Het is een vraag die mij regelmatig wordt gesteld. “Wat vind jij de beste auto uit de geschiedenis?” . Toegegeven: dat is een lastige, het antwoord is namelijk van veel factoren afhankelijk. Bovendien ben ik niet zo stellig in dat soort zaken. Maar ik geloof tóch dat ik weet welke auto ik de beste uit de historie vind.
Wat is goed? Wat zijn de criteria? Vaak hoor je dat auto’s in de loop van de jaren- of liever gezegd: de decennia- beter zijn geworden. Natuurlijk. Op het gebied van vermogen, roestpreventie, aerodynamica, veiligheidsvoorzieningen, milieu, uitrusting, technologie en comfort heeft de auto natuurlijk altijd stappen gemaakt. Maar wanneer je aspecten als een zo hoog mogelijke leeftijd en dagelijks bruikbaar op alle vlakken naast elkaar zet, krijg je een andere perceptie van de ranglijst met de beste auto’s ooit. Ik kom dan niet bij steengoede auto’s uit Duitsland of Japan uit, maar ik land dan in Zweden. Meer specifiek: bij Volvo.
Kloekheid
De kloekheid van oude Volvo’s heeft natuurlijk in alle bescheidenheid een reputatie van jewelste. Voor klassieke en semi klassieke Volvo’s geldt eveneens: goed voor enorme kilometrages, vaak rock solid, stijf geconstrueerd en veilig. Steeds als ik achter het stuur van een klassieke of youngtimer Volvo kruip is er iets wat mij enorm aanspreekt. Volvo’s werden zéker vroeger gebouwd met het uitgangspunt: functie voor aaibaarheid. De wijze waarop oudere Volvo’s onder de huid kruipen is ontstellend nuchter. Oersterke materialen, geen streepje chroom teveel, bedrijfszekerheid ten top, loeisterke en krimp loze constructies en een geruststellende, nauwelijks pretentieuze behaaglijkheid. Zeker in de grote Volvo’s uit de jaren zeventig, tachtig en negentig kom je dat tegen.
Nuchtere en sportieve inborst
De voorgangers daarvan zorgden echter ook nog voor een aanvulling in retrospectief: een meer sportieve inborst. Met name de PV544 en de Amazon (vooral de 122 S) zetten Volvo ook sportief behoorlijk op de kaart. En waar de PV544 al klassiek was toen hij het stokje van de PV444 overnam, daar heeft een Amazon ook vandaag de dag ook nog altijd iets generalistisch, hoe klassiek de vormen ook zijn. Bij een PV544 draai je direct om, een Amazon is zó ingeburgerd als klassieker dat hij je soms misschien niet eens opvalt.
De PV544 was goed, de Amazon nóg beter
De twee Volvo modellen delen in technische zin veel, en ze werden negen jaar lang naast elkaar gebouwd. De Amazon (roepnaam, de officiële benaming werd buiten Zweden na verloop van tijd anders) was bijvoorbeeld moderner, nog stijver, meer bruikbaarder, had een grotere actieradius en vormde langzaam maar zeker de focus in het Volvo programma van weleer. Zeker totdat de 140-serie in 1966 kwam was dat zo.
Essentie
Een Amazon biedt van zichzelf al genoeg bedieningsgemak. Wanneer je met een Amazon uit 1965 of 1966 rijdt merk je niet eens dat hij (de Combi uitgezonderd) rembekrachtiging ontbeert, zo goed is die installatie voor elkaar. Stuurbekrachtiging is altijd welkom, maar in een Amazon niet per sé nodig. In een Amazon (en in menig voorganger en opvolger) wordt je ook nooit afgeleid van datgene waar het echt om gaat. Gelikte materialen, ragfijne Smiths meters, zorgvuldig weggewerkt plaatstaal: bij Volvo hoefde je daar vroeger niet om te vragen. Dat was ook niet nodig. Je kreeg er ongehoord veel veiligheid, volwassenheid, kracht, evenwicht en bedrijfszekerheid voor terug. Nuchtere kwaliteit mét een flinke scheut sportiviteit. In de Amazons waar ik mee reed merkte ik dat. NIets leidde af van hetgeen waar het bij autorijden echt om gaat. Een Amazon kan die koele essentie heel goed overbrengen. Tegelijkertijd is hij indrukwekkend goed. Hier gaat niets mis, vertrouw er maar op.
