Rover SD1 V8 Convertible. “Doe mij er maar één, zo’n open SD1!”

Tekst en foto’s: Peter Vader

Vandaag is het 20 maart. De dag dat ’s morgens om tien uur de lente begint. Die is in de recente jaren een stuk zonniger geworden. En zonniger betekent dat steeds vroeger in het seizoen, de klassieke cabriolet uit zijn winterslaap kan worden gehaald. Om met open kap een beetje te gaan toeren. Met de wind waaiend door je haren. Het Groene Hart van Nederland is daarvoor bij uitstek geschikt. En met welke cabrio gaan we vandaag dan op pad? Een Rover SD1 V8 Convertible!

Een Rover SD1 V8 Convertible!

Misschien fronst u nu even uw wenkbrauwen… De kenner weet dat Rover in de SD1-serie nooit een cabrioletversie heeft gehad. En nu toch op pad met een SD1 met zijn kapje open? Ja, echt waar, hij bestaat! Er is er ooit maar één gebouwd. En het is nog een Nederlandse auto ook. Eigenaar Hans Plas heeft dan ook het nodige te vertellen over zijn Rover SD1 V8 Convertible. Want dat is zijn officiële naam.

Rover SD1 V8 Convertible is Een conceptmodel

Hans Plas: “Rover ontwikkelde in de jaren zeventig een nieuw model. Dat in 1976 werd geïntroduceerd. Dat was de zowel geliefde als gehate SD1. Het model was van het type hatchback. Andere mogelijkheden werden ook overwogen. Maar niets werd geschikt geacht voor productie. Het beste voorbeeld van zo’n SD1-conceptmodel was de stationwagon. Er zijn er ooit twee gebouwd. Bestemd voor de toenmalige CEO Michael Edwardes. Die had een grote gezinsauto nodig. Deze auto zou een goede tegenhanger geweest kunnen zijn voor de megasuccesvolle Volvo Stationwagon. Maar hij kwam er niet. Het prototype is nog steeds te zien in het Heritage Motor Centre.”

Stiekem ontwikkeld

Het is alom bekend dat in de jaren zeventig het British Leyland-concern in een moeizame financiële situatie verkeerde. En daarom kroop het bloed waar het niet gaan kon. Externe bedrijven namen het voortouw in de ontwikkeling van speciale uitvoeringen. Met name de sportieve versies, kwamen bij onafhankelijke bedrijven vandaan. Denk daarbij aan Special Tuning in Abingdon. Ja, volledig onafhankelijk. Maar ondertussen, heel ‘stiekem’, de onofficiële wedstrijdafdeling van British Leyland. Het Britse autoconcern dat onder eigen vlag geen geld mocht besteden aan sportieve- of excentrieke activiteiten. En zodoende heeft Hans Plas dus ook zijn eigen verhaal.

Amerikaanse- en Europese markt

“Het in Bristol gevestigde bedrijf S.M.C Engineering hield zich bezig met het ontwerpen en produceren van specials en prototypes van en voor productieauto’s van grote fabrikanten. SMC-directeur Peter Jones had daarom het plan opgevat om een Rover SD1 om te bouwen tot Convertible. Hij kocht daarvoor een SD1 3500 bij de Antwerpse Rover dealer Vermeulen. En hij begon geheel in eigen beheer de Rover SD1 V8 Convertible te bouwen. Het was een normale 3500 V8. Maar wèl linksgestuurd (LHD). Omdat S.M.C. de intentie had om deze uitvoering in grote aantallen te gaan bouwen voor de Amerikaanse- en Europese markt”, vertelt Hans Plas.

Een Landaulet?!

Plas vervolgt: “De ombouw werd gestart met het verwijderen van een deel van het dak. En van het achterste hatchback gedeelte. Een deel van de oude vijfde deur werd gebruikt bij het ontwerpen van het nieuwe kofferbakdeksel. Dat bij deze auto een platliggend deksel werd. Aan de overblijvende randen van het dak werden glijgoten geconstrueerd. Webasto werd gevraagd om hiervoor een klassiek wegklapbaar dak te ontwikkelen. Het achterste gedeelte van de kap valt over de volle breedte van de Rover SD1 V8 Convertible. Het voorste gedeelte ligt op sleetjes in de goten. Bij het wegklappen van het dak zakt het middengedeelte weg in de bagageruimte. Autokenners zouden deze cabriolet daarom liever omschrijven als een Landaulet. Doorgaans statige auto’s…”

