Schuurvondst, barnfind of сарай найти? Frankrijk is al lang niet meer het land van de onverwachte vondsten. De voormalige Sovjet republieken hebben dat vaandel in ere overgenomen. Het zoekgebied ligt wat verder dan Midden Frankrijk, de afstanden zijn er onnoemelijk veel groter. Maar toch… ze zijn er wel: de vergeten klassiekers. In die contreien wemelt het van de vreemde en verlaten voertuigen. Vaak zijn ze voormalig militair, maar ook veel contracties die indertijd uit allerlei ontwikkelings- en onderzoeksfaciliteiten kwamen, verlieten na de val van het communisme hun woon- en verblijfplaatsen om aan een zwervend bestaan in de handen van gelukszoekers te beginnen. Zo werden er onlangs twee fabrieksnieuwe Ural 1000 cc 8 kleps motorblokken aangeboden. En die moeten indertijd gewoon uit het museum van de Ural fabriek gestolen zijn.
In de voormalige Sovjet republieken werden best veel auto’s gemaakt.
De lokale markt werd voornamelijk bediend door merken als GAZ, IZJ, Koelak, KMZ, Lada. Moskvitsch, Russo Baltique, Wolga, Jakolev & Fresse, Jakovlev, UAZ, ZAS (of: Zaporozjets) ZIS (later: ZIL) En dat veel van die letternamen staan voor ellenlange fabrieksaanduidingen? Ach, dat was daar de gewoonte. IMZ, wat later Ural zou worden staat voor Irbitskiy Mototsikletniy Zavod, GAZ staat voor Gorkovsky Avtomobilny Zavod. En ‘zavod’ is gewoon ‘fabriek’.
Maar al die auto’s waren toch in volgorde voor: Het leger, de ambtenarij en goede vrienden van het systeem. En voor de uit het leger ontslagen IMZ en KMZ zijspancombinaties stond een lange wachtlijst van kleinere boeren voor wie zo’n zijspanmachine tractor, vrachtdrager en gezinsvoertuig in één was. En zelfs nu is in de verder van Moskou afgelegen streken een door een ezel getrokken kar nog steeds voertuig nummer één. Maar in de loop der jaren zijn er veel auto’s gemaakt, en zelfs geïmporteerd. En veel daarvan zijn op een natuurlijke manier aan hun eind gekomen. En weggezet. Want er is daar immers ruimte genoeg?
Ze zijn overal, en het zoekgebied is enorm
Heel veel van de – laten we ze voor het gemak maar ‘Russische’ noemen – verlaten klassiekers staan losjes verspreid over de enorme oppervlakte. Ze komen niet te voorschijn als schuurvondst, ze staan doorgaans gewoon buiten. En door die enorme opslagruimte zijn ze niet tijdens een stedentripje te vinden. Maar ze zij er dus wel, en er zitten heel vreemde dingen bij.
Maar de schuurvondst op de foto’s is sinds 2008 niet meer gezien.
Maar de schuurvondst op de foto’s is sinds 2008 niet meer gezien. En er zou er ook maar eentje van zijn gemaakt. Of hoogstens twee.
Het ontwerp maakt blijkbaar gebruik van onderdelen uit de GAZ-M20 ‘Pobeda’, een auto die al tijdens de Tweede Wereldoorlog was ontwikkeld bij GAZ, door een kleine groep technici, onder leiding van chef-constructeur Andrej Liphart. Op 9 mei 1945 presenteerden zij de GAZ M20, die de veelbetekenende naam Pobeda (Russisch: победа, overwinning) kreeg. En welke onderdelen van die vaak (tot in Scandinavië) als taxi verkochte M20 in dit gelede voertuig zitten?
De knik gestuurde achtwieler zou in de jaren 1950 door het Design Bureau van de Chelyabinsk-tractorhydraulica-installatie zijn gemaakt. Met een gewicht van zo’n 600 kg heeft de AATV compacte afmetingen (met een lengte van 4530 mm, een breedte van 1900 mm en een hoogte van 1490 mm), een aluminium chassis. Het zou voorzien zijn van twee Ural motorfietsmotorblokken. Oh ja; alleen de vier achterwielen zijn aangedreven, en het voertuig zou amfibisch moeten zijn. De tweede achtwieler komt uit de jaren tachtig en zou gedeeltelijk met Duitse kennis zijn ontworpen.
En waar die dingen gebleven zijn?
