De milieuzones in ons land- en dan met name in Utrecht en Rotterdam- blijven de gemoederen bezig houden. Regelmatig druppelen de berichten over de misstanden en het uitblijven van effect binnen. Onlangs publiceerde de RIVM nog een rapport waaruit de daadwerkelijke impact van de Utrechtse milieuzone op de luchtkwaliteit bleek. Ook in Rotterdam kwamen de afgelopen tijd weer zaken aan het licht, die tot vraagtekens en discussie leidden.
Zoals vaker op deze pagina’s is aangegeven: milieuzones werken niet. Het RIVM rapport over de invloed van de milieuzone op de luchtkwaliteit sprak boekdelen. Zelfs Groen Links wethouder Lot van Hooijdonk leek de handdoek van het haakje af te halen. Zij gooide het nog niet in de ring, maar stelde wel dat het handhaven en het reguleren van milieuzones in ons land nu toch ook een landelijke verantwoordelijkheid moest gaan worden. Een passage, die reeds in het Regeerakkoord is opgenomen. Verder werd duidelijk, dat meer dan 90% van de vervuilende stoffen zijn oorsprong buiten de gemeentelijke grenzen van Utrecht kende.
Excessen in Rotterdam
Ook in Rotterdam bleek de idiotie van de milieuzone. En vooral: de willekeur. Eerst was er ontzetting over het feit dat een campagneteam van de gemeente Rotterdam de milieuzone in de havenstad betrad, mét een auto die normaal gesproken wordt beboet bij het betreden van het verboden gebied. In dit geval kozen de verantwoordelijken ervoor om met een Volkswagen Transporter T3 met een dieselmotor in het achteronder de grenzen van het milieuzone gebied te overschrijden. Ontheffing of niet: het is van de zotte dat lokaal verantwoordelijken het zelfbenoemde slechte voorbeeld geven. Het werd dieselend ingezet, tot ontzetting van diverse belanghebbenden die vanwege de regels hun oudere voertuig verkochten of bij herhaling zijn beboet.
Rechtbank: boete onrechtmatig
Verder was er het verhaal van Joris Rockx. Hij betrad met zijn Renault 4 F6 uit 1983- doelbewust- de milieuzone. Foute boel, want de Rotterdammer mocht een boete van €99,– begroeten. De flitsfoto vormde het bewijs van het feit dat de Renault op verboden terrein reed. Maar de eigenaar besloot, om zich goed te verdiepen in de beleidsregels. De flitsfoto voldeed niet aan de voorschriften, en Joris hoefde zijn boete niet te betalen.
Flitsfoto belangrijker dan daadwerkelijke overtreding
Ook dit verhaal kent absurditeiten. Wanneer een flitsfoto niet aan de voorschriften voldoet, dan heb je met terugwerkende kracht vrij spel. En daar zit hem de kneep. Het ontbreken van een bord op de foto is leidend voor handhaving, en niet het feit dat iemand bewust met een zogenaamd vervuilende -en dus verboden- auto de milieuzone betreedt. Het gemeentelijke beleid in Rotterdam laat dus ruimte voor nevenzaken. En juridische procedures, die kostbaar zijn en nog zullen doorlopen, want Vrouwe Justitia is inmiddels in beroep gegaan tegen de verworpen boete. Dit krachtenspel is een uitvloeisel van het willens en wetens in stand houden van een niet werkende maatregel, die volledig in scheepsdiesel- en industrierook opgaat.
Gemeenteraadsverkiezingen tonen verschillen aan
Binnenkort zijn de gemeenteraadsverkiezingen. Het is maar zeer de vraag hoe het lokaal politieke landschap er na maart 2018 uit zal zien. De kans is groot dat in Utrecht alles blijft zoals het was, aangezien Groen Links volgens de peilingen de grootste partij in de Domstad is. Maar de kans dat in Rotterdam het nodige gaat veranderen binnen het politieke landschap is minstens zo aannemelijk. Het is nauwelijks voor te stellen dat D’66 in de havenstad een breed draagvlak biedt. Het houdt voor het milieubeleid in dat de tegenstellingen in beide steden tot verschillende maatregelen blijven leiden. En dat is precies, wat een goed landelijk beleid moet voorkomen.
Passage in Regeerakkoord effectueren
Het wordt tijd dat de landelijke politiek de passage in het Regeerakkoord in daden gaat omzetten. Of met terugwerkende kracht de motie van Barbara Visser op waarde gaat schatten. Zij pleitte met voor het afschaffen van milieuzones en vergaarde een kamer meerderheid. Tegenstrijdig genoeg hebben de lokale politici sindsdien in diverse steden hun eigen parochie alleen maar meer gediend, en de ogen volstrekt gesloten voor het nut van landelijk beleid. Zij zingen hun eigen milieulied. Hierdoor mag de niet begrijpende burger nog steeds niet uniforme plannen begroeten. En excessen, zoals die bijvoorbeeld de laatste tijd in Rotterdam hebben plaatsgevonden. Excessen ook, die opnieuw aantonen dat milieuzones niet meer houdbaar zijn. En vervangen moeten worden door verkeersluwe gebieden, die door een verbeterde infrastructuur mogelijk moeten worden gemaakt.
