Op de omslag van Auto Motor Klassiek nummer 7 staat een rode Opel Ascona met een jonge bestuurder. Daarmee is bewezen dat sportieve Opels met jonge bestuurders volwassen klassiekers zijn geworden. Want er is een tijd geweest dat bijvoorbeeld de combinatie Manta/jonge bestuurder een bron van grappen was. Er zijn nog steeds ‘Manta Witze’ te vinden. De groene Manta (het was eigenlijk een heel koppel Manta’s) in de New Kids films leunde zwaar op die oude Manta reputatie. Maar daar lachen de huidige Manta liefhebbers nu van harte om mee. En de eigenaar van de Ascona op de omslag en in AMK nummer 7? Rick Booij vindt alles wat oud is mooi. Hij houdt niet van plastic. Hij is het stralende bewijs dat klassiekerliefhebbers nog geen uitstervende diersoort zijn.
Natuurlijk was de Opel Manta eigenlijk een ambtenaar in joggingpak
100% Degelijkheid in een frisse verpakking. Er waren 1200 cc Manta’s op soepbord dunne bandjes. Er kwamen zescilinders. Het concept van de motor voorin en de aandrijving via de achterpoten maakte de Manta’s ook geschikt voor het snelste werk: Het rijden van rally’s en op circuits. En omdat er binnen Opels bouwdoos systeem van alles mogelijk was werden er allerlei spannende mixen gemaakt tussen motorblokken, transmissies, eindoverbrengingen, wielophangingen en remmen. Heel veel werk aan een Manta is zelf te doen. Dat is nog een winstpunt. Maar om tot de beste resultaten te komen is er natuurlijk meer nodig dan alleen enthousiasme.
Het namaken van de groene Manta uit New Kids is een makkie. Maar het maken van de top-, rally- of raceuitvoeringen (of een correcte replica daarvan) van een Manta? Dat is serieus werk. Dat vraagt tijd, aandacht en vakmanschap. Oh ja: en toch nog aardig wat geld.
We waren onlangs in Dirksland. Daar zit iemand wiens interesseveld wel in een heel brede spagaat staat. Kees van Rumpt is overtuigd Citrofiel. En Manta adept. Hij ‘maakt’ Manta’s en rijdt er in. En dat doet hij indrukwekkend. Hij is drie keer achter elkaar slalom kampioen geworden met een van zijn Manta’s. En zijn passie voor die Opels gaat zover dat hij er nu zoveel heeft dat hij er ruimtegebrek door heeft. Want het garagebedrijf in Dirksland mag natuurlijk niet alleen dienen als berging voor anabole Manta’s.
Opel Manta i300R PR-86-FX
Het topstuk uit zijn collectie is een echte krachtpatser: Deze Manta is een zo correct mogelijke replica van de Irmscher i300.
Zescilinder motor, vijf versnellingen, 40% sperdifferentieël, 5-gaats onderstel met de echte “400” wielen. Verder ook de Opel Motorsport stoelen en een volledige rollbar. Het onderstel is voorzien van gele Koni schokdempers, PU-bussen in alle draagarmen en veren speciaal gemaakt voor het extra gewicht van de zescilindermotor.
Opel Manta i240R FF-98-VY
Deze Manta heeft een 2500 cc CIH motor met 48 mm Weber carburateurs en een doordacht onderstel. Hij is domweg zeer snel. Rondetijden van onder de 2.05 op Zandvoort/Assen zijn immers geen kattenwater.
Bij al die dynamiek blijft zo’n Manta gewoon enorm Opel. Degelijk, betrouwbaar, simpel te onderhouden en met een optimale voorziening op technisch onderdelengebied. Daarbij is het prettig relativerend dat er in Manta kringen vaak erg ontspannen opgegaan wordt met het concept ‘fabrieksorigineel’.
Maar een mooie standaard Manta? Die wordt in die kringen ook hogelijk gewaardeerd.
Persoonlijk is er maar één Manta voor mij en dat is het eerste model, waarvan ik de foto`s echter niet zie.
Toch vond ik qua lijn een A Manta mooier.
100% mee eens! Mooiere lijnvoering, verrassender én afgeleid van de eerste Ascona, die ik ook mooier (stoerder) vind dan de tweede…
Het model in dit artikel is feitelijk een Chevy Vega. ?
(Smaken verschillen gelukkig!)
De jongeman op de cover rijd in een B Ascona 😉
Ik denk dat het nog vroeg in de ochtend was. We hebben de tekst hier en daar aangepast.