Ereplaats in de geschiedenis
Dat zijn facetten, die er voor zorgen dat een Amazon vandaag nog altijd heel goed inzetbaar is. Vooral met een LPG-tank achterin valt hij economisch nog heel goed op de weg te houden, en een beetje zorg en liefde doet de rest. Dan houdt een Amazon het heel lang vol. De laatste Amazon rolde in 1970 van de band, maar deze Volvo is vandaag de dag nog op alle vlakken inzetbaar als daily driver. Meer allround wordt het haast niet. En ik ken niemand die het 51 jaar na de productiestop vreemd vindt om een Amazon in het dagelijks verkeer tegen te komen. Logisch. Want dit is één van de beste auto’s uit de geschiedenis, zeker wanneer je een zo hoog mogelijke leeftijd van een auto relateert aan dagelijkse inzetbaarheid. Vilken fantastisk bil!
Twaalf jaar met Volvo gereden waarvan zes met een Amazon en de rest met een 144 van 1973 dat was een deluxe maar mijn voorkeur is toch nog altijd de Amazon geweldige wagen.
Spelfoutje in de kop. Moet zijn: Vilken fantastisk bil.
Maar inderdaad een gave kar!
Van de 18 auto’s (exclusief de MG-B dan) heb ik nu de 10e Volvo in eigendom. 2x 340, 1x 360, 1x 940, 1x V50, 1x XC70 en 4x V70, zowel LPG als benzine rijdt de diesel het prettigst. Weinig extra onderhoud, slechts 1x defect aan de aircomp. Bij hoge snelheden ca. 200km/u altijd veilig en goed sturend. Bij elkaar erg veel kilometers mee gereden. Zolang ik kan blijf ik ik Volvo rijden. De volgende wellicht een Recharge type, de C40 is een fraaie mobiel.
Flinke pluim voor Volvo, maar voor het gemak wordt de roest gevoeligheid even vergeten!
Alhoewel ik pas een jaar of 50 Renault rijdt en daar dus weinig nog over kan vertellen, heb ik in de ’90 er jaren een Volvo PV444H ingevoerd. Renault en Volvo hadden het plan samen te gaan, echter de Zweedse aandeelhouders zagen dit niet zitten…. Ik zag al een Espace met een lekkere motor… Maar de PV is nu alweer een aantal weken nu in mijn bezit en zie ik geen enkele optische wijziging aan de auto, zelf zal ik een rimpeltje hier en daar hebben, maar de Volvo is nog even glad als toen. Ook heb ik enkele Amazones ingevoerd, echt gezocht voor liefhebbers en via mijn Zweedse kennis slaagde dat steeds iets aparts en goeds te vinden. Zelf heb ik nog wel wat spijt van een speciale blauwe Amazon die ook naar een liefhebber ging, prachtige wagen, eigen geluid en echt -sterk spul-….. Leuk Volvo verhaal!
Om in de winter niet telkens bij -12 graden met de motor 40km op en neer naar mijn werk te hoeven rijden, heb ik toen een oud barrel van een niet heuse Volvo gekocht. Een 340. Wat voor één winter bedoeld was, werden er 6 winters. Ik moest het voorfrontje vervangen want de bruine pest had genadeloos toegeslagen bij 83er 340. Maar het is uiteindelijk een van de leukste auto’s geweest die ik ooit heb gehad. Dienstbaar door weer en wind. Al heb ik door opvriezend wegdek die 340 uit een zeer gevaarlijke slip moeten halen. Een achterwielaandrijver heeft zo zijn ‘eigenschappen’……
Al was het geen ‘heuse’ Volvo. Als ik er eentje hoor, draai ik mij nog steeds om of ga ik hem op een parkeerplaats nog steeds bekijken.
ik lees altijd met veel belangstelling uw nieuwsbrieven. Recent was ik foto’s aan het terugkijken van mijn bezoek in 2016 aan het EK Handbal in Göteborg. In de aankomsthal stond deze Volvo. De kenners zullen wel weten welk type Volvo dit is en door wie deze is gereden. Leek me wel leuk dit met jullie te delen.
