De lokale motorsloop is een bedevaartsoord. Joost heeft veel, enorm veel Japans spul. Vanaf 1970. En pas geleden nog een BMW. Een Echte R65 TIC. Maar dat was een grappige vergissing. Net als de Ducati Paso die ooit rood blozend en verlegen in een hoekje stond. Naar gelang je er vaker komt worden de prijzen lager. Bovendien is er voor vaste klanten altijd wel een bak koffie. Ook als je er niets koopt is de trip altijd een leerzame excursie. Want zeg nu zelf: een GS 750 in echte Frans van de Waal custom paint outfit tref je niet elke dag. Dat is ooit de trots van de hele buurt geweest.
Misschien wil Frans hem wel voor veel geld kopen voor zijn museum
Op jacht naar een dynamo voor een vaag project in wording wees Joost naar achteren: “Daar staat een klapper die net is binnengekomen. Kijk daar maar achter, daar staat een bak met Kawasaki dynamo’s.” De klapper was een gewokkelde Kawasaki ZX12R. Het onlangs nog kakelverse ding was zo overtuigend stuk als Balkenende 4. Zelf een dynamo demonteren is natuurlijk leuker dan het nazoeken van spul in een bak.
De Kawa was dus een wrak
Maar dynamotechnisch was het feest. Lekker weinig gedraaid en zo schoon als een nieuwe. Mooi! Alles wat we eraf schroefden en stuk was mocht in de metaal- en kunststofcontainer. Ook motorslopers doen aan afvalscheiding. Dat zelf sleutelen scheelde Joost’s personeel weer demontagetijd en bracht de koper ook weer winst. Een win-win-win situatie dus. Prima geregeld.
Dan raak je aan de praat met Joost
Over wat er is gebeurd en hoe zoiets nu komt. En hoe het met de piloot was afgelopen. Joost wist van de hoed en de rand. Want hij had de fiets van de eigenaar zelf gekocht. En die eigenaar zat nu in een rolstoel. Met de nodige fysieke beperkingen en een ernstige kras op zijn religieuze overtuiging. De bijna perfect ingeburgerde medelander van de tweede generatie was al sinds zijn vroegste jeugd motorliefhebber. De dikke Kawa was zijn derde motor en de trots van zijn leven. Hij genoot van elke kilometer. Hij sprokkelde bekeuringen als een eekhoorn nootjes voor de winter. Dat is ook erg Calvinistisch.
En toen kwam die lange, doorlopende bocht
Die had hij overtuigend verkeerd ingeschat. Op driekwart merkte hij dat het mis zou gaan. En toen nam zijn basale programmering het over van zijn VRO-rijders trainingen. Hij strekte de rug, stak zijn armen ter hemel en riep de hulp van zijn Schepper aan. Die was op dat moment even niet online. Maar de ex-motorrijder had er vrede mee. “Insallah.” “Het is Gods wil.” Dat is dezelfde insteek die bewoners van onze eigen Bible Belt ertoe brengen hun kinderen niet te laten inenten. Die de Jehova’s bloedtransfusies laat weigeren.
Respect hebben voor anderen is niet onaardig
En geloof van wat voor soort ook heeft ook veel mensen steun gegeven. Maar je moet gewoon niet proberen alles te snappen. En soms kan je beter sturen dan bidden. Overal is een tijd en een plaats voor. Toch?
Lees meer columns via deze link
Lees meer verhalen over klassieke motoren via deze link
Vroeger wel eens wezen kijken bij Wegman in Aalsmeer.
Teelde rozen en sloopmotoren . . ..
Had toen geen (betaalbare) parts voor mijn AF1 125
Bestaat Wegman eigenlijk nog ?
Ja niels…. Tenminste 3 jaar geleden heb ik er nog wat onderdelen gekocht. In de rozen is denk geen handel meer . Motoren waren er nog zat , rijen lang met paadjes van een halve meter . Hij kon er nog steeds slecht afstand van doen . Want toen ik vroeg of ik nog even mocht kijken of er wat voor me bij was was het op een zaterdag om 2 uur toch eigenlijk wel sluitingstijd , want hij had het nog hartstikke druk .
Ja ,kan de beste overkomen hé.Ga er toch maar voor tot de laatste moment blijven het stuurtje(de touwtjes)in handen te houden!
Gossie toch, Adamo zong dat al in 1967 , Inch-Allah. Die heeft ook het een en ander naar de sloop gereden. Toch dan maar het stuur vast blijven houden.