Van de ruim 8000 exemplaren die in 1976, 1977 en 1978 van deze (half)automaat zijn geproduceerd, zijn er nooit motoren officieel naar Nederland gekomen. Later is er wel wat grijze import geweest.
Niet geschikt voor Europa
De Europese markt werd niet als geschikt gezien voor een, ’trage’ zware motorfiets met automatische transmissie. Maar in de visie van de Honda marketeers was deze motor ideaal voor de Amerikaanse en Canadese markt. De motorfiets op de foto’s komt uit Canada en dat is te zien aan de snelheidsmeter, waarvan de belangrijkste schaal in kilometers is, en in het groen de veel kleinere mijlenteller. Maar hij moet goed ingeburgerd zijn, want voordat hij in de showroom van Gallery Aaldering terecht kwam leefde hij meer dan dertig jaar bij zijn vorige eigenaar.
Een soort dashboard of display
De rechter’teller’ is niet de gebruikelijke toerenteller maar een soort dashboard, een display 1.0. Naast controlelampjes voor oliedruk, grootlicht en richtingaanwijzers, zit daar ook een indicator voor de positie van de versnellingsbak (Neutral, 1=stadsversnelling, 2=stad/buitenweg) en een brandstofmeter. Het laatste lampje is bijzonder, want dat geeft aan of de handrem is ingeschakeld.
De automatische versnellingsbak
Honda had bewust niet gekozen voor een volautomatische versnellingsbak, omdat die (toen nog) tamelijk schokkerig schakelden op momenten die voor de rijder niet strak te bepalen waren. In een auto was dat geen probleem, maar als motorrijder zou je ervan kunnen schrikken of uit balans raken. Achter de grote deksel zit de koppelomvormer die als een soort slippende koppeling werkt. In zo’n koppeling is olie het kracht overdragende medium. Om voldoende olie te hebben voor de koppelomvormer en de versnellingsbak werd de CB 750 Hondamatic het enige CB 750 model dat een wet-sump smeersysteem had om de 5,5 liter motorolie te bergen.
Er waren twee oliepompen aan boord
Eén voor de smering van de motor en één voor de koppeling en de versnellingsbak. Omdat de halfautomaat altijd een beetje bleef ‘trekken’ was er zelfs een parkeerrem aangebracht. De koppelomvormer verving de normale koppeling, maar de rijder moest zelf op- en terugschakelen. De verdere aandrijving ging via een tweeversnellingsbak die tijdens het rijden dus niet automatisch schakelt. De berijder kiest welke versnelling het best bij het actuele rijgedrag past. In de stad is dat voor snel optrekken de 1e versnelling, en op buitenwegen de 2e. Maar dat was allemaal zo’n punt niet. In alleen zijn ‘hoge’ versnelling deed de Honda ook braaf alles wat er van hem gevraagd werd.
Voor de American way of life
De Hondamatic was 100% toeristisch. Het zadel was riant. Het stuur was breed en hoog. De halfautomaat was het ‘USP’, het Unique Selling Point. En natuurlijk was het een Honda. Maar de CBA had wel wat veren gelaten. Het vermogen was flink afgenomen door een lage compressieverhouding en kleinere carburateurs. Daardoor leverde de CB 750 A minder dan 50 pk. Daarmee was hij dik 150 km/u snel. Hoewel de Hondamatic nauwelijks aansloeg, zelfs niet in de Verenigde Staten, waar auto’s met een automatische versnellingsbak de norm waren, kreeg de machine in 1977 nog een kleine opwaardering met een vier-in-twee-uitlaatsysteem.
The End
CB 750 A2: In 1978 volgde een laatste detailwijziging: de machine kreeg nu ook de Comstarvelgen die al bij de F2/F3 werden gebruikt. Daarna verdween het model van de markt. In drie jaar tijd waren niet meer dan 8.100 CB 750 A’s verkocht.
Eindelijk erkenning
Inmiddels is zo’n grote Hondamatic, er waren ook 400 cc twins met automaat, erkend klassiek, schaars en een absolute liefhebbersfiets. Er zijn alleen niet enorm veel liefhebbers die zich aangesproken voelen door Honda’s concept. Dat resulteert er in dan een CB 750 A niet duurder is dan een vergelijkbare CB750 met gewone versnellingsbak.
Het rijdt… vreemd
Rijden op een Hondamatic geeft een soort kortsluiting met alles wat je van motorrijden gewend bent. Het voelt nog het meest als… Het rijden op zo’n moderne elektrische motorfiets…
Wat een prachtig verhaal weer !! Thanks. Je blijft je verbazen in motorland, nog steeds ontdek je weer (vergeten) nieuwe modellen. Ik kende eigenlijk alleen het kleine broertje Honda CM 400 A, Was je die vergeten Dolf? Die kom je nog wel eens tegen op marktplaats. Van de CB 750 Had ik nog nooit gehoord? Is ook niet gek als er maar 800 geleverd zijn. Wat wel ironisch is voor Honda, is dat het toen flopte en nu wel erg in is een automaat !! Honda heeft NU heel veel automaten in het programma.
Dag Rene. Die 400 was ik niet vergeten hoor. Maar op de gratis online versie van AMK houden we zaken wat compacter. Maar met een aobonnement op AMK ben je helemaal het basje. Er staat trouwens nog een 400 Automaat te koop bij Loods 8 in Arnhem
Dolf, was nog iets met de kickstarter van dit model, die lag los onder het zadel voor nood. Volgens mij heeft Roadrunner er ook eentje (of gehad) heb hem daar IRL gezien.
Klopt. Volgens mij net als bij de eerste Goldwings.
Leuk artikel weer Dolf !
Kan me herinneren dat ik als H-D rijder/chopper bouwer m,n helaas al lang overleden vriend zo,n 25 jaar geleden aanbood om zijn Honda CB 750 F2 mee te helpen om er een soort Low Ratbike van te gaan maken. Low budget dus. Frame verlaagd onder de buddyseat, kortere achterschokbrekers wat naar achteren dmv de bevestigingsbeugels op de achterbrug naar achteren te lassen en geplaatst en matzwart gespoten.EN als laatste van het HONDA logo op de brandstoftank de A er aan beide zijden afgezaagd, weer met dikke dubbelzijdige tape er op geplakt. Eindresultaat: Als men hem zag rijden en vroeg: wat voor een motor is dit? Antwoordde hij steevast: Een HOND !
“ZIT!”en “BLIJF!” Zo doe je dat met Honden Zo’n F2 is intussen ook al een klassieker!
Issie braaf !? Gaat ie mee !? VOLG! En zo hoort dat. Ha Ha. Als ze maar luisteren naar het baasje. WOEF WOEF.