De andere V twin: De Morini 350

Zelf heb ik er twee gehad. Als wederdienst voor wat werk voor Harm Heuvelman van Back to Classics.

De Moto Morini 350: De andere V-twin uit Italië 1973-1981

Ik was ‘in’ voor de deal omdat ik de Morini’s mooi vond. En dat de ene de koplamp miste en de andere een blijkbaar onoplosbaar elektrisch probleem had? De wat doorleefde zilvergrijze Strada Touring uit 1974 verhuisde naar Lochem. Het beeldschone exemplaar met de spookstoring bleef me dwars zitten totdat Rob Koster uit Heemstede met de oplossing van de problemen kwam.

En die problematiek was 100% Italiaans. De spoel van de ontsteking bleek voorzien te zijn van een water aantrekkende laklaag. Als de Morini dus na een langere rit werd weggezet in een omgeving met een vochtige atmosfeer, werd de spoel ‘nat ’door condensatie. Natte spoelen sluiten kort. En bij kortsluiting zijn er geen vonkjes… Als de zaak dan weer eens was uitgedampt, dan liep de Morini weer voorbeeldig. Rob Koster wikkelde een nieuwe spoel. Probleem opgelost! De zich sinds die tijd perfect gedragende Morini is daarna ooit in de collectie van wijlen Hans Bezemer terecht gekomen.

Een nieuw ontwerp

Intussen was die 350 cc twin het eerste ontwerp van Franco Lambertini voor Morini. Lambertini had er niets meer of minder mee bedoeld dan een kwalitatief hoogwaardige, zuinige en betrouwbare motor voor dagelijks gebruik. Evenzogoed kostte zo’n Morini bijna net zoveel als een CB 750. Maar ach, wat Italianen ook maken: het uiterlijk schoon zit ze blijkbaar in de genen geweven.

Een motor voor iedereen

De eerste advertentie voor de nieuwe Morini stond in het Italiaanse maandblad Motocyclisme en liet duidelijk zien dat de Morini voor ‘alle soorten’ motorrijders was bedoeld. De nieuwe Morini werd op de Motor Tentoonstelling van Milaan in 1971 onthuld. In de jaren daarna zou deze krachtbron, dankzij zijn modulaire ontwerp (zo waren de cilinders en koppen ‘voor en achter’ uitwisselbaar), verder ontwikkeld worden.

Dat resulteerde in twins van 250-500 cc. Om koelingsproblemen van de achterste cilinder te voorkomen was die 5 cm “opzij” gezet. Dankzij de benen van de berijder, die werken als een spoiler, is de achterste cilinder vaak koeler dan de voorste. Plan gelukt!

Daarnaast werden blokken ‘zonder de achterste cilinder’ van 125 en 250cc gemaakt. Modellen met de 125/250cc ééncilinders bleken uiteindelijk niet zo’n groot verkoopsucces als de tweecilinders. Maar wat het publiek echt verbaast bij de onthulling van deze motorfiets zijn niet alleen de cilinders. Het is het totaalpakket van technische oplossingen, dat samen met het uiterlijk, meteen overtuigt.

Vanaf het begin van de productie was de Morini 350 V-twin immers voorzien van:

• Een zesbak (zeer ongebruikelijk in die dagen).
• De volledig elektronische ontsteking (CDI, dus zonder contactpunten) van Ducati Elettronica, voor het eerst toegepast op een serie motorfiets.
• De elektronische toerenteller (op latere modellen vervangen door een mechanische teller) en een volledig elektronische spanningsregelaar.
• De aandrijving van de nokkenas door een tandriem (voor het eerst toegepast op een serie motorfiets).
• De verbrandingskamers in de zuigers. De cilinderkoppen zijn volledig vlak, volgens het zgn. ‘Heron principe’. Dit systeem komt regelrecht uit de auto racerij.
• Een droge platenkoppeling (ook al uit de racerij afkomstig).
• De electromagnetische benzinekraan.