Onlangs meldde ik dat ik met de al te zomerse temperaturen niet in ‘correcte’ motorkleding op de motor stap. En in het land waar overal over gemopperd wordt, maar waar alles wordt gedoogd resulteert dat in waardering, begrip, advies, afkeuring, en scheldpartijen.
Er zijn op het Internet ook allemaal fotootjes van erg zomers geklede motorrijders met asfalteczeem. Met kritiek, hoon, wijze woorden en advies. Van mensen die zelf motorrijden? Geen idee.
Dat vind ik vreemd
Ik weet dat motorrijden niet zonder risico is. Ik ben 64, rijdt (legaal) motor vanaf mijn 18e en ik denk dat mijn jaargemiddelde over die tijd zo’n 20D km is. Dus ik heb misschien wel 1.000.000 kilometers op de motor gezeten. Dat is geen prestatie. Het is gewoon een zaak van blijven rijden. Vroeger reed ik meer dan nu. Ik woonde zowat op de motor. In al die jaren ben ik er best een paar keer af gegaan. Soms prima verpakt. Soms lekker zomers gekleed. En het is inderdaad verrassend hoeveel opperhuid je al kwijt bent als je zelfs maar op een sukkeldrafje onderuit gaat.
Maar als ik teksten lees of hoor over “de vrijheid van het motorrijden” en het “op de motor één zijn met de omgeving en natuur?” Achter een toerkuip? Met communicatie via je oortje? In een perfect beschermend motoroutfit? Ik kan me daar boven de 25 graden weinig bij voorstellen. En een volledig actueel geklede motorrijder op een klassieker of een veteraan? Dat vind ik er heel vreemd uitzien.
In het leven kan nu eenmaal van alles misgaan
Mijn moeder heeft in het Jappenkamp gezeten. Daar heeft ze geleerd niet bang te zijn voor wat er zou kunnen gebeuren. Maar om op te letten wat er ‘in het moment’ gebeurt. Omdat momenten op de motor iets sneller gaan dan op een appelplaats in een Jappenkamp probeer ik iets ‘voor het moment’ te kijken.
Ik kijkt vooruit, ‘lees’ de weg en pas me aan aan de omstandigheden. En dat gaat al meer dan veertig jaar niet onaardig, op wat plaatschades en een sporadische breuk na.
Maar het hypercorrecte denken onder wat blijkbaar zelfs klassiekerminnende motorrijders heerst verbaast me. Reden die mensen al toen ze nog jong waren? Zijn ze pas met motorrijden begonnen toen de kinders uit huis waren en banen hadden? Zijn ze oud en verstandig geboren? Rijden ze zelf wel?
Vroeger was alles anders
Motorrijders met een beetje serieus motorverleden en ‘een zekere leeftijd’ hebben het allemaal nog mee gemaakt: Op de motor stappen met een paar stevige potten bier op. Je motor structureel op topsnelheid rijden. Wapperende haren vanonder een helmpje dat tegenwoordig nog geen toestemming zou krijgen om bij te klussen als mayonaise-emmertje. Kampvuren op campings. Viercilinders die daar in het holst van de nacht op nullast zover op toeren werden gejaagd dat de kleppen gingen zweven en de uitlaten stotterend knalden als luchtdoelgeschut met een ochtendhumeur? En de dijken? Dat waren perfecte circuits. Maar dan voorzien van prikkeldraadhekken in plaats van strobalen. Bij een Utrechtse motorclub waarvan de leden allemaal uit geldgebrek Harley reden was het een sport om van de uitrollende motor af te stappen en dan je eerste pils op hebben voordat de motor stil lag. Die sport heeft het niet gehaald op de Olympische Spelen.
Ik ken nog aardig van dat soort mensen/overlevenden
We rijden allemaal nog. We zijn intussen wat rustiger geworden. Halen soms mild herinneringen op. “Weet je nog toen…” Dat is prettig nostalgisch. Intussen is het iets koeler geworden. Het dragen van motorkleding lijkt nu minder een straf. En die koelte komt mooi op tijd.
