Renault Juvaquatre: “At your service!”

Zo’n Engelse kreet bij een Frans dienstverlenend voertuig is natuurlijk niet correct. Maar op de dag na de verkiezingen  spookt de kreet van ‘de Goddelijke Kale’ toch weer eens door het land.

De Renault Juvaquatre dus: Een bestelwagentje dus

De Renault Juvaquatre is een auto met een wat vage roots, hij werd ontworpen door Louis Renault zelf. En die reisde in Hitlers begintijd regelmatig naar Duitsland, waar hij onder de indruk raakte van de eerste generatie Kadett (1936-1940). En blijkbaar ook van het Nationaal Socialisme. De overeenkomsten tussen ‘zijn’ Renault Juvaquatre en de Kadetts wees in elk geval op het eerst genoemde.

De inzetbaarheid, daar gaat het om

Maar ach: lijken alle nuttige dingen niet op elkaar? De auto van André is een bestelversie, maar de Renault Juvaquatres waren er natuurlijk ook als ‘gewone’ burgermodellen. Alleen al van de bestelwagenvariant van André werden er heeeel veel voor de Franse posterijen geleverd. En daar is er geen eentje van over. Zo ging dat immers met gebruiksgoederen? Het enige exemplaar in die post-uitvoering staat in een museum en is een ‘eerbetoon aan’ geen origineel ex-postbode.

Na 54 jaar met pensioen

Deze Fougonette heeft geen postale achtergrond, maar wel een heel unieke, gedocumenteerde historie. Hij werd geleverd aan mijnheer Pommier, een kleine garagehouder die werkzaam was in de buurt van de dorpen François en Secondigne sur Belle, een gemeente in het Franse departement Deux-Sèvres. Secondigne sur Belle telt momenteel nog steeds een trotse 460 inwoners en heeft het vertek van de Juva dus overleefd.. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Niort. Daarna ging de Renault naar Michael Joulain toe, die de garage overnam van monsieur Pommier. Dat was op 23 februari 1967. Michael Joulain hield zich bezig met het onderhoud aan tuin- en landbouwmachines. Het mag een wonder heten dat het autootje zo ongeschonden is gebleven in de 54 jaar dat het dagelijks zijn werk deed. En de eigenaar zag zijn vervoer blijkbaar uitsluitend als werk.

Een getraumatiseerde dochter

Dat concludeerde zijn dochter tenminste. Zij had van haar vader  nooit mee mogen rijden in het Renaultje. Na de dood van haar vader deed Christelle Joulain de Renault over aan een museum nabij Poitiers. Daar werden de ‘Banania’ logo’s er op geschilderd. ‘Banania’ was een soort choco oplospoeder. Het product verdween een tijd uit de markt omdat de afbeelding van wat we tegenwoordig neutraal als ‘de nadrukkelijk gepigmenteerde medemens’ als discriminerend werd gezien. Intussen is ‘Banania’ weer terug in de schappen. Nu is ‘het gezicht’ van het merk dat van een licht getinte jongeman geworden.

Maar of dat bij ons in Nederland tot een verkoopsucces bij zou dragen, dat zal iets zijn waar de kijkers van ‘Opsporing Verzocht’ zich zonder enige twijfel over zullen buigen. Zo is er altijd wel wat. De dappere Renault werd in 2011 in Frankrijk ontdekt door twee Hollanders die de Juva kochten en hem mee naar Nederland namen, waar hij weer rijklaar en inburgering gereed werd gemaakt