We hebben het er al vaker over gehad: Om sluimerende klassiekers te vinden hoef je niet naar Frankrijk of Zuid-Amerika. Ga gewoon eens een dagje op stap in de landelijke delen van ons land. Doe dan een bak koffie en een uitsmijter in een lokale horeca gelegenheid of koop een paar duplolampen bij de dorpsgaragist. NIET bij een dealer.
Begin een praatje
Maak dan een onbevangen opmerking over oude auto’s of motoren. Over klassiekers. En voor je het weet ben je aan de praat. En al pratend komen er dan adressen. Dan belt de cafébaas even met een dorpsgenoot: “Hoi. Met Wim hier. Ik zit hier met een paar mensen over ouwe auto’s/motoren te praten. Mogen ze even bij je langskomen?” Bedenk zelf maar in welk lokaal dialect zo’n gesprek kan verlopen.
Zuid-Frankrijk? Zuid-Holland!
Afgelopen weekend zaten we op een van de Zuid-Hollandse eilanden. We waren daar met een kennis die er, in navolging van een van onze freelance medewerkers ook een Citroën BX ging kopen bij garage Hesselink. Niet omdat wat je ver haalt zo lekker is, maar omdat daar de collectie BXsen wordt uitgedund. Denk daarbij aan de toverwoorden “Maar voor hoeveel mag hij weg?”
Een uitsmijter met gevolgen
Om de nieuwe aanschaf te vieren gingen we ergens een dorp verder een uitsmijter doen. De horecaman zag dat we met twee klassiekers aan waren komen rijden. En we raakten aan de praat. Het werd die dag nogal laat voordat we thuis kwamen. Want van het één kwam het ander.
Okay, je vindt ze ook wel in Frankrijk
Het leek op de keer dat we met Jan Tinga in een (Frans) dorpje ter grote van een natte badhanddoek terecht kwamen. Daar vonden we 7 klassiekers op verschillende adressen. Die kwamen allemaal mee naar Nederland.
Niet te koop
De auto’s en motoren die we zaterdag zagen staan dus allemaal dicht bij elkaar op een Zuid-Hollands eiland. Daar zijn nog voldoende schuren om gewoon wat dingen neer te zetten en er dan een jaar of veertig niet meer naar om te kijken. Of om in alle rust wat oudgedienden te restaureren.
De klassiekers die we mochten zien zijn doorgaans niet te koop op nog wat resterende BXsen uit Dirksland na. Maar ze zouden zomaar eens te koop kunnen komen. Droom maar even mee:
Met dank aan de mensen die ons wilden ontvangen en de prettige gesprekken 🙂
Correct. Want: des te badhandoek’tie, des te droog’tie. En met al onze lokale dialecten wordt Europa natuurlijk nooit wat. En klassiekerliefde gaat meer over emotie dan over techniek. Dus daar kom je gewoon mee weg 🙂
Leuk artikel. Badhanddoek is één woord, overigens. Weinig verstand van techniek, wel veel belangstelling daarvoor, maar schrijven is mijn vak.
Op Flakkee, zoals ze daar dacht ik zeggen, spreekt men een dialect dat sterk verwant is aan het Zeeuws.