Mijn vriend Geert is 83 en heeft zijn BMW zescilinder weg gedaan. Al motorrijdend kun je dus best oud worden. Rijden op zijn dikke BMW vond hij te gevaarlijk geworden. Maar hij heeft zijn R50/5 gehouden. Nu hompelt hij met wat kneuzingen en breuken in en om het huis. Hij is van een keukentrapje gevallen. Beschermende kleding in het huishouden, dàt zouden ze verplicht moeten stellen!
En als we dan de tweewieler pakken? Dan het liefst een fiets, maar met een helm en kevlar handschoentjes. Maar laten we in de tussentijd niet boos op elkaar zijn. Daar is het leven te kort voor.
Leuk stukje Dolf ik had meestal een allegaartje aan,meestal tegen de kou en regen,want met een Dnepr met span kun je altijd rijden,zelfs met sneeuw en ijs.Inmiddels na een flinke ziekte,blijft toch kriebelen.Wat het wordt? niet te modern,denk BMW.Maar zes cilinders voor een BMW vind ik ook wat te gortig,ik had er zelfs nog nooit van gehoord.
Doe eens gek: Koop weer een Ural of Dnepr. Richard Busweiler heeft keuze genoeg. En ze zijn nu nog betaalbaar 🙂
Ach… Ik geloof dat we in de loop der jaren wat verstandiger zijn geworden. Milder ook. En het is nogal wat drukker op de wegen tegenwoordig. Er staan ook overal bermkassa’s met hun genadeloze ‘na correctie reed u 3 km / u te snel’. En peuters vluchten tegenwoordig met de handen over de oortjes als ze een motorfiets horen. Bij het winkelcentrum ben ik na het boodschapjes doen aangesproken door een dame die trots meldde dat ze net haar man verboden had om motor te gaan rijden. Waarschijnlijk zit die nu dus de hele dag achter zijn schermpje om porno te kijken. Lekker veilig 🙂
Hr. Peeters.
Mooi beschreven, het feit dat we her en der risico’s accepteren. En inderdaad ook in huis. Want die heerlijke meloen die in je hand balanceert kan ’n minuut of wat later sappig genot in tranches geven; of al luttele seconden na bewondering als 2 kg fruitbom een kleine teen pletten. Vanwege die blote voeten namelijk, omdat dat lekker loopt in de warme tijd.
Wat dat met auto’s te maken heeft? Die bracht je thuis met die grote groene of gele kogel, want ermee eenhandig sturend fietsen zou linker geweest zijn.
Dat luchtdoelgeschut met ochtendhumeur kan ik me ook nog levendig herinneren..
Inclusief een incidentele drijfstang door een carter kijkend..
Helaas is door een auto-ongeval buiten mijn schuld motorrijden niet meer voor mij weggelegd, maar ik reed ook heel vaak gas stuit met de oude Z1000…
Dolf.
Mooi geschreven, de spijker op zijn kop.
Erg herkenbaar, zelf blijf ik bij voorkeur rijden met een goed pak aan.
Een ieder moet vrij zijn in zijn/haar keuzes, wat betreft gekozen veiligheid.
Als er maar goed over na gedacht is.
Groet.
Gerard
Blijft het feit dat wij mannen toch wat de neiging hebben om pas achteraf na te denken 🙂
Scheldparijen, dat is wel heel eng….
Goed gezegd, of op zijn Engels: Hear,hear :). Zelf 15 jaar motor gereden x 15000km op eenzelfde manier als jij beschrijft, bevalt prima. Gun elkaar wat ruimte.
Hé Dolf, vinger op de plek. Ik ben generatiegenoot, nooit een kuip of schermpje gekend, ooit fervent XT500 rijder, daarna Norton Commando, je kent het wel: wil je remmen, schakel je op…..en dan wordt een bocht een steeds groter wordende uitdaging. Met maatje op XR het Iberisch schiereiland rondgereden met helm (niet verplicht), korte broek en crosshandschoentjes vanwege de piano. Je bent jong, so who cares!
Tegenwoordig rijden ze, gewapend met hun mid-lifecrisis, volledig “gekleed” op een Puch of een Kreidler; je zou er bijna voor gaan collecteren, de zielen.
Kortom, ga je op je bek, niet zeuren maar hopen op herstel…..