Op zijn Frans (of plaatjes kijken?)

Frankrijk is een enorm land vol Fransen en klassiekers. En er zijn twee soorten Fransen. Frans sprekende Fransen en (gebrekkig, denk aan inspecteur Clouseau) Engels sprekende Fransen. Het soort dat alleen Frans spreekt heeft doorgaans het geld. Dat is een generatiedingetje.

Ons Frans is vaak ook niet best

Aan de andere kant: Nederlanders M/V die goed Frans spreken? Die zijn ook ook niet bar veel. Ook niet onder onze adverteerders. Daarom springen we nog wel eens bij. Zou had Françoise het idee haar Phillipe de mooiste Silverado ter wereld te geven. En die stond net voor de Coronakriebels los barsten blijkbaar in Drempt, bij Venema Classics. Het was een heel genoeglijke ontmoeting. En Phillipe had bijkans de tanen in zijn ogen. De Silverado leek dan ook net uit zijn verpakking te zijn gekomen en de teller had maar een onwaarschijnlijk laag aantal tikken gehad. ´Deal voor Alberten de Fransen dus´. De Fransen zouden thuis wat administratief voorwerk doen, Frankrijk is berucht bureaucratisch, en ze zouden de auto vervolgens ophalen.

Time out

En toen kwamen de Coronakriebels en ging Frankrijk op slot. Albert zette de Silverado keurig aan de kant. En daar bleef hij drie maanden staan.

Afgelopen weekend waren Françoise en Phillipe niet meer opgehokt. Ze kwamen het metallic groen blauwe verjaarcadeau ophalen. Ze werden gebracht door Christophe en Ludo. En toen werd het  cecompliceerd. Want de overdracht van de Silverado moest geregeld worden, Christophe was ter plekke als een blok gevallen voor een gele Ranchero en Ludo wilde alles weten over de emaille platen in Alberts kroondomein en coffeeshops. In Drempt zit geen coffeeshop. In Doetinchen, Ulft, Velp en Arnhem wel. Dat was waardevolle info voor de strak geknipte Fransman met zijn zonnebril met spiegelende glazen .

Gelukkig waren we er als vertalers met zijn tweetjes. Als je Frans spreekt, dan kun je doorgaans ook Frans verstaan. En dan sta je te luisteren naar een opgewonden conversatie tussen twee Franse liefhebbers van Amerikaanse auto´s. Ten eerste had Christophe dus de auto van zijn dromen gevonden. Maar waar de heren verbijsterd over waren, dat was over de prijs van die utiliteitsford met kapsones: Nog geen 15000 euro. Een auto – ook als hij uit de EU komt – op Franse papieren krijgen is wel een dingetje. En het kost nog wel wat ook. Maar volgens de twee druk overleggende mede Europeanen was de Ranchero met ‘Carte Grise’ in Frankrijk makkelijk €30.000 waard. En dat was dan weer voor Christophe de directe  reden om zich de Ford voor zijn vijftigste verjaardag cadeau te doen. We gaan Franse verjaardagen steeds meer waarderen. 

Nederlandse wijn en een lunch

Tijdens de lunch – we waren uitgenodigd en mochten de locatie kiezen – bij wijndomein Hof te Dieren. Praatten en evolueerden we. Hof te Dieren Nederlands grootste ommuurde biologische wijngaard, een prachtige setting. En je moet natuurlijk de kans waar nemen om Fransen te laten zien hoe wijn eigenlijk echt hoort te zijn. Het Franse kwartet was net zo verbaasd over het Domein als over onze traditie om te lunchen met een paar broodjes. In dit geval waren het broodjes met lekkere pulled porc, maar toch. De wijn maakte veel goed.

Christophe meldde dat hij nooit korter dan twee uur lunchte en daar altijd een flesje wijn bij deed. Boterhammetjes uit een plastic bakje eten? Met een kop automatenkoffie er bij? Hij kon het niet geloven.

Franse kansen

Intussen heeft zelfs de dunste pannenkoek twee kanten (citaat Dr. Phil). Dus voor ons Nederlanders zijn er ook nog vol op kansen in Frankrijk. Want daar vind je bijvoorbeeld nog zomaar een nette Dyane voor twee mille. Als je Frans spreekt.