Volkswagen Jetta. De eerste tweeduizend kilometer

Op 27 juni 2023 werd ik eigenaar van een originele Volkswagen Jetta 1.6 uit 1987. Mijn hobbyauto werd op 3 juli van dat jaar op kenteken gezet. De eerste eigenaar was zuinig met opties, maar bestelde wél centrale portiervergrendeling, én een rechterbuitenspiegel. De twee volgende eigenaren waren ook zuinig: met het aantal gereden kilometers. De Jetta stond op 82.480 kilometer bij aankoop, en dat is een schijntje in 36 jaar tijd. Een kleine drie en een halve maand verder staat de teller op 84.500 kilometer.

De Jetta zat destijds in het aanbod van Gerard Kramer Klassiekers in Wolvega. Eigenlijk was de keuze- zeker na een proefrit- snel gemaakt. De Volkswagen zat nog in de categorie betaalbare klassiekers, maar dat was niet de enige reden dat hij nadrukkelijk mijn belangstelling trok. De meeste Volkswagen Jetta’s uit de jaren tachtig zijn ten prooi gevallen aan een vergaande vorm van customizing, en kom je vaak in de vierdeurs trim tegen. Het enige wat de eigenaren gedurende 36 jaar aan mijn beoogde klassieker veranderden was de montage van een trekhaak, een Blaupunkt radio en een interieurantenne. En: deze in Jadegrün gespoten Jetta aan iedere kant niet twee, maar één portier.

Bovendien heb ik een zwak voor de Duitse producten uit die tijd, niet in het laatst omdat zij werden vervaardigd met een immense portie verantwoordelijkheidsgevoel. Japanners en Zweden konden dat ook. De Jetta is zo’n voorbeeld van oerdegelijke bouw, van overzichtelijkheid, hij geeft het gevoel van ‘spring maar achterop bij mij’. Alles is nog steeds solide, en dat merkte ik ook tijdens de proefrit die ik maakte. Ik reed zó met de Jetta weg, alsof hij al drie jaar in eigendom was, ik nooit iets anders gewend was. En binnen de kortste keren wist ik het. Déze Volkswagen gaat de V50 gezelschap houden.

Er hoefde weinig te gebeuren aan de Volkswagen. Een nieuwe waterpomp was noodzaak, de VW kreeg nieuwe vloeistoffen. En verder bleef alles zoals het was. Op 27 juni nam ik de sleutels in ontvangst, en al snel draaide ik de nodige kilometers met de Jetta. Een cursusdag was goed voor de eerste langere rit, ‘s avonds reed ik nog naar VW-adept Thomas in Jonkerslân, en weer een dag later bezochten fotograaf Bart Spijker en ik Ron Moës, een stuk onder Utrecht. Daar maakten we een reportage met Ron en een subliem gerestaureerde Porsche 911 Targa uit 1967. De Jetta overbrugde de afstand van Leeuwarden naar Lopikerkapel vice versa moeiteloos. “Meer heb je niet nodig”, zei Ron meerdere malen. En Bart bestuurde de Jetta op weg naar fotolocaties en op weg terug naar het noorden. Geen centje pijn, en goed voor een verbruik van 1 op 16.

Inmiddels is de VW ook opgenomen in de colonne van de vriendengroep uit Schalsum. In colonne brachten we onze overleden vriend een eerbetoon, en het was speciaal om dat te mogen en kunnen doen. Het lijdt geen twijfel dat onze optocht van ondergeschikt belang was aan het verdriet, maar de schrale troost was dat we wisten dat onze overleden vriend dat prachtig had gevonden. Een paar weken later bezochten we de Oldtimerdag in Tzummarum, en dat was het uitgestelde evenementdebuut. Bovendien zet ik de Jetta ook wel eens in voor woon-werkverkeer, en dan blijkt hoe gemakkelijk de auto meekomt met het verkeer, en vooral: hoe comfortabel deze Joris Goedbloed zijn kilometers onder zich door laat glijden. Niet in het laatst, vanwege het soepele onderstel en prima zittend en ondersteunend meubilair. En vooral: oog voor ergonomie en juist getekende verhoudingen in het interieur. En wie een grote boodschap wil doen of veel bagage wil meeslepen: de Jetta is uitgerust met een dijk van een kofferbak.

Inmiddels verving Peter de Roy preventief de distributieriem, en stelde hij de gevoelige Pierburg carburateur af. Dergelijke finesses deden de auto goed, zeker de juiste afstelling van de carburateur maakt dat de RF motor nog mooier ronddraait. Over de motor gesproken: deze verbruikt geen drup olie en koelvloeistof. Ook dat is een fijn gegeven. Wel komt er een V-snaartje aan. Cosmetisch gezien zijn er weinig wolken aan de lucht, maar er zijn wel een paar plekjes die in de gaten gehouden moeten worden. En deze zijn simpel te verhelpen. Mogelijk gebeurt dat dit jaar nog, maar de stallingperiode komt eraan. De auto is moeiteloos dagelijks te gebruiken (ik doe dat overigens niet in de regen). Maar ik zet hem in als overgangsregeling auto, de winterse invloeden wil ik de Jetta besparen.

Na de jaarwisseling worden de velgen gestraald en gepoedercoat, en ik overweeg sterk een Dinitrol behandeling. En hoog in het dashboard, op de voor VW’s uit die tijd zo gebruikelijke plek, prijkt over een tijdje een Blaupunkt DAB+ radio, in retrotrim. Nu biedt een JBL speakertje soelaas voor de playlist op de telefoon. Heeft ook zijn charmes, zoals de Jetta zijn kwalitatieve charmes regelmatig openbaart. Een ongelooflijk fijne, trouwe klassieker, die met terugwerkende kracht bewijst waarom veel mensen voor de kwaliteiten van de Volkswagens van destijds kozen. Hier ga ik jaren plezier van hebben. En ik hou u op de hoogte.

De eerder gepubliceerde rijimpressie van de Jetta (met meer foto’s van de VW- leest u hier.

‘