Taunus 12M P4

De Taunus 12M P4 is van 1962 tot midden 1966 gebouwd. De ontwerpgeschiedenis is veelbewogen. Ford Duitsland was bezig net een nieuw concept om het P1 model op te volgen. En in Dearborn werd de Ford directie onrustig, omdat de Europese import- met name de Kever- het de grote Amerikanen moeilijk maakte. Ford bedacht de Cardinal, dat de wereldauto van het concern moest worden. Het Duitse NPX-C5 project werd op last van Fords’ hoofdkwartier geschrapt. De Cardinal werd een Amerikaans-Duitse productie. Totdat Lee Iacocca in 1962 een streep zette door het project. Voor Amerika althans, want men zag voor het oude continent wél kansen.

Op het moment dat de markt voor kleinere auto’s in Amerika instortte, bloeide die in Europa als nooit te voren. Ondertussen was de sterk verouderde Taunus P1 écht aan vervanging toe. Het Amerikaans-Duitse voorwerk voor de Cardinal werd in een paar maanden voltooid met bijzondere tests, die gewoon in het openbaar plaatsvonden. Ford Duitsland stelde veel in het werk om de nieuwe kleinere middenklasser voor Europa werd rap klaar te stomen voor het marktdebuut. Dat lukte grotendeels, de Taunus 12M P4 kwam in september 1962 officieel ter wereld, en werd al vroeg aan de eerste verbeteringen onderworpen.

Ook interessant: Niet geliefd. Toch succesvol. De Ford 17M/20M P7a

Continue ontwikkelingen, nieuwe versies

Want nee, klaar was-ie nog niet. Maar al snel bleek dat Iacocca het voor wat betreft Europa goed had gezien. Binnen een jaar was in bijvoorbeeld Duitsland het marktaandeel van de Taunus P4 verdubbeld ten opzichte van zijn voorganger. Er kwamen al snel diverse carrosserievarianten, meer motoren en uitrustingsniveaus. En de Taunus P4 heette altijd 12M (of 12M TS), nooit 15m. En dat terwijl er 1.2 en 1.5 liter motoren beschikbaar waren, die overigens zonder uitzondering aan een handgeschakelde en gesynchroniseerde vierversnellingsbak (met stuurschakeling) werden gekoppeld. De motoren waren V4 krachtbronnen, die voor Ford dus in Europa debuteerden en in de aanloop voor de nodige hoofdbrekens zorgden qua ontwikkeling en motorloop. Bovendien was de 12M P4 de eerste voorwielaangedreven auto van Ford makelij.

Ook interessant: Ford Taunus 15M RS

Recordrit in 1963

En de naam werd in november 1963 in recordsferen gehuld, omdat hij op het circuit van Miramas de afstand maan-aarde evenaarde. Unternehmen Mistral heette de recordrit en die was goed voor talloze records en bijna 360.000 afgelegde kilometers door de Ford testpiloten. De test 12m reed een flink deel van die kilometers zwaar gehavend, maar had moeiteloos nog een tijdje door gekund.

Steeds verbeterd en succesvol

De Taunus 12M P4 werd steeds beter, met name op het gebied van de voorwielophanging zijn noodzakelijke aanpassingen gedaan. De wagen kreeg er een stabieler weggedrag door. Verder werd de Taunus regelmatih fijngeslepen. De afwerking werd steeds beter, er kwam een meer potente 1.5 motor en vanaf 1964 monteerde Ford ook schijfremmen. Andere verbeteringen zijn onder meer doorgevoerd aan het ventilatiesysteem, en er werd een automatische choke gemonteerd. En vanaf de opening van de fabriek in Genk werden moderne anti-roestmaatregelen genomen. Bovendien was de 12M P4 de allereerste auto van Ford die in Genk van de band liep. De 12m P4 werd voor een belangrijk deel in België gebouwd, en werd succesvol. In juli 1966 stopte de teller bij 680.274 exemplaren. Hij werd opgevolgd door de Ford 12M en 15M van de generatie P6 (en die werd geen Taunus genoemd).

Fokke’s Taunus 12M P4

Fokke Jansma uit Wijnjewoude heeft een heel laat exemplaar van de P4, een vierdeurs versie met de 1.498 cc motor. Het is een auto uit de uitgerijpte serie, het bouwjaar is 1966. Deze Taunus is ná de productiestop verkocht door Renes in Zeist en keerde daar járen later terug. Hij werd lang als showobject gebruikt. Fokke Jansma kocht de auto een tijdje geleden, en die viel ons tijdens Eelde Classics op. Wij zagen direct dat de Hellblauwe Taunus in een uitstekende staat verkeerde en aarzelden niet om weer eens contact te leggen met Jansma.

Zo hebben wij een reportage gemaakt over deze fraaie Taunus én de complete ontwikkelingsgeschiedenis van de 12M P4. De auto van Fokke Jansma is een plaatje. Hij is altijd goed geconserveerd en onderhouden. De originele tectylsporen zijn nog zichtbaar. De belangrijkste ingreep die is gedaan is het vernieuwen van het remsysteem. Maar de originele en fraaie staat (zowel van binnen als van buiten) overheerst in vergaande mate. In alles ademt deze Taunus bovendien de jaren zestig.

Een tikje anders

De Taunus 12m P4. Het is een merkwaardige mengeling van Amerikaanse ontwerpfilosofie en Duits vakmanschap. En de auto van Jansma vertelt het succes van weleer. Voor zijn tijd was hij een tikje anders met die ver naar voren geplaatste V4 motor, het kachelsysteem tegen het schutbord en de voorwielaandrijving. En de relatief grote afmetingen (en de constructie van voorwielaandrijving) en dito bagageruimte maakten van dit Ford product een ideale gezinsauto. En wie zich een middagje in en om de Taunus begeeft, kan zich voorstellen waarom de 12m P4 een succes werd voor Ford Duitsland. Wij wél in ieder geval.