Een auto waar je vriendschap mee sluit, tenminste dat is wat General Motors graag wilde. De Opel Kadett was ruim, pittig en handig, zeker omdat er verschillende uitvoeringen waren zoals de caravan en de coupé. Deze fraaie 70-55-BU van 1966 is een luxe wagen in alle opzichten, in de eerste plaats een auto die de showroom van de plaatselijke dealer in Dokkum (Opel Wouda) bijna nooit verliet en jarenlang werd tentoongesteld. Na het sluiten van het bedrijf kwam de Opel in handen van een verzamelaar, en ja een discussie wie de mooiste heeft? Dat kun je in klassiekerland niet maken, ieder merk heeft zo zijn schare aanhangers gekregen, de aantrekkingskracht is voor een ieder anders. Wat wel gezamenlijk is, is de passie voor de automobielhistorie. Deze Opel Kadett is dan ook een prachtig tijdsbeeld uit de jaren 60. DdJ
Ik dank de redactie voor het sturen van dit soort artikelen. En inderdaad nog gratis ook. Ik lees ze met veel plezier, en hoop ze nog lange tijd te mogen ontvangen.
Het is een erg laat exemplaar, want deze A-Kadett is tot de zomervakantie van 1965 gebouwd. Het waren inderdaad kwalitatief prima auto’s, dat moest ook wel, want de Kadett was het wapen tegen de toen oppermachtige VW 1200. Om de Kever te verdringen moest hij net zo degelijk zijn, maar meer ruimte bieden, een grote kofferbak hebben, een sterke watergekoelde motor waar hij hoort (tussen de voorwielen), een volledige gesynchroniseerde versnellingsbak, een werkzame kachel, een groot glasoppervlak en dat alles voor dezelfde prijs, waarbij het onderhoud goedkoper moest zijn en de inruilwaarde hoger.
De Kadett is in alles geslaagd.
Mijn zus heeft jaren met zo’n Opel Kadett gereden.Nooit problemen. Op een dag was ze bij mij op visite en vertelde dat de Opel een fijne auto was. Alleen het optrekken was niet geweldig.Wat bleek: ze trok altijd op in de derde versnelling. De eerste en tweede versnelling waren voor haar toen een openbaring. Opeltje had het zwaar te verduren gehad maar gaf geen krimp. Geweldig auto’tje.
Was je zus blond ??
Doet me denken aan dat verhaal van de mevrouw die een nieuwe Daffodil kocht maar steeds terugkwam met klachten: “hij staat zo te bokken bij het stoplicht” en “hij verbruikt zo veel”.
De monteur kon elke keer niks verkeerds vinden en werd er moedeloos van. Tot hij een keer een idee had. “Misschien rijdt u wel steeds plankgas of zo”. Hij mocht een stukje meerijden.
De dame stapte in, trok de choke een eind uit, hing daar haar handtasje aan en reed zo weg, “ja, handig, dat uitschuifbare haakje”.
Prachtige reportage en verbluffend mooie foto’s. Not!
Als er geen stof is, hoef je ook niet te zuigen… vakantietijd?
We publiceren normaal een artikel per dag, gisteren 2 met deze. Een foto met een uitgebreid bijschrift. Leuk toch? En helemaal gratis bovendien!
Mooi stukje van een prachtig karretje 🙂