Vondsten vind je volgens de verhalen in verre landen onder warme zonnen in vergeten schuren. We hebben het er hier al vaker over gehad dat er in eigen land ook genoeg moois is te vinden. En het bewijs daarvan kwamen we afgelopen week weer tegen.
Niet via Internet
Internet wordt zwaar overschat. Het is natuurlijk het medium dat onze wereld ingrijpend heeft veranderd. Maar het is nog zo jong dat nog niet iedereens wereld is veranderd. En dan hebben we ook nog de veel besproken vergrijzing. Kortom: heel veel senioren ‘doen’ nog niets of bijna niets met Internet. Ze hebben gewoon heel ouderwets een eigen sociaal leven. Met echte mensen. Familie, buurtgenoten, dorpsgenoten.
In het Dorpshuus
Dat sociale leven houdt niet op met een praatje klets over de heg. Allerlei door sociaal werkers geleide buurthuizen en dat soort dingen die in de Randstad worden opgetuigd voor jongeren die anders een te grote kans krijgen dat ze anderen aftuigen vind je niet veel buiten de Randstad. De buurthuizen in het stuk Nederland waarvan Grachtengordeldieren en de bewoners van 010 en 030 doorgaans het bestaan alleen maar vermoeden hebben andere buurthuizen. Daar wordt van alles georganiseerd en het publiek dat daarop afkomt is doorgaans grijsharig en op een prettige manier betrokken en ondernemend.
Er worden kaart- en klaverjasavonden georganiseerd en allerlei lessen in talen en vaardigheden. De sfeer is er altijd prima. En in de pauze wordt er gezellig gekletst. Als je dan als docent tijdens zo’n pauze opmerkt dat je van oude motorfietsen houdt… Dan blijken twee van de aanwezigen ‘nog zo’n ding’ in de schuur hebben staan. De ene spreker is 83. De andere een piepkuiken van nauwelijks zestig. De ene motor is gewoon weggezet omdat de eigenaar het rijden niet meer aandurfde. De andere motor ligt uit elkaar. Al jaren.
De garage in
Omdat alles heel onbevangen verloopt op zo’n cursusavond maak je zomaar een paar afspraken. En een paar dagen later sta je dan in de houten garage naast een statig jaren dertig huis naast een plaatmooie Jawa 350, een machine waarmee je in zijn tijd liet zien dat je modern van geest en niet onbemiddeld was. Het gesprek met de kiene 83-jarige eigenaar verloopt zo voorspoedig dat de Jawa geadopteerd wordt. Na 15 jaar dromen mag hij dit voorjaar weer eens naar buiten.
Het tweede contact zegt net als het eerste iets over de stand van het motorrijden in de tijd dat er al veel over grote, snelle motorfietsen werd gedroomd. T500’s en Honda CB750 OHC’s waren toen machines waar je indruk mee maakte. Maar wat er meer voor de hand lag, dat was een 350 cc CZ.
De eigenaar daarvan was ook al in de zeventig, maar hij was druk doende zijn ros te restaureren. Uit hetzelfde avondje kwam later nog een telefoontje van ook weer een senior die er niet bij was geweest, maar die wel meldde dat hij vanwege leeftijd en gezondheid afstand wilde nemen van zijn 1959’er Jawa 250 cc.
Eén ding is duidelijk
Laat dat Internet nu eens zitten en ga op een cursus of club in uw lokale buurthuis, buurthoes of buurthuus.