Zeker. Vooral de rallyfans zullen hem herkennen. Dank voor de mooie foto overigens, een fraaie plaat!
ja prachtig die Amazons en ikke vil de r groage in hebn.
Kijkt U nog eens naar een grote Austin of Wolseley Farina 6 cylinders uit, die moeten er nog wel zijn, en anders een vroege Lancia Flavia. Ach dat zijn autos van mijn generaatsie. Jullie kunnen trouwens voorlopig wel vooruit,Borgward Isabella, Fiat 130, Ford P7 26M, Opel Commodore etc.etc.
Ik heb jaren lang Volvo gereden. Totaal heb ik er 7 gehad, van de 244 – 242- 740. Het onderhoud deed ik altijd zelf en als ze 500000km hadden gelopen kocht ik weer een andere, altijd een gebruikte. De Volvo is altijd mijn favoriete auto gebleven zeker toen ik nog werkte en ruim 100000 km per jaar reed. Ben allang met pensioen en heb nu een kleine zuinige auto maar de nostalgie blijft zeker nu mijn zoon ook Volvo rijdt.
Ook ik vind een Amazon begerenswaardig.
Echter, U stelt “”Nuchtere en sportieve inborst. Zeker in de grote Volvo’s uit de jaren zeventig, tachtig en negentig kom je dat tegen.””
==> Helaas is dat niet mijn ervaring.
Toelichting: Rond ’85-’90 reed ik een Volvo 245 en ook wel een 745.
Sportief? – Helemaal niet; Bij een beetje klaverbladbocht begon-ie achter weg te glijden. Op tweebaans- of vierbaans wegen: Om de 50 meter een stuurcorrectie.
Dus de passieve veiligheid was prima, maar de actieve veiligheid mankeerde.
Na discussies over (al weer) de hoogte van garagerekeningen, acuut twee Volvo’s ingeruild voor 2 Renaults.
Vooral de 21 Nevada bood minimaal zoveel ruimte als een 245, lag als een blok op de weg, was véél zuiniger en ik hoefde nooit stuurcorrecties a la Volvo uit te voeren.
Nogmaals, ik vind een Amazon ook fraai. Maar pas toen Volvo met een voorwielaangedreven 850 kwam werden deze bakken meer sportief en daarmee meer interessant.
vr.gr, Ruud K
Beste Ruud. Dank voor de reactie. ‘Nuchtere en sportieve inborst’ is de alineatitel, maar ik begrijp dat u het zo leest. Verderop schrijf ik echter dat een Amazon ook nog een vorm van sportiviteit toevoegde. De grotere jaren zeventig, tachtig en negentig modellen hadden dat in de regel inderdaad minder of haast niet. Ook geweldige auto’s trouwens.
Vriendelijke groet,
Erik van Putten
Het plezier van auto rijden kan zeker van invloed zijn op juist luxe en raffinament zoals bij Italiaanse auto`s leuk om een volvo met een maserati te vergelijken ik zou het wel weten
Vooral de goede en betaalbare verkrijgbaarheid van onderdelen en de vele specialisten in NL zorgen ervoor dat deze auto’s nog goed bruikbaar blijven. van een Amazon of PV kan je in 2021 bv nog steeds nieuwe spatborden kopen (soms is het wel zoeken, maar ze zijn er)
Een Opel uit de jaren 50 is ook goed en sterk, maar niet meer echt regelmatif bruikbaar wegens het onderdelengebrek.