Sinds 27 juni 2023 ben ik de eigenaar van een Volkswagen Jetta 1.6 uit 1987. Ik hou u regelmatig op de hoogte van de ontwikkelingen en de ervaringen. Vorige week haalde ik de auto weer op. De tijdelijke, mooie en droge verblijfplaats in Sexbierum is verruild voor het asfalt. En de Jetta doet weer, waarvoor hij ooit in West-Duitsland (toen heette het land van onze oosterburen nog zo) werd gebouwd: rijden.
Inmiddels zijn we 300 kilometer verder. De kilometerstand is nog steeds- gemeten naar de bijna 37 jarige leeftijd- maagdelijk. De totaalteller- de enige teller die VW in deze uitvoering monteerde- geeft slechts 85.710 kilometer aan. Ik kan u vertellen: die eerste Jetta-kilometers van 2024 waren heerlijk. En niet geheel toevallig legde ik deze af tijdens een persoonlijk nogal bewogen week. Daar ga ik u verder niets over vertellen, maar reken maar dat zo’n oerdegelijk gebouwde en comfortabele Jetta veel klassieke troost kan bieden.
De Jetta is dus wieder auf Kurs en het kostte de Volkswagen heel weinig moeite om weer gezellig aan te haken bij het verkeersbeeld. Voordat de Volkswagen zijn intrek nam binnen het winterverblijf kreeg hij nog een beurtje. Filters, koelvloeistof en olie werden vervangen. En ik vulde voordat de Jetta werd gestald de brandstoftank voor driekwart. Uiteraard met E5 (98) benzine. Zo kon de auto dus weer fris op weg. Geen moment had ik het idee dat de Volkswagen meer dan drie maanden in de pauzestand had gestaan, want de motor pakte direct fijn op. Alsof ik tijdens de MRB-overgangsregeling iedere dag met de Volkswagen had gereden.
Hij gaat zo gemakkelijk met het verkeer mee, de Jetta. En tegelijkertijd merk je dat er lichtjaren verschil zijn ten opzichte van de afstemming van het echte moderne vervoer. Hij rijdt anders, hij voelt anders. Rustig en vertrouwd. En tegelijkertijd ben ik iedere keer toch weer verbaasd als je het gaspedaal bij 100 kilometer per uur in het vierde en laatste verzet indrukt. Dan is de motor met zijn 72 DIN-pk best gretig, en versnel je gemakkelijk naar 120/130 kilometer per uur. Dat is bij een inhaalmanoeuvre handig. En het is dan ook fijn om de auto weer rustig terug te laten zakken naar een gangetje van 95 a 100 kilometer per uur.
Er staan zaken op de rol. De bumpers moeten blijvend zwart worden, en daar hebben we inmiddels een plannetje voor uitgerold. Verder overweeg ik de plaatsing van een Blaupunkt DAB+ radio (in retro outfit). De oude is natuurlijk origineel, én nog voor de aflevering door EVAM in Vleuten ingebouwd. De firma Dinitrol kan straks (zomerprojectje) enige pecunia tegemoet zien. En verder pak ik de velgen aan, of laat ik dat doen. En zo zijn er nog wel een paar puntjes. De carburateur-voorverwarming vervang ik, en de regelaar van de dashboardverlichting moet ook kurenvrij worden, net als de grootlichtindicatie.
Maar eerst genieten. Zo één, a twee dagen in de week laat ik de Jetta even uit. Voor een klein ritje, voor een woon-werkrit. Whatever it may be: de Jetta gaat weer voor veel plezier zorgen. Misschien gaat-ie ook mee naar Oerol op Terschelling. Of naar een groot muziekfestival in Duitsland. We gaan het zien.
Zo langzamerhand herkennen omstanders zijn originaliteit ook, zijn vergaand originele staat springt in het oog. “Zó zie je een Jetta uit die tijd niet vaak, en dan ook nog eens in een tweedeurs uitvoering.” In alle bescheidenheid: die herkenning en de glimlach zijn mooi. “Back to basics, en hij doet het altijd. Meer heb je ook niet nodig.” Ook deze uitspraak kwam afgelopen week voorbij. Heerlijk toch? En het is precies dát gegeven, dat maakte dat ik vorig jaar juist deze Volkswagen bij Gerard Kramer Klassiekers in Wolvega kocht. Als de kippen was ik erbij.
Na de winterslaap weet ik opnieuw waarom. Hij is een schot in de roos. Midden in de roos. Je kunt van auto’s houden. Er een grote liefde voor voelen. De Jetta bewijst voor mij, waarom dat zo is. Omdat hij is zoals hij is. Want hij maakt waar, wat je van hem verwacht. Hij heeft geen pretenties nodig, maar presenteert op organische wijze zijn zelfvertrouwen. Hij doet wat hij je belooft. Hij is volkomen betrouwbaar. En zeker dat laatste is vandaag de dag -binnen alle facetten van het leven- al lang geen vanzelfsprekendheid meer.
Meer Jetta? Lees onder meer dit artikel.
“vroegah”, toen deze Jetta nog gewoon een golf-met-kontje was, en geen klassieker, kwam er bij ons iemand die eenzelfde model had, maar dan in lichtgrijs.
Maar ook toen was het al een zeldzame verschijning op ‘sHeren wegen.
Dat sedan-model is bij Volkswagen nooit een doorslaand succes geweest (in dit deel van de wereld).
Mooie Mk2 Jetta – ja, die EA827 motoren hadden en hebben over het algemeen weinig werk aan de lichte auto en de 1600 in “mijn” Golf CL uit 1990 (had wel de dagteller en een klok waar bij de GL en hoger de toerenteller zit) voelde zich het beste bij 140 in z’n vijf. Jemig, die auto moest een hoop doorstaan als leasebak maar hield zijn kranig en volgens RDW werd -ie pas in 2010 gedemonteerd… dat moet nogal een kilometrage zijn geweest want toen ik ‘m inleverde in oktober 1993 stond er dik 160000 km op de teller.
Het zou zo maar kunnen dat er grijze bumpers op de Jetta zitten af fabriek.
Zitten ook op mijn Golf 1 en die hebben er ook nog een Chrome bies in.