Matchless voor het leger: NOT!

Toen de Matchless G3’s  ‘met het hinderlijke kettinkje’ mochten afzwaaien, moesten er nieuwe motorfietsen voor het Nederlandse Leger komen. Er werd een selectie uit drie modellen gemaakt. Van elk model werden er drie getest. En wij vonden er twee. Een Triumph en een Matchless. Maar die Triumph was niet de meest interessante. Want de 3TA kenden we al. Zelfs uit de Tijd dat Harry Meijer uit Badhoevedorp  de blokken reviseerde voor de Landmacht.

De derde komt nog

Maar de twee die we vonden waren de leuksten: De Triumph  3TA en de Matchless eencilinder. Die 3 TA was een twin. De Matchless was een eencilinder met een Norton voorvork en een dubbel wiegframe. Een machine uit de nadagen van het merk.

Het grappige was dat in het boek van eisen stond dat de machines 116 km/u snel moesten zijn. We hebben het hier alleen even over de Triumph en de Matchless. De Matchless haalde de geëiste topsnelheid niet. De Triumph wel.

Waarom? Bij Triumph hadden ze heel slim een snelheidsmeter gemonteerd die 10% overdreef. Dat lukte dus. Totdat de machines in daadwerkelijk dienst kwamen. Toen vielen ze door de mand.

Matchless ging voor gaas doordat er op de testmodelleen een millimeters dikke roodkoperen koppakking was gemonteerd. Die zorgde voor minder compressie, minder vermogen en minder snelheid.

En waarom er niemand bij Matchless aan had gedacht die dikke koperen koppakking te verwijderen? Ach: Matchless was toen al een merk dat opgegeven was. Dus de neiging tot denken was bij het personeel al weggesaneerd.

Wie van de drie? Eén van de drie

Wij vonden een van de drie Matchless eencilinders uit de test bij Rik  Diephuis van D-Classics. Rik is een handelaar in klassieke motorfietsen. Hij adverteert minimaal en is gespecialiseerd in de Deense Nimbussen.  “Die wil niemand hier hebben”. Soms heeft hij wat Britse bijvangst. Maar hij verkoopt liever niet aan particulieren. “Teveel gedoe. Het zijn oude motorfietsen. Er zit geen garantie op. Het is wel goed zo”.

De Matchless is één van de drie machines die door Matchless aan het leger zijn toevertrouwd voor de meerkeuzetests. Mogelijk is het de enige overlevende.

Een simpele manier van denken

Rik heeft geen torenhoge ambities. Hij wil zijn dagen vullen met de omgang en handel met vriendelijke mensen. En Nimbussen? Dat vindt hij gewoon fantastische motorfietsen. Hij zit helemaal in dat wereldje en heeft klanten tot in Australië en tot diep in Azië. Maar een paar van zijn Nimbussen zijn gewoon niet te koop. Dat zij niet eens de mooiste, maar de leukste.

En de Britse bijvangst die hij soms heeft? Dat zijn vaak aparte dingen waar Nederlanders niet veel mee aan durven. “Wij” zijn vaak erg kritisch en willen geen geld uitgeven. Terwijl klassiekers in Nederland goedkoop zijn. Volgens bijna alle buitenlanders. En dan mopperen we dat er zoveel klassiekers naar het buitenland gaan. Soms denk je dat het buitenland toch maar boft.

Gewoon: omdat het leuk is

Rik heeft plannen om wat ex legerfietsen samen te brengen. Voor een soort kenismakingstreffen of zo. Dat lijkt hem leuk. Net als een Internationaal Nimbustreffen. Het is niet alleen maar kommer en kwel in Groningen.