, iets anders, maar wel met dezelfde filosofie gebouwd.
Mijn toenmalige Lada 1600GL stond in de winter van ’86 met een temperatuur van min 20 smorgens om 06.00 uur gewoon toe koelen !!