De Rover SD1 V8 Convertible moest vooral opvallend zijn

“Maar van statig was bepaald geen sprake. Hij moest vooral opvallend zijn. Er kwamen extra brede wielen onder. En er werd een K.A.T. kit gemonteerd. Die bestond uit een voorspoiler en twee zij-spoilers (skirts). Aan de achterzijde zat ook nog een lage bodemspoiler. En er werd een spoiler op het kofferbakdeksel gemonteerd. Vervolgens werd de auto sneeuwwit gespoten. Voorts werden er opvallende ‘Rover V8 Cabriolet’ logo’s in rood- en grijstinten aangebracht. De standaard koplampen werden vervangen door de Amerikaanse, dubbele koplampen. Dat zag je veel toentertijd.”, licht Hans Plas toe.

Over smaak valt niet te twisten

Zelfs als je geen echte ‘hou-het-origineel’-freak bent, kost het moeite om deze auto mooi te vinden. Hij paste wel perfect in de tijdgeest van de jaren tachtig. De eerste keer dat de Rover SD1 V8 Convertible aan het publiek werd getoond was bij een British Leyland dealer in Brussel. Daarna werd hij naar Amerika verscheept. Maar dat werd geen succes. De kosten om de auto gecertificeerd te krijgen, waren domweg te hoog. En gelijktijdig brak er onder de Amerikaanse autodealers een financiële crisis uit. Geen gelukkig gekozen moment dus. Bovendien vonden de Amerikanen de van Buick afkomstige V8 motor uit 1959 gewoon te klein. “There is no substitute for cubic inches”. Een door de Amerikanen veel gehanteerde slogan. Alles moet daar BIG zijn. Nog steeds.  

Bye, bye Amerika

Daarom ging de auto in 1984 weer terug naar Engeland. Daar had hij achtereenvolgens twee eigenaren. In januari 1994 werd de Rover SD1 V8 Convertible verkocht aan Henk Bruers. Die was voorzitter van de Belgische Rover Club. De Rover Convertible werd vervolgens netjes overgebracht naar België. Om vervolgens in 1995 aan zijn huidige eigenaar Hans Plas te worden verkocht. Dat ging op een bijzondere manier. Aan de hand van getoonde polaroidfoto’s besloot Hans Plas tot zijn aankoop.

Terug naar het oer model

“Op vrijdag 15 september 1995 heb ik de auto opgehaald in Geel. Ik constateerde meteen dat de technische staat ronduit bedroevend was. Ik had geen spijt van mijn aankoop. Maar het kwam er wèl op neer dat vrijwel alles moest worden vervangen. Uitgezonderd waren de kont, de bodemplaat en de motor. We besloten dat de auto zoveel als mogelijk zou worden teruggebouwd naar het oer model. Dat was dus de carrosserie van de hatchback. En dat hield in dat de hele K.A.T. spoilerkit eraf moest”, aldus Hans Plas.

Aan de Rover SD1 V8 Convertible werd Door velen aan gewerkt

“De Rover SD1 V8 Convertible werd op diverse locaties in Nederland voorzien van nieuwe voorschermen, deuren, roestvrij stalen bumpers, nieuwe koplampen en nieuwe spiegels. De totale demontage deden we in eigen beheer in Zegge. Kees Paardekoper in Doetinchem verving het stalen dak. En Rob Kool in Ede toverde de kap er weer op. Het spuiten in de kleur Maserati Light Yellow werd gedaan in Oudenbosch”, vertelt Hans Plas enthousiast. Hij vervolgt: “Bij Hafkamp Projects in Amsterdam werd het lederen interieur geplaatst (nog bedankt, Rob!). Daarna vond bij De Zeemeeuw in Wormer, de technische afronding plaats. Sinds mei 2003 heb ik er inmiddels 20.000 kilometer mee afgelegd. En rijdt hij nu ook nog op LPG!”

Een bijzonder verhaal

Een bijzonder verhaal over een bijzondere auto. Met een bijzondere eigenaar. Je moet als bezitter tot-over-je-oren gemotiveerd zijn, om hieraan überhaupt te beginnen. Maar Hans Plas heeft het geflikt. Hij heeft een hele, fraaie automobiel herschapen. Eentje waarvan er maar eentje bestaat. Een auto waar de fabriek jaloers op zou zijn. Want het zou ongetwijfeld een commercieel succes zijn geworden. Als de tijdgeest iets anders was geweest. Maar ja, daar kunnen ze bij British Leyland een boek over vol schrijven. En over deze Rover SD1 V8 Convertible kunnen we dat ook…