Technische oplossingen en vondsten
Als het niet kan zoals het moet…Dan moet het maar zoals het kan. Omdat de correcte oplossing niet te verwezenlijken is, moet er soms wat geïmproviseerd worden. Dat is in onze luxe setting vaak als vloeken in de kerk. Er zijn immers gedreven liefhebbers die al een hartverzakking krijgen van wat niet fabrieks originele boutjes op een BMW R69S of het ontbreken van de productaanduiding in de kleinste zwarte lettertjes op een tijdsauthentieke grijze bedieningskabel op een Japanse motorfiets.
Improviseren indien nodig
Natuurlijk is dat streven naar perfectie mooi, maar het is ook een luxe. ‘Als het niet kan zoals het moet…Dan moet het maar zoals het kan’ moet ook de insteek zijn geweest van de voormalige CCCP bewoner die zijn intussen hier als asielzoeker ingeburgerde M72 van een heel nieuwe bedrading had voorzien. Het frame zorgde voor ‘de massa’. Maar de stroomverdeling was vrij uniek uit gevoerd. Vanaf de accu ging er één stevige draad naar een stukje hardhout. Vanuit de zijkant van dat blokje stak een platte schuifstekker. Op het vlak van het ‘plankje’ stonden nog eens vijf schuifstekkers parmantig omhoog. Het geheel was afgewerkt met het Russische equivalent van blauwe siliconenkit. De stekker uit de zijkant van het plankje was de stroomtoevoer. Die draad was in een uitsparing aan de onderkant van het plankje zo geknoopt, geweven en verdraaid dat de 6 Russische Volts eerlijk verdeeld werden over de vijf stekkers ‘op het vlak’.
Als het werkt, dan is het goed
Die technische aanpak was in orde. Want bij aanschaf was de M72 gewoon lopend. Want: Als het niet kan zoals het moet…Dan moet het maar zoals het kan. Zo troffen we bij een Ural een cardan as die dol was gedraaid in de splines van zijn mof. ‘Gewoon een 8 mm gat door de mof en de as boren, een M8 bout er door. Moer er op. Stevig aandraaien. Klaar!’ In die contreien was het ook zeker geen schande een WL te voorzien van de wat aangepaste zuigers van een Polski Fiat of er Dnepr wielen in te monteren. En waar die ex Sovjetters verder rekening mee hielden?
We hebben het idee dat de kunst van het improviseren hier in Nederland zo’n beetje verdwenen, of in het verdomhoekje geraakt is. Dat pleit voor het niveau van onze mogelijkheden, maar is gevoelsmatig toch een beetje jammer. Maar gelukkig zijn er nog wel klassiekerrijders die het technische improviseren wel oppikken. Zo vertelde een kennis onlangs dat hij op zijn Honda CB750 OHC ondanks he breken van een gaskabel toch thuis was gekomen. De Honda heeft een duw en een trek kabel. Door de zaken even over te steken kon de duwkabel als trekkabel gebruikt worden. Dat werkte, maar vroeg wel de uiterste oplettendheid van de bestuurder. Want door deze tijdelijke oplossing werkte de gas handgreep precies ‘anders om’. Maar het is het resultaat dat telt.
Soms gaat het mis
De Ducatirijder die ’s avonds op weg naar huis zijn derde zekering verstookte, zat vanaf dat moment zonder zekeringen en zonder vervoer. De eerste zekering brandde door. Met zijn twee reserve zekeringen was hij nog een kilometer of drie verder gekomen. Hij had er nog twee te gaan. In de schemering vond hij een leeg blikje in de berm. Van het lipje daarvan maakte hij een tijdelijke verbinding over de kapotte zekering. Hij startte en reed op hoop van zegen naar huis. Hij haalde ‘huis’, maar toen hing de hele kabelboom als een soort rokende worst om het frame. Okay, maar hij was er thuis mee gekomen.