Kawasaki is altijd het meest sportieve, of assertieve, merk uit Japan geweest. De tijd dat het merk als enige insteek had dat het domweg alleen wilde scoren op snelheid en dynamiek was in de eerste helft van de tachtiger jaren al ruimschoots voorbij. Kawasaki maakte toen niet alleen snelle, maar ook betrouwbare en goed sturende motorfietsen. En de Kawasaki GPZ900 R was er daar en van.
State of the art
Die ‘Ninja 900’ was een viercilinder zestienklepper met vloeistofkoeling, een zes versnellingsbak en een smeersysteem dat op heel lange snelle ritten was berekend. Dat motorblok was daarbij verrassend compact en had een breedte van maar 451 mm. De distributieketting zat aan de linkerkant van het blok om de toegankelijkheid er van te optimaliseren. Qua snelheid was de Kawasaki GPZ900 R ook nog 100 % Kawasaki, de vierpitter was de eerste standaardmotor die sneller dan 240 km/u liep. Op de Amerikaanse dragstrips was de GPZ een instant succes. De motor werd mondiaal in diverse motorbladen uitgeroepen tot ‘De Motor van het Jaar’.
Ondanks als die sportiviteit en prestaties was de Kawasaki GPZ900 R gewoon een heel fijne motorfiets
De berijder en zelfs de passagier hadden het er best geriefelijk op. En als de passagier niet zo ‘close’ was met de berijder, dan had de passagier een comfortabele beugel achter op de buddy om zich aan vast te houden. Het dashboard was heel compleet met zelfs een verklikkerlichtje voor de standaard (Om de motor op te bokken was trouwens best een klus), een excentrische kettingspanner.
Nu old school
Feitelijk hoorde de Kawasaki GPZ900 R tot de laatste generatie sportmotoren die nog op een motorfiets en nog niet op een geleid projectiel uit een Japans stripverhaal leken. De zithouding is klassiek gestrekt. Het vlakke stuurtje voor de lange tank, de knieën actief, maar niet dodelijk scherp gehoekt. Heel erg gedateerd, dat is het voorwiel. Naar de toenmalige mode was dat er eentje van maar 16 inch. Dat voorwiel maakte de Kawasaki in combinatie met de balhoofdhoek van 24 graden best levendig. Okay, de bak schakelde wat stroef bij lage toeren, maar welke Kawa-piloot reed er nu op lage toeren? De koppeling vroeg een stevige hand. En het pure Kawa karakter toonde zich door de in stadsverkeer nogal eens vet slaande bougies.
Maar dan alweer: Wat moest een Kawasaki GPZ900 R rijder in de stad?
Temeer omdat bij zulk oneigenlijk gebruik het blok het ook aardig warm kon krijgen. De Ninja moest gewoon draven! En dat er daarbij toeren mochten worden gedraaid, dat was het merk aan zijn eer verplicht. Daarbij moest er dan wel rekening mee gehouden dat de remschijven alleen door twee zuigers per remklauw werden aangedrukt. De schijven waren geperforeerd voor een betere warmte afvoer, maar ze zijn nu wel tekenend voor de gedateerdheid van het ontwerp. Net als het anti duiksysteem op de voorvork.
Een veilige koop
Feitelijk hoef je er bij aanschaf van een Kawasaki GPZ900 R alleen op te letten hoe de machine er uit ziet. De enige punten van belang zijn de kettingspanner van de nokkenas en de synchronisatie van de carburateurs. Er kunnen wat elektrische problemen ontstaan door geoxideerde contacten. Mogelijk is het nodig om het tamelijk gecompliceerde anti duiksysteem eens te demonteren en te reinigen.
Een GPZ900 R project heb je al tussen de 500-600 e. En dan mogen er al eisen gesteld worden. Een absolute topper mag niet meer kosten dan zo’n 3500 euro