Sluitingsdatum novembernummer: 23 september
Austin Allegro uit 1978 van Rein. Een positieve perfectie.
Het mooiste cadeau wat je als autoliefhebber kunt geven is oprechte aandacht voor een bijzonder project: Een tweede leven voor de Austin Allegro uit het tijdperk van British Leyland. Wij zetten de klassieker graag in de schijnwerpers.
Door: Dirk de Jong
Rein: “Het spreekt vanzelf dat ik enthousiast ben. De restauratie brengt me in een flow toestand en helpen me te ontspannen. Het onderbreekt mijn normale routine. Sterker nog; hij neemt me zo in beslag dat ik soms de tijd vergeet. De restauratie is een verrijkende ervaring, iedere liefhebber weet dat als je van je hobby houdt je bijna een ander mens voelt. Ik zie in de toekomst als beloning van mijn inspanning door een als nieuwe Austin Allegro op de weg te zetten. En ik geef het toe. Ik ben een perfectionist waarbij ik op mijn eigen manier vorm aan geef.
Allegro: Better than ever?
Was de autopers bij de introductie niet enthousiast? Of doordat hij hoog op de wielen stond, en daardoor een wat andere uitstraling dan zijn voorgangers had? Was het door de bijzondere hydrogas veersysteem? Was het door de roestgevoeligheid? Dat de reputatie niet goed was bleek uit de verkoopcijfers. Hoewel de Austin het in het begin goed deed in zijn thuisland. De Austin Allegro was er in maar liefst zes verschillende uitvoeringen; de 1100 de luxe met twee deuren, de 1300 super de luxe in twee- of vierdeurs uitvoering. De 1300 en 1500 special met vier deuren en tenslotte een Estate uitvoering 1300 Super luxe.
Professionele aanpak
Een bijzonder project wat respect verdient! Restauratie is mooi, maar mooi restaureren is ontzettend moeilijk. De motor is inmiddels gereviseerd, alle gemonteerde onderdelen zijn nieuw of nieuw gemaakt. Nu al kun je zien dat de Austin Allegro straks mee kan doen in ‘show and shine’ en het tijdsbeeld geeft van de jaren 70. Dat Rein een toegewijde liefhebber is blijkt duidelijk uit dit verhaal. Hij hanteert de vertrouwde formule: Zoektocht naar onderdelen, de spanning om deze weer als nieuw te maken en de restauratie tot een goed einde te brengen. We zijn benieuwd naar het definitieve resultaat.
Lees ook:
– Austin A30: Apart van vorm en uitvoering
– Austin/Morris 1300 GT. Sportieve en begerenswaardige ADO 16 modellen
– Een Austin Allegro 1500 Special. Pauze op de Markerheide
– Austin A40 Sommerset: Berndts auto
– Austin 3 Litre. Een zeperd van jewelste
In 1975 tweedehands een Allegro 1300 gekocht die behandeld was met Dintrol…Tot in 1983 mee gereden zonder roestproblemen. Aangename auto om mee te rijden, plakte aan de weg, binnen ruimte zat, aangename zit, maar een onhandige kofferklep. Technisch een probleemgeval: elke 2.000 km was een bijstelling van de ontsteking nodig om een aanvaardbaar benzineverbruik te behouden. Soms kwamen eigenaardige geluiden opduiken of begon een getuigelampje een eigen leven te leiden. Meestal kleine defectjes die echter geen geld kostten om die te herstellen. Alles bijeen niet zo slecht…..
In 1976 mijn eerste Allegro gekocht. Prima auto, probleemloze kilometers, geen roest, geen olie. Hij kwam dan ook uit Seneffe, waar ze de auto kennelijk beter assembleerden dan in Engeland. Ik heb er 10 jaar in gereden, daarna overgeschakeld op Mini en Metro, Meastro, Rover 213, 216. Engelse auto’s ( ook die met Japanse genen) zijn heerlijke rijvoertuigen met een eigen karakter. Na de val van Rover 😢 werd het logischerwijs Honda.
Uiteindelijk als cadeau van mijn echtgenote weer een Allegro gekregen, want ik kon het model qua rijplezier niet vergeten. Hij/zij is er nog steeds, inmiddels 40 jaar oud en roestvrij. Alleen de gasvering moet opgeknapt worden, dan komt er weer een beauty op de weg.
Overigens is die restauratie een juweeltje van prachtwerk, schitterend gedaan.
Eind 70er begin 80er jaren 2 van deze auto’s gehad voor een personeelslid, die daarvoor een Citroen GS had gereden. De Citroens waren mij in aanschaf t.o.v. de Allegro’s te duur, maar uiteindelijk bleek goedkoop toch duurkoop. Ik dacht later never een British Leyland product, ben toch nog een keer geschwicht voor een Morris Minor 1000 als hobbyauto, maar ook die heb ik dit jaar in consignatie gegeven en nu maar hopen dat die verkocht wordt, want bij een gebruik van ongeveer 250 Miles per jaar had ik gemiddeld € 500,00 kosten. Ze hebben soms leuke ideeen die Engelsen maar hun beloftes zijn niet altijd even waar.
Mijn schoonbroer kocht in 1979 een nieuwe Allegro.Na 3 jaar verkocht wegens overmatig olieverbruik.Mijn garagist noemde de Allegro een ramp op wielen.
Mijn schoonbroer kocht een nieuwe Allegro in 1979.Na drie jaar verkocht wegens overmatig olieverbruik.Mijn garagist noemde de Allegro een ramp op wielen.
Mijn vader reed een nieuwe Allegro in 1978 model Green Arrow speciale uitvoering, 60.000 km 4 jaar probleemloos mee gereden. Techniek was niet zo slecht dan vaak werd verteld.
Dit was de slechtste auto die mijn ouders ooit gehad hebben en de aanleiding om voor het eerst een nieuwe auto te kopen, een Lada 1200S voor 9.999 gulden
Ontzettend leuk dat er ook mensen zijn die nu eens niet een Amazone, DS ,A type van Citroën etc maar een laag op de liefhebbers ladder staande en altijd uitgelachen auto eens technisch tip top maken.
Kosten noch moeite gespaard. Complimenten !
Zelf rij ik en ‘83 Dyane..
8 jaar genoten van een Estate. Nimmer problemen gehad. Nu en dan de vering op laten pompen. Het olieverbruik was wel een dingetje. Meer het lekken dan verbruiken. Toen vond je het niet zo’n probleem. Standaard elke week bij de Hema een liter olie kopen. Was een fijne auto.
Een memorabele verschijning op de wegen van weleer. In mijn jeugd genoeg van die mooie auto’s zien rondrijden. Wat helaas ook goed is blijven hangen, is de wetenschap dat ze behoorlijk vatbaar waren voor de ‘bruine pest’. Jammer. Een goede restauratie kan ze alleen maar beter maken.
Ik persoonlijk vind die ADO16 op de achtergrond veel interessanter!
Ook leuk, ieder is welkom bij onze club het AMRWRegister met natuurlijk een Austin Morris Riley of Wolseley uit de tijd van British Leyland Motor Corporation
Hele mooie auto’s waren het
IDE WOBMA
Ik heb ze vaak overgespoten,ze stonden al te roesten in de folder!
Later zijn ze ook de folders gaan tectyleren en ging het een stuk beter.